ze begon met overgeven, niks leek in het lichaam te willen blijven. met verschillende dingen geprobeerd leek soep nog iets binnen te blijven.
ondanks alles wilde ze naar school maar dat werd het gewoon niet, en ze kwam thuis te zitten.
ze baalde enorm maar gelukkig staat de school positief achter haar.
maar wat is nou de oorzaak? we weten het niet.
er is onderzoek gedaan voor galsteen en maagzweer, en beiden was het niet.
ze kreeg verschillende medicijnen om te proberen. niks hielp.
op bijna twee weken was ze 10 kilo afgevallen en ik vond dat zorg wekkend.
terug naar de huisarts, ik wil actie! nou die kreeg ik, een hoog oplopende discussie met de man was het gevolg.
er kwamen verschillende opsie's voorbij: zwanger? zeker weten van niet!
anorexia? nee, wil eten, kan niet eten.
iets psychologisch? ik floot van woede! gaan we het daar weer opsteken?
als sinds ze van die knol is komen donderen geeft ze aan dat ze last heeft van haar buik.
dat kon niet veel bijzonders meer zijn volgens de man, dat was in mei dus daar hoefde ze geen last meer van te hebben.
pardon! ooit gedacht aan inwendige beschadigingen van organen?
het was een pittig gesprek en ik werd als een felle moeder omschreven die zich voor meer dan lichamelijke klachten moest openstellen.
loop naar de ***! ik eiste een verwijzing naar het ziekenhuis en kreeg hem.
maar ik moest in het belang van mijn dochter mijzelf openstellen voor alle mogelijkheden.
prima vent, schrijven met die hap.
nou spoed was het zeker geworden want de zelfde middag werd ik nog gebeld of ik de volgende dag al kon komen.
geen probleem, wij zijn er!
gaan we weer! maar er moet iets gedaan worden.
omdat ze nog geen 18 jaar is valt ze nog onder de kinderarts.
eerst wordt ze gemeten, gewogen en word de bloeddruk gemeten. die valt al te laag uit.
dan volgt er een gesprek over van alles, iets over haar zelf, wat ze doet, welke school, blablabla.
dan komen we bij de kern van het probleem en mijn dochter vertelt haar klachten.
ik vul dit nog aan met de informatie van de val van het paard en mijn vermoeden.
en dat lijkt de arts ook te denken.
dat het psychologisch is schuift ze van tafel, ze wil eten maar iets zorgt er voor dat ze dat niet kan. medisch anorexia noemen ze dat.
en na een klein onderzoekje denkt ze dat het probleem in de darmen zit.
deze lijken verstopt maar wat veroorzaakt dat?
dit is ook het gebied op het lichaam waar ze veel pijn voelt.
we worden gelijk op pad gestuurd met papieren voor onderzoekjes, en we worden doorverwezen naar een diëtiste, dit om te kijken welke voeding we het best kunnen gebruiken om mijn dochter weer iets binnen te laten houden, zo dat ze weer aan sterkt.
bij het bloedprikken stuiten we op een probleem: het bloed is bijna zwart en klonterig.
de oorzaak kan van alles zijn zegt de zuster die haar heeft geprikt.
bij het maken van de foto lijkt het al niet veel beter, ik was niet mee naar binnen maar volgens mijn dochter zei de zuster iets over dat het er inderdaad op lijkt dat haar darmen verstopt zitten. het kan van alles zijn.
als ze iets vinden waar spoed bij is bellen zijn mijn gedachten.
het is tegen half 6 en we gaan naar huis.
ik kan inwendig wel juichen, ik had gelijk. het is iets lichamelijks en het zit niet tussen haar oren! onze huisarts zit er naast.
dat maakt op dit moment niet meer uit voor ons, we hebben nu een pad gevonden die naar de juist plek lijkt te leiden en we hebben goede hoop.
voor nu ligt school op zijn gat maar er is al meegedacht hoe we dit kunnen gaan oppakken als het te ver achter gaat raken. voor nu doet ze online thuis aan de vakken mee.
ze heeft een doel om voor te vechten, van uit school bewonderen ze dit wel maar zeggen ook gezondheid voor school.
en dat geeft haar gelukkig weer iets van rust in haar lijf.
we gaan ons richten op verbeteringen en hopen snel te weten wat de oorzaak is.
inmiddels zijn we ook benaderd door de diëtiste, deze afspraak staat voor morgen (18 september), we zullen zien wat daar weer uit gaat rollen.
we weten niet wat we nog kunnen verwachten maar we houden overal rekening mee.
mochten er dus onverwachts veranderingen zijn dan kan het wezen dat blogs komen te vervallen. ongeacht welke dat ook is, mijn dochter gaat dan echt voor!
word vervolgt ...
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten