tussen 1937 en 1939 werd de bouw van kampen opgeschaald en tegen het einde van 1945 waren er in totaal 730 concentratiekampen.
op 1 september 1939 luidde het begin van de Tweede Wereldoorlog in, toen de Duitsers Polen aanvielen.
een van hun eerste acties was om Joden te verzamelen in getto’s.
de nazi’s begonnen concentratiekampen te bouwen om ‘Generalplan Ost’ te lanceren, een etnische zuivering van joden, Polen, Roma-mensen, homoseksuelen en mensen met een handicap.
het doel was om de Joden te laten uitsterven in Europa.
Auschwitz bestond uit drie delen, waarbij Auschwitz II-Birkenbau een zuiver vernietigingskamp was.
tijdens de Tweede Wereldoorlog werden 1,3 miljoen mensen naar Auschwitz gestuurd.
van hen zijn er 1,1 miljoen vermoord, waarvan een miljoen Joden.
het is 75 jaar geleden dat het concentratie- en vernietigingskamp van de nazi's werd bevrijd door het Russische leger.
meer dan een miljoen mensen, vooral Joden, vonden daar tussen 1940 en 1945 de dood. en klein deel van de gevangenen overleefde deze hel op aarde.
de verschrikkelijke verhalen van overlevers
David in 1923 geboren in een welgestelde Joodse familie uit Amsterdam.
hij en zijn familie worden opgepakte en naar een van de kampen gebracht.
zijn zus en haar man zijn in 1942 direct na aankomst vergast in vernietigingskamp Sobibor.
hij zelf wordt gearresteerd en ter dood veroordeeld voor verzetsactiviteiten.
hij wordt niet geëxecuteerd, maar als gevangene op transport gezet. eerst naar werkkamp Groß-Rosen, dan door naar Auschwitz.
bij aankomst word er een nummer op zijn onderarm getatoeëerd.
hij is fit en sterk, dus in staat om onder erbarmelijke omstandigheden zwaar fysiek werk te verrichten om te overleven.
in de ochtend werden ze opgeladen, het kamp uit. ze moesten de rottigste klusjes doen. zoals aardappelen uit de trein laden en naar de keuken brengen, twaalf uur per dag.
hij was 18 en getraind. hij kon het nog een beetje uithouden.
maar veel medegevangenen kunnen het werk niet aan. Ze sterven of doen een wanhopige ontsnappingspoging.
David is een van die mensen die de volgende ochtend hun lijken uit het prikkeldraad moet halen en begraven.
"het is onvoorstelbaar, maar je doet het of je gaat dood. je hebt geen keus. ik heb mensen moeten ophangen voor die moffen. als je je verzette, hing je ernaast".
haar oom Moses werd geboren in 1932. vanaf de tijd dat hij 5 jaar oud was, werkte hij in een glasfabriek op bevel van de SS (Schutzstaffel).
de fabriek was in de buurt van het SS-hoofdkwartier in de Poolse stad Piotrków, waar Moses werd geboren. de kinderen werden als goede werkers beschouwd omdat hun kleine handen glas konden polijsten op plaatsen waar volwassen handen te groot en onhandig waren.
gedurende drie jaar werkte Mozes in de fabriek voordat hij en zijn moeder, Miriam, naar het concentratiekamp in Ravensbrük werden gestuurd.
haar grootvader werd naar het concentratiekamp Buschenwald gestuurd. Miriam werd vermoord en Moses werd naar het concentratiekamp Bergen-Belsen gestuurd.
daar werd hij opgevangen door een vrouw die later de naam “De engel van Bergen-Belsen” kreeg omdat zij zoveel weeskinderen had gered.
tegen het einde van de oorlog werd Mozes naar Zweden gestuurd.
Na de oorlog zocht haar grootvader Saoul meer dan een jaar voordat hij ontdekte dat sommige kinderen naar Zweden waren gebracht.
hij ging daarheen en wist zijn zoon te vinden.
Saoul en mijn grootmoeder Rosa ontmoetten elkaar in Zweden vertelt Ewa.
Allebei hun ouders waren gedood en zes van de zeven broers en zussen van mijn grootmoeder waren vermoord.
de eerste vrouw van mijn grootvader en alle zes zijn broers en zussen werden allemaal gedood.
nooit vergeten!
vandaag de dag zijn maar weinigen van degenen die de Twee wereldoorlog hebben overleefd nog steeds bij ons.
daarom is het belangrijk dat we hun verhalen onthouden en dat we ze blijven delen, zodat de geschiedenis zichzelf nooit herhaalt.
tot nu toe hebben we nog niets geleerd, de oorlogen gaan gewoon door!
tot het volgende blog ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten