we kennen het allemaal: kliekjesdag.
de dag (of dagen) in de week waarin we de koelkast leeg koken, alle overgebleven etenswaren omtoveren tot een nieuw gerecht of de bewaarde restje van andere dagen opmaken.
klinkt goed voor de portemonnee en het milieu, toch hebben veel mensen er een hekel aan.
koelkast
het hele concept van kliekjes ontstond pas aan het begin van de twintigste eeuw.
voor de koelkast kennen we pas ergens tussen 1920 en 1930, daarvoor bestonden er geen kliekjes. we aten simpelweg het voedsel de dag erna op omdat je het niet lang kan bewaren.
in het begin waren het alleen de rijke families die een koelkast in huis hadden.
hierdoor konden zij hun eten langer bewaren en was het hebben van kliekjes een vorm van prestige.
na verloop van tijd kwam de koelkast in elk huishouden terecht en verloren kliekjes hun aanzien.
door de Tweede Wereldoorlog en daaropvolgende voedselschaarste werd koken met kliekjes belangrijker.
kookboeken leerden thuiskoks hoe ze hun restjes in ander voedsel konden verwerken. maar later verdween deze positieve kijk op restjes naarmate voedsel goedkoper werd en de inkomsten stegen. Het was niet meer economisch noodzakelijk.
hekel aan kliekjes
maar waar komt die hekel van kliekjes toch vandaan? daar zijn verschillende oorzaken voor.
de eerste is de onzekerheid of restjes nog wel veilig om te eten zijn. het zijn vooral vlees- en visgerechten die de angst voor voedselvergiftiging opwekken.
voedseldeskundige bevelen de 2-4 regel aan: bewaar het eten binnen 2 uur na bereiding in een bakje in je koeling en eet het binnen 4 dagen op.
een andere reden voor kliekjes-haat is te weinig kookkennis.
waar voor de één het een makkie is om iets creatiefs te maken met restjes, is dit voor de ander een hele uitdaging.
we passen en meten ons eten vaak af op de hoeveelheid die genoeg is voor de maaltijd op dat moment.
ook lijken we vast te zitten op eentonigheid, we eten vaak het zelfde.
en wat ook wel meetelt is dat onze kliekjes later op gewarmd niet altijd nog zo lekker smaken.
ergens is het erg herkenbaar.
we kopen onze boodschappen en kijken bij het kopen van onze spullen voor een recept naar wat en hoeveel hebben we nodig.
de meeste recepten zijn ook gemaakt op basis van 4 personen.
ik zie het hier ook, we nemen dan de helft voor ons twee.
en als er iets over blijft is dat vaak te weinig om nog als maaltijd te gebruiken maar net genoeg om het als klein lunchgerecht te gebruiken.
natuurlijk houden we altijd gerechten die niet in kleine hoeveelheden te koken zijn.
een grote pan met erwtensoep bijvoorbeeld, daar eten we dan zeker 3 á 4 keer van, broodjes erbij en hup.
maar ja, erwtensoep is zo een gerecht wat we invriezen en we niet als kliekje beschouwen.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten