woensdag 26 september 2018

#postcrossing#122

hoi hoi,
leuk dat je er weer bent.
het is woensdag en dat betekend postcrossing-dag hier op het weblog.
we zitten weer gelijk wat de kaarten versturen van één per week.
ik heb vorige week mij belofte ingewisseld, maar was toen weer iets anders vergeten!
oké ik was vorige week niet zo lekker, griep, keelpijn, de hele mikmak er rond, niet alleen ik maar mijn dochter ook!
zij was degene die ziek van school kwam met hoge koorts en zo, en vervolgens kreeg ik het ook.
maar die vlieger gaat niet op! het blog was toen al geschreven het moest alleen de volgende dag nog online gezet worden.
ik kan niet verklaren waarom ik dit vergeten was, het is gewoon zo gegaan.
het blog stond al online toen ik het op mijn papier zag en tot de conclusie kwam dit nog niet in mijn blog verwerkt was.
wat was ik nou vergeten?! dat er nog een kaart was waar iets over was te melden! dat was ik vergeten!
in postcrossing 114 stuurde ik een kaart naar Slowakije, deze kaart stond inmiddels op expired.
de kaart kon nog binnen een jaar worden geregistreerd als ontvangen.
en tot mijn grote verbazing kreeg ik afgelopen zondag 23 september het bericht binnen dat na 69 dagen de kaart toch nog is geregistreerd als ontvangen.
dit is de eerste keer dat ik het mee maak dat een kaart die al op expired staat als nog word aangemeld als ontvangen! ik vind het helemaal top! en ik ben het nu niet vergeten (haha)
maar er is nog een kaartje aangekomen, in postcrossing 120 verstuurde ik een kaart naar Bulgarije en deze kaart is aangekomen op zijn bestemming.
Na 1835 km te hebben afgelegd in 9 dagen heeft de ontvangster hem gekregen.
de kaarten heeft ook een like gekregen als favoriet.
en op de valreep kwam gisteren ook nog het bericht binnen dat één van de kaarten van vorige week was aangekomen.
de kaart die naar Finland ging is na 7 dagen en 1580 km te hebben gereisd aangekomen.

en dan de kaart voor deze week die ik gepost heb.
deze kaart gaat naar India, en dat is voor mij de eerste keer dat ik iets die kant op stuur.
toen ik het adres zag moest ik toch even op mijn hoofd krabbelen.
het adres bestaat voor mij idee een beetje uit een straatnaam en wat nummers van gebouwen en waar in de buurt die straat of gebouw ligt.
een soort van geadresseerde route beschrijving.
maar dit kan gewoon de manier zijn van postbeschrijving in India. het viel me gewoon op en ik heb het nog nooit eerder op deze manier gezien.
hoe dan ook, de kaart gaat dus naar India en gaat een afstand van 6896 km af reizen voor dat de ontvangster hem heeft.
veel ruimte bleef er niet over om iets te schrijven omdat de halve kaart al vol staat met het adres.
maar ik heb dan nog wel kunnen schrijven wie ik ben, iets over mijn dochter en dat we graag samen koken.
bijvoorbeeld taart maken of sushi.
maar dat ik lezen ook leuk vind heb ik er ook nog op kunnen schrijven.
bloemen is iets wat op de wenslijst stond wat ontvangst kaarten betreft en ik denk dat deze klompen met narcissen en krokussen daar wel aan voldoen.

en zo komen we aan het einde van postcrossing deze week.
een week waar bij mijn geheugen nog steeds een vergiet lijkt, ik een lichte keelontsteking heb gehad, wat weer goed uit kwam omdat ik gestopt ben met roken (hier vrijdag meer over in een blog).
tussen al het gesnotter en gehoest ook nog eens last heb van opvliegers door de overgang waar ik in zit. kortom: het gaat erg lekker, bijna dan. maar dat maakt niet uit we gaan gewoon door!
de zomer hebben we ingeruild voor de herfst en die liet gelijk merken er weer te zijn met veel regen en wind, echt herfstweer! de dagen worden korter en kouder en nog even en voor je het weet staat de kerstboom weer in de woonkamer.
oké, misschien wel wat overdreven maar ongemerkt gaat tijd soms zo snel. zo heb je waarschijnlijk niet echt door gehad dat met dit slap gepraat we nu aan het einde van postcrossing zijn gekomen ... bedankt voor jullie aandacht deze week en graag tot volgende week ....








Geen opmerkingen:

Een reactie posten

kattenstreken #84

Welkom bij kattenstreken! Een blog waarin ik de foto’s deel met jullie van mijn 3 kleine monsters en het verhaal achter de foto’s. Soms grap...