het is het midden van de week, woensdag en dat betekend postcrossing📫.
en het was een rare week, al een paar dagen zit ik niet lekker in mijn vel, hoofdpijn, misselijk enzo. er heerst wel griep maar het lijkt bij mij niet echt door te zetten, als het überhaupt griep is.
wat het dan ook mag zijn mijn hoofd werkt niet echt mee, ik heb een paar dagen lopen zoeken naar een velletje postzegels, waar van ik zeker wist dat ik ze gekocht.
om vervolgens naar een tijdje tot de conclusie te komen dat dat velletje al in mijn trommel met kaarten zit en zelf al weer bijna leeg is.
zo als ik al zei: mijn hoofd werkte niet echt mee.
maar goed, het raadsel van mijn postzegels was wel opgelost.
de kaart van vorige week is nog steeds onderweg, maar dat mag geen verrassing zijn.
naar Rusland binnen een week gaat het echt niet worden, dus we moeten nog even geduld hebben.
deze komt uit de United Kingdom (Engeland) en heeft een reis gehad van 4 dagen over 410 km.
de afzender van deze kaart geschreven tijdens de storm Brendan die toen over Engeland trok
hij bezig gehouden met kaartjes schrijven voor postcrossing en drinken van warme melkchocolade. en vooral binnen blijven.
ik snap hem volkomen, hopelijk is het weer nu iets beter.
op de kaart staat een foto van de Birmingham Floozie, een kunstwerk op Victoria Square.
dit was het andere kaartje wat binnen kwam.
dit kaartje komt uit Duitsland en heeft een afstand van 495 km gereisd in 7 dagen.
hoewel de afzendster van de kaart in Duitsland woont stuurde zij mij dit kaart van de University of Alaska museum, een museum wat gehuisvest op de campus van de University of Alaska Fairbanks.
de totem die afgebeeld staat op deze foto laat een adelaar, wolf en beer zien die het verhaal verteld van een man die niet bang was een splinter uit de bek van een wolf te halen.
als dank voor zijn hulp schonk de wolf de man veel geluk.
de man maakte van de wolfskop het symbool voor hem en zijn clan.
dat is wat de tekst over deze totem zegt die op de kaart stond.
toch wel uniek eigenlijk, de indianen hadden echt een bewonderenswaardige manier van leven.
dit kaartje is onderweg naar China en zal een afstand van 8887 km gaan afreizen voor het op zijn bestemming is.
de vraag was of ik iets over de omgeving wilde vertellen of zo maar ik kwam op een klein probleempje na dat ik het adres van de ontvanger er op had geplakt.
het adres is namelijk nog al uitgebreid en de ruimte om te schrijven was niet zo heel erg veel meer.
grotere kaart had ik ook niet dus ben ik niet veel verder gekomen dan wie ik ben, de provincie waar ook woon en hoe de omgeving er uit ziet.
ik heb zelf niet kunnen vertellen dat de afbeelding op de kaart het ouderwetse leesplankje is waar vroeger onze grootouders mee leerde lezen.
misschien dat hij de link naar dit weblog vind op mij postcrossing account en dit als nog leest.
en zo komen we aan het einde van deze postcrossing.
ik heb verder niks meer te melden dus rest mij alleen nog om jullie te bedanken voor de aandacht en graag tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten