voor wie heeft gemist wat er nou was met onze hond volgt hier nog even de link van een eerder blog:
nou, dat was heel veel wat toen te horen kregen over de toestaan met Isa.
de extra controle van november was even versnelt naar gisteren, 16 oktober.
het ging niet helemaal zo als gehoopt.
de ademhaling en de hartslag leek weg te vallen, voor een paar seconden leek het dan echt als of het over was, ze lag er dan ook zo bij dat ik meerder keren heb gedacht: 'dat was het dan'.
daarnaast begon ze ook een lucht af te geven die erg verrot rook.
daarnaast begon ze ook een lucht af te geven die erg verrot rook.
alle te samen was voor mij genoeg om niet langer te wachten en eerder terug naar de dierenarts.
en hoe moeilijk de eindelijke afloop ook is, dat ik niet heb gewacht was wel de juiste keuze.
voor Isa in ieder geval wel.
voor Isa in ieder geval wel.
het hart sloeg slagen over en de longen leken ook hun werk niet meer te doen waar door het dus leek als of ze geen adem haalden. de darmen begonnen nu ook tegen te werken in het lijf, dat verklaarde ook de stinkende lucht.
ondanks de tabletten, die wel leken te werken, ging het toch achter uit.
het bloed was troebel en leek het begin stadium van leukemie te ontwikkelen, hier nog testen voor laten doen leek onzin als we alleen al naar het hart en longen keken wisten we al genoeg.
het bloed was troebel en leek het begin stadium van leukemie te ontwikkelen, hier nog testen voor laten doen leek onzin als we alleen al naar het hart en longen keken wisten we al genoeg.
het lijfje raakte op, en we moesten beslissen.
die keuze was moeilijk maar wel de beste, niet langer zo laten lopen en voor er echt pijn bij gaat komen hier de grens trekken.
de dierenarts vreesde dan ook als we haar nog mee hadden genomen ze wel eens de fase van beginnende pijn kon gaan krijgen, en wil je dat zo een dier aan doen?
wij niet, het was goed en aan haar kopje te zien leek ze er net zo over te denken.
de dierenarts vreesde dan ook als we haar nog mee hadden genomen ze wel eens de fase van beginnende pijn kon gaan krijgen, en wil je dat zo een dier aan doen?
wij niet, het was goed en aan haar kopje te zien leek ze er net zo over te denken.
we (ik en me dochter) zijn er bij gebleven.
eerst de spuit, zodat ze ging slapen. als of ze het wist dat dit het afscheid was kwam ze nog even knuffelen bij me dochter en mij om vervolgens rustig te gaan liggen en in slaap te vallen.
nadat ze in een diepe slaap was kreeg ze de laatste spuit in het hart, bij de eerste prik was het eigenlijk al over, het hart was echt op.
het was het beste maar we hebben het echt niet droog gehouden, we gaan haar echt zo missen.
zo raar om met een hondenriem thuis te komen maar zonder de hond.
het zal wennen worden maar het is beter zo, ze heeft een goed leventje bij ons gehad.
rust zacht lieve Isa,
13 april 2005 - 16 oktober 2017
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten