hier volgt even de link van het blog wat ik afgelopen zaterdag online heb gezet:
https://scoozie-mouse.blogspot.com/2019/09/opname-ziekenhuis-blog-ligt-even-plat.html
goed, we waren dus naar het ziekenhuis gegaan waar zijn op afdeling 3 werd opgevangen.
de kinderafdeling, hoe lullig dat ook klinkt voor iemand van bijna 18 jaar, ze was nog geen 18 jaar dus moest ze naar deze afdeling toe.
we worden daar naar een kamer gebracht waar ze mag verblijven en kort daar na komt ook haar arts binnen lopen.
ze begint al te lachten: "dit waren niet de afspraken."
nee, dat weten we maar het is niet anders.
zij verwacht dat het niet lang nodig zal zijn. maar er moet wat gebeuren.
we praten nog even en dan gaat ze weer, later komt de diëtiste langs en gaan we een plan opstellen van voeding.
duidelijk mag zijn dat we gaan naar ontbijt, tussendoortje, lunch, tussendoortje, diner en nog een laatste tussendoortje. en tijd die verbonden wordt aan deze momenten om te eten.
en de lunch is rond 12 uur al gelijk aan de beurt, warm eten, iets wat wij normaal pas in de avond doen. maar goed, het is niet anders.
voor ontbijt, diner en lunch staat 30 minuten en de tussendoortjes 15 minuten. drinken mag altijd maar niet alles mag ze drinken.
het is een diepe zucht maar ze begint toch aan haar eten.
intussen rij ik terug naar huis om nog wat dingen op te halen en te regelen.
tja, ik ben maar alleen en ik heb toch boodschappen nodig enzo, katten en hond hebben ook hun verzorging nodig.
ik ben in de loop van de middag terug en blijf dan tot een uur of 8.
ik mag in de avond mee eten, brood maar dat maakt niet uit.
mijn hele dag ritme is nu even anders, pech, mijn dochter gaat nu even voor.
het lijkt ook aan te slaan.
ze eet maar is nog steeds misselijk, dat is dan ook een punt waar ze op door willen gaan of daar een oorzaak van is.
misschien toch een oude wond inwendig of toch de hersens een beschadiging lijken te hebben.
wordt vervolg zullen we maar zeggen. wat onderzoeken dan.
ze eet en ze is misselijk en dan nog het gemis van thuis.
als ik in de avond weg ga zijn de tranen niet te bedwingen, zelfs het personeel op de afdeling heeft met haar te doen.
op zondag is er een weekendarts waar ze de vraag aan stelt: mag ik naar huis?
het antwoord is maar raar, ja wat haar betreft wel maar ze heeft liever dat haar eigen arts deze beslissing neemt. kind is helemaal van slag, die is er pas dinsdag weer!
als ik er s'middags kom is het eerste wat ik dan ook te horen krijg.
we gaan naar beneden naar de koffie corner en gaan koffie drinken en even tot rust komen.
we lopen daarna nog buiten over het terrein waar ze haar verhaal doet.
ik vindt het maar vreemd, je ben de dienstdoende arts, zo een beslissing mag je dan toch nemen?
we besluiten naar boven te gaan en te vragen of er een arts te beschikken is om hier over te praten.
deze komt en snapt het probleem, je eet en het blijft binnen, je bent nog misselijk maar daar staan dingen voor gepland waar je ook voor hier naar toe kan komen, daar hoeft ze niet voor te blijven. en dan de heimwee: een probleem die ook niet licht moet worden opgevat.
nee, het is wijs om te zeggen: "je mag naar huis!"
we zijn opgelucht, een stress level minder.
mijn dochter is dus thuis.
maar hier gelden de zelfde regels even voor het eten.
wel kijk ik meer naar wat ze wel eet en beter eet.
ontbijt met crackers is een ramp dus ontbijten we met een schaaltje fruit, en dan als tussendoortje de cracker met wat ze er ook op wil.
ze had al 2 dagen zin in een croissant maar mocht dat in het ziekenhuis niet, zou te vet zijn.
thuis geef ik het wel, maar dan wel met een smoothie van mango en banaan erbij.
en dat lijkt te werken. jij iets lekkers maar dan wel met iets gezonds erbij.
wat ze eet is nog niet veel maar ze eet en dat is toch voor mij al een overwinning met vorige week.
deze ervaring was er een om de knop om te gooien: alles er aan doen om niet meer terug te hoeven voor opname!
voor deze week komen er verder even geen blogs online, van volgende week pakken we het weer op.
tot het volgende blog ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten