wie kent het niet ... een foto op instagram of facebook misschien zelfs op twitter met daar bij de #tbt?
dit staat voor Trough Back Thursday. waarom donderdag? geen idee.
maar dat bracht het idee van #TBM : Trough Back Memories, oftewel een foto waar ik een leuke herinnering aan heb of gewoon een leuk moment met een grappige verhaal, maar het kan ook iets triest zou kunnen.
let op! mochten er gezichten van persoon opstaan kan ik deze bewerkt hebben zo dat ze niet zichtbaar meer zijn. dit i.v.m de privacy van deze mensen
mensen zeggen dat met de tijd krijgen dingen een plekjes en gaat het leven door.
ergens klopt dat ook wel, maar soms zijn die dingen je laatste stukje van iets wat je zo mist.
zeker als je weer komt op als feestdagen en verjaardagen.
Pasen 2013 is er zo een, we wisten toen al dat mij vader ziek was, kanker, maar welke vorm was nog onduidelijk.
afgelopen weekend was het Pasen en we hebben er niet veel bijzonder van gemaakt.
de Pasen van 2013 was daar in tegen iets leuker.
we waren die ochtend al begonnen met een zo gezegde "gouden ei" zoektocht.
hoewel ik mijn dochter met de leeftijd van 11 jaar iets te oud vond voor paaseieren zoeken hadden mijn vader en ik, voor de lol, dan toch 3 chocolade eieren verstopt, verpakt in van dat goud papier.
deze mocht ze gaan zoeken, het was eigenlijk best grappig.
s'middags hadden we een lunch in elkaar gedraaid en s'middag hebben we nog een spelletje gedaan.
s'avonds zijn we gaan gourmetten, iets wat mijn vader altijd leuk en lekker vond.
tijdens het eten waren mijn vader en dochter altijd aan het kibbelen over de mini hamburgers, die lusten ze beiden graag.
en mijn vader kon altijd mopperen over de sausjes die mijn dochter gebruikten, soms wel 3 soorten te gelijk op haar bord.
dat is nog steeds zo met mijn dochter, de sausjes op haar bord dan. ik kibbel niet over de mini hamburgers.
het was de laatste Pasen met mijn vader. de dagen erna werden toch al zwaar.
we zaten nog midden in verschillende onderzoeken voor mijn vader toen we werden gebeld met de mededeling dat het slecht ging met de oma van vader's kant.
2 dagen later zaten we al in de trein op weg naar haar, het ging zo slecht dat we waren gevraagd te komen.
nog onderweg kreeg ik helaas het bericht dat ze was overleden.
halverwege je reis, met je kind overstuur omdat oma overleden is! niet het beeld wat we hadden verwacht.
en in je hoofd weet je dat er thuis iemand zit die ook ziek is en de vraag hoelang we hem nog bij ons hebben is een groot vraagteken.
twee maanden laten was pa ook overleden, en dan is het is dit moment van Pasen 2013 de laatste feestdag geweest die we samen hebben door gebracht.
en ja, hij zag er hier al slecht uit maar hij was er nog!
alles is zo veranderd inmiddels, als ik alleen al kijk naar de meubels op de foto.
de tafel, de stoelen, de bank, tv kast enzo, alles is weg.
veranderd naar meer meubels die ik bij mijn vond passen.
de gourmet plaat hebben we nog wel, maar die begint ook aan vervang toe te raken.
de borden van het servies zijn er ook nog, dat servies was nog van mijn moeder, het was 12 delig maar dat is nu nog maar 6 delig. even alle dingen met schade en kapotte stukjes weg gegooid.
en het huis? tja, ... daar willen we ook weg. dat heb ik al eerder verteld.
mensen zeggen dat met de tijd krijgen dingen een plekjes en gaat het leven door.
en dat klopt helemaal!
het leven gaat door, dingen veranderen en wat blijft dat zijn herinneringen.
herinneringen als deze, en hoewel je met de jaren het verdriet minder is blijft het toch een gemis.
maar een gemis die met de jaren zachter is geworden, je schiet niet meer gelijk vol tranen als je er aan denkt of foto's ziet.
het heeft zijn plekje gekregen.
tot het volgende blog .....
ergens klopt dat ook wel, maar soms zijn die dingen je laatste stukje van iets wat je zo mist.
zeker als je weer komt op als feestdagen en verjaardagen.
Pasen 2013 is er zo een, we wisten toen al dat mij vader ziek was, kanker, maar welke vorm was nog onduidelijk.
afgelopen weekend was het Pasen en we hebben er niet veel bijzonder van gemaakt.
de Pasen van 2013 was daar in tegen iets leuker.
we waren die ochtend al begonnen met een zo gezegde "gouden ei" zoektocht.
hoewel ik mijn dochter met de leeftijd van 11 jaar iets te oud vond voor paaseieren zoeken hadden mijn vader en ik, voor de lol, dan toch 3 chocolade eieren verstopt, verpakt in van dat goud papier.
deze mocht ze gaan zoeken, het was eigenlijk best grappig.
s'middags hadden we een lunch in elkaar gedraaid en s'middag hebben we nog een spelletje gedaan.
s'avonds zijn we gaan gourmetten, iets wat mijn vader altijd leuk en lekker vond.
tijdens het eten waren mijn vader en dochter altijd aan het kibbelen over de mini hamburgers, die lusten ze beiden graag.
en mijn vader kon altijd mopperen over de sausjes die mijn dochter gebruikten, soms wel 3 soorten te gelijk op haar bord.
dat is nog steeds zo met mijn dochter, de sausjes op haar bord dan. ik kibbel niet over de mini hamburgers.
het was de laatste Pasen met mijn vader. de dagen erna werden toch al zwaar.
we zaten nog midden in verschillende onderzoeken voor mijn vader toen we werden gebeld met de mededeling dat het slecht ging met de oma van vader's kant.
2 dagen later zaten we al in de trein op weg naar haar, het ging zo slecht dat we waren gevraagd te komen.
nog onderweg kreeg ik helaas het bericht dat ze was overleden.
halverwege je reis, met je kind overstuur omdat oma overleden is! niet het beeld wat we hadden verwacht.
en in je hoofd weet je dat er thuis iemand zit die ook ziek is en de vraag hoelang we hem nog bij ons hebben is een groot vraagteken.
twee maanden laten was pa ook overleden, en dan is het is dit moment van Pasen 2013 de laatste feestdag geweest die we samen hebben door gebracht.
en ja, hij zag er hier al slecht uit maar hij was er nog!
alles is zo veranderd inmiddels, als ik alleen al kijk naar de meubels op de foto.
de tafel, de stoelen, de bank, tv kast enzo, alles is weg.
veranderd naar meer meubels die ik bij mijn vond passen.
de gourmet plaat hebben we nog wel, maar die begint ook aan vervang toe te raken.
de borden van het servies zijn er ook nog, dat servies was nog van mijn moeder, het was 12 delig maar dat is nu nog maar 6 delig. even alle dingen met schade en kapotte stukjes weg gegooid.
en het huis? tja, ... daar willen we ook weg. dat heb ik al eerder verteld.
mensen zeggen dat met de tijd krijgen dingen een plekjes en gaat het leven door.
en dat klopt helemaal!
het leven gaat door, dingen veranderen en wat blijft dat zijn herinneringen.
herinneringen als deze, en hoewel je met de jaren het verdriet minder is blijft het toch een gemis.
maar een gemis die met de jaren zachter is geworden, je schiet niet meer gelijk vol tranen als je er aan denkt of foto's ziet.
het heeft zijn plekje gekregen.
tot het volgende blog .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten