vrijdag 22 februari 2019

gaan we weer!

begin januari kreeg ik een leen auto: de canta.
ziet er misschien wat raar voor sommige maar ik kon rijden.
een heerlijk gevoel om weer weg te kunnen en wat vrijheid te hebben.
ik reed er mee naar mijn werk bij het Leger Des heils, was mijn uren weer gaan verspreiden over halve dagen in plats van hele dagen.
mijn dochter die weer opbouwend naar school gaat bracht ik bij de bushalte voor school en bracht haar weg naar haat stage plaats.
heerlijk was het gewoon om zelf weer te kunnen rijden na bijna 8 maanden zonder auto.


tot 2 dagen terug. 
ik kwam van mijn werk, samen met mijn dochter die daar stage loopt. 
toen onze dienst er op zat zouden we nog even wat boodschappen halen en dan naar huis.
boodschappen gedaan, ingeladen, auto starten en weg willen rijden. maar de auto viel stil en nooit niet dat hij meer wilde starten!
de reeks aan gevloek zal ik jullie besparen.
ik gaan bellen met de Welzorg waar de canta vandaan komt en ik kreeg via hun contact met de ANWB pechhulp.
deze kwamen mijn kant op om hulp te bieden.  
tussen bellen en voor dat de hulp er was zat ongeveer een uur, het was inmiddels bijna 4 uur. ik had tot 2 uur gewerkt, dus mijn dag liep al langer wat mijn werk betreft dan normaal.
toen de hulp er was ging deze gelijk aan de slag, van alles na gelopen en kon op het blote oog niet zeggen waar het probleem zat, alles leek goed te zitten, niks afgebroken of kapot.
dus ging zijn aandacht naar de bougie, die leek niet te vonken.
andere er in en proberen te starten, vonk die was er maar starten: nooit niet!
hij bellen met een collega en weer van alles na lopen, nee, alles was zo als het hoorde.
toch de bougie? het systeem van de bougie was goed na een kleine test dus het probleem zat in de bougie zelf is de gedachten. misschien te zwak om te kunnen starten?
wat we ook probeerde het wilde niet lukken.
dus zijn we over gegaan op slepen. 
ik werd keurig terug naar huis gesleept en de canta werd op de parkeerplek gezet.
ook een ervaring rijker als je gesleept wordt.

samen met de man zijn we Welzorg gaan bellen en hij legde keurig uit wat hij had gedaan en wat zijn vermoeden is wat het probleem kan zijn.
er werden wat gegeven uit gewisseld en daar was voor hem zijn dienst klaar.
hij kon niks verder voor mij doen.
goed, we waren thuis, later dan verwacht, het was inmiddels 5 uur geweest maar goed we zijn thuis!
ik neem het gesprek met de Welzorg over en ze vinden het erg naar voor mij dat dit zo is gegaan.
die dag konden ze niks meer doen, en we spreken af de de volgende dag de mannen van hun eigen garage mij gaan bellen om een afspraak te maken.
van hun komt er dan een mobiele garage naar mij thuis, daar gaan ze dan kijken of ze het kunnen oplossen.
in het ergste geval nemen ze hem mee naar de thuis garage en zit ik weer zonder auto.
maar daar is al een oplossing voor: wederom een vervangende auto zo dat ik toch weer kan rijden! 

onze avond viel gelijk in het water.
we zouden die avond eigenlijk gaan uit eten, dus dat maar af gebeld.
gelukkig was er begrip en deden ze niet moeilijk. 
we komen er wel vaker dus ze kennen ons. ze zien ons graag weer als de auto gemaakt is of als we weer een andere hebben.

na een halve dag van heen en weer bellen tussen mij en de Welzorg kwam er uit dat ze contact hadden gelegd tussen hun (Welzorg) en de lokale garage hier.
deze krijgen voor nu de mogelijkheid om de canta in samenwerking met de hulpservice van Welzorg de canta te maken.
of ik er nou zo blij mee ben dat het deze garage is? ik weet het nog niet.
gisteren middag (donderdag) zijn ze hem komen halen en hoe lang het gaat duren is weer een vraagteken. ik hoop een beetje snel, als het kan?

nou, zit je weer thuis! met je je werk weer gaan afbellen, die vonden het ook erg vervelend voor mij en begrepen het ook wel.
mijn dochter kan stage wel gaan doen maar moet weer met de bus, wat eigenlijk weer te belastend is op de rug, maar ze heeft even geen keuze.
ze overleeft het wel zegt ze zelf, ik kan hier ook niks aan doen.
ik baal er wel van, het ging zo goed. maar dit is gewoon vette pech en daar kan niemand wat aan doen.
vanuit de ANWB pechhulp zijn we prima geholpen, voor zover ze wat konden doen.
nu is het dus weer afwachten wat er uit gaat komen met de canta.

tot het volgende blog ....



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

kattenstreken #84

Welkom bij kattenstreken! Een blog waarin ik de foto’s deel met jullie van mijn 3 kleine monsters en het verhaal achter de foto’s. Soms grap...