de laatste die ik heb moeten loslaten was onze kat Rambo, dat was februari 2021.
het was eigenlijk een raadsel voor iedereen, ons en ook de dierarts wat er nou met hem was en waarom we hem maar niet aan de beterende hand konden krijgen.
we hebben van alles geprobeerd en uiteindelijk toch de keuze moeten maken om hem in te laten slapen voordat hij echt er onder ging leiden.
zowel ik als mijn dochter hebben gejankt, ik had het zwaar met hem te laten gaan.
en hier in huis kon je toch aan de overgebleven huisdieren merken dat hij werdt gemist, ze liepen hier toch wel naar Rambo te zoeken.
maar hoe ga je om met het rouwen van een huisdieren?
niet schuldig voelen
een schuldgevoel na het overlijden van een huisdier is iets wat je vaak hoort. huisdieren sterven niet vaak een natuurlijke dood, meestal maak jij als verzorger de keuze ze te laten inslapen. dat kun je niet overleggen met een dier. dus denk je al snel: heb ik het wel goed gedaan? was het niet te vroeg? of juist: heb ik er niet te lang mee gewacht?
je niet schuldig voelen is makkelijker gezegd dan gedaan, dat geef ik eerlijk toe.
wat kan helpen is de realisatie dat je altijd het beste voor je huisdier hebt gewild.
je hebt naar gehandeld naar het beste wat je kon doen, je hebt alles gedaan wat in mijn macht lag. met dat besef kon je het schuldgevoel beter naast me neerleggen.
praat over je overleden huisdier
in feite is rouwen om een huisdier niet zo heel anders dan rouwen om een mens.
als een mens doodgaat, is diegene er weliswaar niet meer, maar is hij of zij nog wel in je gedachten. dan is het fijn om daarover te praten. dat geldt voor huisdieren ook. ik praat nog steeds over mijn huisdieren die ik heb moeten laten gaan, onze kat Rambo, maar ook Dino, een hersenbloeding en een hartinfarct te gelijk. dat geschreeuw van pijn zal ik nooit vergeten. en onze vorige hond Isa, te vroeg moeten laten gaan door hartproblemen.
en zo heb ik er nog wel meer die stuk voor stuk iets bijzonders hadden voor ons.
voor de mensen rond degenen wiens huisdier is overleden adviseer ik om het gesprek aan te gaan. en vraag dan niet: ben je er al overheen? of heb je al een nieuwe? vraag juist wat iemand mist aan het huisdier, hoe diegene zich echt voelt.
een fysieke plek creëren
er is de mogelijkheid om je huisdieren op een begraafplaats voor huisdieren te begraven. een fysieke plek kan helpen bij het rouwen om je overleden huisdier.
het kan een mooie plek zijn waar je nog naar toe gaan gaan, net als met mensen.
de achtertuin is dan niet zo handig, en het mag ook niet. oké, de hamster of de parkiet zal niemand zo snel moeilijk over doen maar het is raadzaam om honden katten via je dierenarts te laten ophalen of eventueel zelf begraven of cremeren.
bij cremeren kun je het as een speciale as-urnen dan mee naar huis nemen als je dat zou willen.
een nieuw huisdier
natuurlijk zijn er altijd de ongevoelige opmerkingen die je krijgt na het overlijden van een huisdier. als iemand voorstelde dat je gewoon een ander huisdier kan nemen voelt dat voor jouw als onbegrepen.
toch heb ik na een week toen we onze Isa hadden inlaten slapen een andere hond genomen. liever gezegd: mijn dochter heeft een hond genomen.
ik was er niet echt aan toe, maar omwille van haar stond ik het toe.
zij was zo gewend aan een hond die bij haar lag dat ze er niet van kon slapen, het gemis wat te groot en haar gezondheid ging op die korte periode snel achteruit.
dus kwam Beertje bij ons een hondje uit het asiel van bijna twee jaar en dat was achteraf gezien een top keuze geweest.
het is haar hond, maar natuurlijk geef ik net zoveel om het beestje als zij.
natuurlijk gaat iedereen anders om met het overlijden van een huisdier.
en dan hangt het er nog van af wat is het voor een huisdier wat is overleden.
laten we eerlijk zijn: de goudvis krijgt echt geen gezinsbegrafenis in de achtertuin.
maar met honden en katten gaan we dan weer wat vriendelijker om en dat lijkt ons ook meer te doen.
‘geeft het een plekje’ doet iedereen op zijn eigen manier en als je behoefte hebt om te huilen doet je dat gewoon lekker, deed ik ook en wat andere daar van vinden kan mij weinig schelen.
zoals onze dierenarts zei: het is een uiting van je verdriet en hoeveel je van je huisdier hebt gehouden.
tot het volgende blog …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten