ze begon met overgeven, niks leek in het lichaam te willen blijven.
inmiddels lopen we weer terug in het ziekenhuis voor hulp.
we zijn bij de diëtiste geweest en die vond het ook wel zorgelijk.
wat het gewicht betreft valt het nog mee, maar er is totaal geen spierkracht of enige bouwstof aanwezig om te functioneren.
ze is dan ook moe en futloos.
2 maal daags gebruiken en daar naast ook nog proberen normaal te eten.
we hadden goede hoop. maar helaas.
die zelfde avond nog zo een flesje geprobeerd zoals was gezegd.
het leek goed te gaan, tot s'nachts. de lading kwam er weer uit.
toch de volgende dag een genomen bij de lunch en die kwam er al uit terwijl het flesje nog niet eens was leeg gedronken.
misschien dat het lichaam moet wennen? dus toch in de avond die derde genomen maar dat verliep al niet veel beter.
tranen waren het gevolg bij mijn dochter, de moed zakt nu echt beneden het nulpunt.
het avondeten was ook al een ramp, bij iedere hap zat ze te kokhalzen. en ze had juist zin in dat gene wat we aten: stamppot andijvie.
de moed zakt mij ook in de schoenen, wat kunnen we nog doen?
de diëtiste had het al over sonde-voeding, opnames of thuis een programma met thuisverpleging.
de wil is er wel maar het lichaam stoot voedsel gewoon af. en als ze door zet en toch door eet dan is het zeker te weten een extra run naar de wc-pot.
we hebben contact gehad met het ziekenhuis en de situatie uitgelegd.
de vloeibare voeding lijkt niet te werken.
ze gaat overleggen en belt zo terug.
dat doet ze ook en we krijgen het nieuws dat mijn dochter wordt opgenomen om het beter in de gaten te kunnen houden.
we snappen de noodzaak, maar het is toch even schrikken.
hoe lang ze moet blijven is nog onduidelijk.
mijn hoofd staat even niet naar schrijven van blogs of andere dingen.
ik ga er vanuit dat jullie dat kunnen begrijpen.
hoe en wat weet ik even niet maar voor deze week zijn er even geen blogs online.
dank je voor jullie begrip.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten