wie kent het niet ... een foto op instagram of facebook misschien zelfs op twitter met daar bij de #tbt?
dit staat voor Trough Back Thursday. waarom donderdag? geen idee.
maar dat bracht het idee van #TBM : Trough Back Memories, oftewel een foto waar ik een leuke herinnering aan heb of gewoon een leuk moment met een grappige verhaal, maar het kan ook iets triest zou kunnen.
let op! mochten er gezichten van persoon opstaan kan ik deze bewerkt hebben zo dat ze niet zichtbaar meer zijn. dit i.v.m de privacy van deze mensen
we hebben de zomervakantie achter de rug, mijn dochter is weer naar school en ik ben weer aan het werk.
en dit komende jaar (tot aan de zomervakantie van 2019) is dit hier het nieuwe logo voor #TBM.
verder blijft alles wel het zelfde, wat de inhoud betreft.
ISA
het is alweer bijna een jaar geleden (16 oktober) dat we afscheid hebben genomen van onze Isa,het ging niet helemaal zo als gehoopt.
de ademhaling en de hartslag leek weg te vallen, voor een paar seconden leek het dan echt als of het over was, ze lag er dan ook zo bij dat ik meerder keren dacht: 'dat was het dan'.
daarnaast begon ze ook een lucht af te geven die erg verrot rook.
daarnaast begon ze ook een lucht af te geven die erg verrot rook.
alle te samen was voor mij genoeg reden om niet langer te wachten en eerder terug naar de dierenarts te gaan.
en hoe moeilijk de eindelijke afloop ook zou zijn, dat ik niet langer moest wachten was wel de juiste keuze. voor Isa in ieder geval wel.
het hart sloeg slagen over en de longen leken ook hun werk niet meer te doen waardoor het dus leek als of ze geen adem haalden.
de darmen begonnen nu ook tegen te werken in het lijf, dat verklaarde ook de stinkende lucht.
het lijfje raakte op, en we moesten beslissen. die keuze was moeilijk maar wel de beste, niet langer zo laten lopen en voor er echt pijn bij gaat komen hier de grens trekken.
ik vergeet nooit dat kopje toen ik zei dat het genoeg was zo, als of haar ogen met tranen vulde en toch ook de blik van dankbaarheid dat ik het lijden liet stoppen.
we zijn bij haar gebleven tot het echt over was.
en noem mij maar een huilebalk maar dat heb ik wel gedaan, trouwens bij elk dier waar van ik afscheid moest nemen heb ik gehuild.
het was erg stil en ook raar toen we thuis kwamen zonder haar.
onze kat Rambo heeft naar haar lopen zoeken en lag daarna dagen in haar bench, at bijna niet en leek echt te rouwen om het verlies van zijn maatje.
en hij was niet de enige, de gezondheid van mijn dochter leek ook achteruit te gaan.
ze sliep bijna niet meer en leek alle lust te zijn kwijt geraakt.
ze sliep met de hond, haar hele houding was er naar als ze slaapt. ik merkte dat ze met die paar uurtjes slaap echt een volle dag kan volhouden.
en zo kwam deze jongen in huis, snel misschien maar de gezondheid van mijn dochter telde zwaar voor mij mee om van mijn eerder beslissing 'geen hond meer', af te gaan.
Beertje, een Tibetaanse spaniël.
hij is nu bijna 3 jaar oud en kwam bij mensen van dan die om gezondheidsreden afstand moesten doen van deze knapperd.
hij is nu bijna 3 jaar oud en kwam bij mensen van dan die om gezondheidsreden afstand moesten doen van deze knapperd.
hij had nog wat training nodig om alleen thuis te kunnen blijven, zonder dat me buren er last van hoeven te hebben.
en dat gaat inmiddels goed. hij laat zich even horen als wij weg gaan maar is al snel daarna stil. waar we heel trots en blij mee waren.
dat het een lieverd is hebben we wel s'nachts gemerkt.
door de scoliose van mijn dochter heeft ze soms als ze op haar rug komt te liggen in haar slaap, waardoor de longen wat in de verdrukking komen door de bocht.
dan lijkt het als of ze stikkende geluiden maakt, wat niet zo is maar de ademhaling gaat dan wat moeilijker.
Beertje laat het daar niet bij en maakt haar dan wakker, super lief en voor me dochter heel prettig.
zo kan zij een ander houding zoeken en verder slapen.
door de scoliose van mijn dochter heeft ze soms als ze op haar rug komt te liggen in haar slaap, waardoor de longen wat in de verdrukking komen door de bocht.
dan lijkt het als of ze stikkende geluiden maakt, wat niet zo is maar de ademhaling gaat dan wat moeilijker.
Beertje laat het daar niet bij en maakt haar dan wakker, super lief en voor me dochter heel prettig.
zo kan zij een ander houding zoeken en verder slapen.
met de katten gaat het nu ook een stuk beter als in het begin, zelfs Rambo is wat vriendelijker geworden. die is zelfs zo brutaal dat hij met de bal van Beertje ligt te spelen.
soms heb ik nog wel eens van die momenten dat ik Isa roep in plaats van Beertje.
waarom geen idee. ik merk wel dat zo rustig als Isa was zo druk is Beertje. maar ja, het is nog een redelijk jonge, speelse hond.
ik heb geen spijt van de keuzes die we hebben gemaakt, Isa uit haar lijden halen, Beertje ervoor terug zo dat mijn dochter zich weer beter voelde. en hoe lief Beertje ook is, ik kan er niks aan doen, mis ik soms Isa toch nog wel.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten