zo als je kan zien heb ik een nieuw plaatje gemaakt voor dit blog.
de oude was niet slecht maar deze vond ik wel mooi na dat ik wat aan het bewerken was geweest.
wat de kop koffie betreft is het helemaal mij, ik ben gek op koffie. ook al mag ik het niet meer te veel drinken na mij hartprobleempje in 2019.
en het is een week waarin we kregen wat nooit verwacht hadden: de oorlog tussen Rusland en de Oekraïne is een feit geworden.
deze keuze komt van Poetin en niet iedere Rus is het met deze keuze eens, laten we dus niet gelijk Rusland over een gelijk vlak trekken, laten we asjeblieft niet mensen gaan buiten sluiten om keuzes van regering en andere hogere macht.
maar dat de Oekraïne nu hulp kan gebruiken is ook iets waar we de ogen niet voor mogen sluiten.
a.s maandag, 7 maart zal op de Nederlandse tv en radio een speciale uitzending zijn.
Giro555 organiseert een speciale actie op radio en televisie waarbij geld wordt ingezameld voor de slachtoffers van de oorlog in Oekraïne.
het tv-programma Samen in Actie voor Oekraïne wordt van 20.30 uur tot 23.00 uur uitgezonden op SBS6, NPO 1 en RTL 4.
vanaf 06.00 uur 's ochtends tot 21.00 uur 's avonds wordt er bovendien al op publieke en commerciële radiostations actie gevoerd.
onder de noemer Radio555 presenteren dj's van diverse stations mee aan deze speciale uitzending.
het gaat om een samenwerking tussen NPO Radio 2, NPO 3FM, NPO Radio 5, Qmusic, 100%NL, Radio 538, Radio10, Radio Veronica, SLAM! en Sublime.
het programma zal tegelijkertijd op alle deelnemende zenders worden uitgezonden.
ook bij ons in de kringloopwinkel zijn we begonnen met inzamelen van spullen voor de Oekraïne. hierbij vragen we voornamelijk medische dingen als pijnstillers, verband, pleisters en zo, maar ook batterijen, zaklampen, maar ook dingen als maandverband, slaapzaken, draagzakken voor baby's, babyvoeding en luiers. ook kijken we naar voedsel, het lang houdbare voedsel.
we doen ons best om hulp te bieden en laten we hopen dat dit snel stopt.
E-book
ik heb heel lang getwijfeld maar ben toch over de streep gegaan.
we zijn bezig met de bewerking van een script om het boek van 'Welkom in Cottonshall' ook uit te gaan brengen als E-book.
ik ben en blijf een voorstander van de papieren boeken maar merk dat een E-book ook wel zijn voordelen voor mij als schrijver en de verkoop van boeken geeft.
je hebt meerdere bestandsformaten waarin je een e-book op kunt maken: PDF, EPUB, MOBI of IBA.
het lijkt het meest eenvoudige om je bestand gewoon als PDF op te slaan.
het nadeel is dat je opmaak dan niet wordt aangepast naar de mogelijkheden voor een e-reader. op een computer is een PDF nog best aardig te lezen, maar op een telefoon, tablet of e-reader wordt de PDF verkleind om in het scherm te passen.
dat betekent dat het of moeilijk te lezen is, of dat je de pagina moet vergroten en dan heen en weer moet scrollen om goed te kunnen lezen.
voor het maken van je e-book heb je weer een voor e-books ontwikkeld formaat nodig zoals EPUB, MOBI of IBA.
een programma wat ik via de uitgever heb en ook de bewerkingsformaat.
momenteel werk ik vooral met het programma zo dat het wordt bewerkt tot een EPUB bestand.
ik neem hier zeker even mijn tijd voor, dus heb nog even geduld.
zodra alles af is en het klaar is voor de verkoop laat ik het jullie weten.
naast deze E-book bewerking werk ik nog steeds aan 3 andere verhalen.
ja, ik ben even wat door geslagen met mijn schrijf ideeën.
om te beginnen Blauwe Maan, daar zit ik nu even op een punt waarbij ik even nog niet weet hoe ik de overgang ga doen. dat moet ik nog even rustig bekijken.
in tussen ben ik ook begonnen met de LaRosa moord, ik denk dat je wel kan raden waar dit over gaat. het is een beetje cluedo-achtig, tijdens een weekend op Huize LaRosa wordt de eigenaresse dood gevonden, vermoord.
in de opvolgende hoofdstukken neem ik je dan mee in het leven van het slachtoffer en één van de verdachten.
en ik ben ook nog eens begonnen met een verhaal, of liever verhalen reeks. tenminste dat is de bedoeling.
Hotel Macabre, een huis uit 1817 staat al ruim 20 jaar leeg. elke koper trekt zich terug nog voor het koopcontract is getekend.
tot dat er twee jonge mensen verschijnen en het huis kopen om er een hotel van te maken.
er zijn namelijk nog wat oude bewoners die het pand nooit echt hebben verlaten, 8 geesten die allemaal verbonden zijn met de geschiedenis en de familie waar het huis aan toebehoorde.
de bedoeling is dat in een reeks verhalen per geest een verhaal ontstaat.
behalve dan Thomas de spookkat, die was er gewoon en niemand weet waar die vandaan komt.
ik leg de lat misschien heel hoog voor mij. maar ik merk wel dat door iets meer om handen te hebben, meer mogelijkheden om even naar wat anders te wisselen, je niet te veel blijft hangen op één punt. de zo genoemde writer's block. je kan nu even het ene los laten en even iets anders oppakken. hierdoor krijg je soms op de gekste momenten ideeën hoe met iets anders verder te gaan of wat je eventueel nog wil verwerken in je verhaal.
op de foto zie je van de kaften die ik heb ontworpen voor de LaRosa moord en hotel Macabre een klein stukje.
en terwijl ik hier aan de tafel aan het werk ben gebeurd er net iets hier in mij voortuin waar ik even stil van was.
in mijn voortuin zitten vaak kauwen, mezen, mussen en andere vogeltjes, ook nu weer.
vanuit mij ooghoek zie ik letterlijk iets in mij tuin vallen en vervolgens een vreselijk gepiep, bijna gegil.
ik kijk door mijn raam en zie in mijn tuin een redelijk grote vogel, overduidelijk een roofvogel met onder zijn klauwen een merel, die het uit schreeuwt.
het is de natuur maar ik kon het niet laten om de voordeur open te trekken en de rover weg te jagen. de merel viel 2 huizen verder op in de struiken bij de buren en heb geen idee hoe de staat van het beestje is.
via google ben ik even gaan zoeken op de roofvogel en gevonden dat het om een sperwer ging. die komen in woonwijken voor door dat mensen de kleine vogels voeren en daar jagen hun dus op.
het is de natuur, zoals ik al zei maar om deze moordaanslag zo van dichtbij te zien (en horen) was voor net iets te veel van het goede.
nou dat was het dan weer voor deze keer, ik geloof dat we wel weer genoeg zijn bij gekletst.
dus ... tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten