Het is alweer 4 maanden na de verhuizingen, en ik begin mij steeds meer thuis te voelen.
Wat betreft de meubels heb ik nog niet alles gekocht wat nodig is, maar ik kies er nu even bewust voor om geen meubels te bestellen.
Ik heb even een terugslag wat betreft mijn gezondheid. En ik kan dat met een woord samenvatten: reuma!
Ik heb het op alle jaren nog nooit zo erg gehad al nu en dat is ook niet zo heel gek.
Ik deed altijd alles met een brommobiel en hier doe ik alles op de fiets of als het kan lopen, en dan heb ik het nog niet over de trappen die ik loop om boven bij mijn appartement te komen.
Dat trappen lopen valt nog wel mee, maar het is het totaalplaatje wat gewoon even wennen is en daar moet ik nog even een verdeling in maken tot hoever ik kan gaan.
Ik heb wel foto’s röntgenfoto's moeten laten maken om de staat van mijn botten te bekijken en die waren niet zorgelijk, dat was dan weer een meevaller.
Verder moet ik nog testjes laten doen om te bepalen hoeveel erg de reuma is geworden.
Voor nu probeer ik het rustig aan te doen en goed plannen om mijzelf niet te veel over te belasten.
Wat werk betreft is nu niet aan de orde. Ik ga hier niet door met het Leger des Heils en ik heb wel gekeken naar wat anders maar nog niks gevonden.
Ik heb wel een keuring gehad en op basis daarvan ben ik voorlopig voor een jaar arbeidsongeschikt verklaard. De arts heeft ook zijn vraagtekens bij de toekomst maar wilde dan niet te ver vooruit gaan lopen.
Ik kan mij dus 100% gaan storten op het schrijven en hoop dan ook eindelijk mijn tweede boek dit jaar af te krijgen.
Door de reuma wil ik even uitkijken met wat ik doe.
En hoewel ik nog een boekenkast en een dressoirkast op mijn verlanglijstje heb staan, wacht ik toch even ermee.
Ik zie mijzelf nu echt geen meubels in elkaar schroeven.
Het voordeel is dat hier de schilders in het gebouw bezig zijn, alles wordt netjes opgeknapt.
Op mijn balkon achter en aan de galerij is al klaar, alles staat weer keurig in de verf.
Een mooie gelegenheid om dat op te fleuren met wat decoratie.
En ik wilde al zolang een tuiniertafel hebben en die heb ik er een staan.
Gelijk leuk opgefleurd met spulletjes en plantjes.
Het balkon heb ik ook wat opgefleurd, maar daar wil ik met de tijd toch dingen veranderen. Op zo een manier dat we buiten kunnen zitten en de katten ook nog kunnen genieten van buiten.
Voor nu vind ik dit goed genoeg. Ze kunnen buiten en wij hebben nog van die kuipstoeltjes waar we op kunnen zitten.
We kunnen dus toch wel genieten met mooi weer van het zonnetje, de zon staat hier recht op de voorkant. Hopelijk is dat weer niet al te warm van de zomer?
En verder …
Ik voel me steeds beter op mijn plek hier en hoe emotioneel het ook was om het ouderlijke huis echt achter mij te laten, heb ik er nu vrede mee.
Ik weet dat de woning inmiddels is verkocht en het doet mij helemaal niks. Mijn dochter heeft er iets meer moeite mee, voor haar blijft het ‘opa zijn huis’.
Ik snap het wel, ze is daar opgegroeid. Ze was 6 jaar toen we bij hem zijn gaan wonen, tijdelijk. En tijdelijk werd voor altijd, zelfs na zijn dood bleven we er nog wonen. Maar het is nooit het plan geweest daar altijd te blijven dus vandaar dat ik er zelf nu vrede mee heb. Met de tijd zal zij dat ook wel krijgen.
Zeker nu voor haar ook alles anders is, ze woont nu dichter bij haar broertje en zusjes. We zien die elke week. De oudste en jongste zijn op maandagmiddag hier, de middelste heeft dan judo en om daar te moeten wachten zien ze niet zitten, dus komen ze naar grote zus. Kunnen ze tv kijken of een spelletje spelen op de switch.
De middelste is hier al twee keer komen logeren, die geniet daar echt van. Leuke dingen samen doen, maar vooral het niet hoeven delen en samen dingen doen is wat ze leuk vindt.
En nog een verandering is dat mijn dochter een vriendje heeft. Het laatste wat iedereen verwachtte.
Een kennis van ons heeft een zoon en zijn interesse en die van mijn dochter liggen vrij hetzelfde, dat ze goede vrienden zouden worden hadden we wel verwacht, maar dit … dat was toch even een verrassing voor iedereen.
Het is een leuke jongen en ik wens ze veel geluk samen.
En iets wat ook super leuk was om te doen, uit eten!
We zijn hier naar Sakura Mura in Meppel geweest op aanraden van de schoonzus van mijn vriendin en het was super leuk en erg lekker.
Voor mijn dochter was het wel even een dingetje omdat we al heel lang niet dit soort dingen hebben gedaan en haar hoofd werkt niet altijd mee in dit soort gevallen.
Maar het ging goed en we hebben genoten.
De sushi was heerlijk en de robots die daar rondrijden zijn zo grappig. In de weekenden worden deze ook gebruikt voor bediening maar doordeweeks alleen met tafels afruimen enzo. Ze miauwen als katten en toeteren als ze er lang willen. Als ze achter een bediende aan gaan die iets te snel loopt roepen ze ‘wacht op mij’ of ‘ik kom er aan’.
We hebben het echt naar ons zin gehad en genoten van ons avondje uit.
We willen dit zeker nog een keer gaan doen, dan nemen we de vriend van mijn dochter mee om zijn verjaardag te vieren.
X (twitter)
Tja, wat kan ik er nog over zeggen?
Ik begin er genoeg van te krijgen! De dingen die er allemaal gebeuren, en ik gok puur om mij een betaald account af te dwingen, of wat ik ook hoor is dat X via een app het beste werkt. Ik weiger te betalen en en laat mijn ook niet verplichten om een app te downloaden.
Als ik nu wat plaats op X wordt het weergegeven als “gevoelige inhoud”.
Ik heb alle instellingen nagelopen en uit gezet wat dan ook uit moet zijn, maar het blijft. Dus ik durf 100% met zekerheid te zeggen dat dit weer een truc is van X zelf.
En ik heb er genoeg van, het account blijft wel, maar ik stop met posten van berichten over het weblog. De link blijft voor nu wel op de website staan, maar via linktree heb ik de link weggehaald.
Inmiddels heb ik wel een Treads (Instagram) account (scooziemouse🐭), het is nog even kijken hoe dat gaat lopen maar voor nu zijn mijn berichten gewoon te zien, en dat is dus al een pluspunt vergeleken met X.
Ik geloof dat ik jullie weer heb bijgepraat.
Met schrijven ben ik nog niet heel ver gekomen door de pijn in mijn lijf, maar nu het weer beter gaat, probeer ik dat wel weer op te pakken.
Wel heb ik intussen een nieuwe cover gemaakt voor het boek. Ik vond een foutje in de oude, dus daarom heb ik een hele nieuwe gemaakt.
Nou, de koek is nu echt op. Ik heb niks meer om met jullie te delen.
In juni staat er nog een leuk uitje op de planning, ik ga naar de musical van de 3 biggetjes met K3. Mijn dochter had kaarten gekocht en nu ben ik het haasje om te gaan. Het wordt vast gezellig. Ik zal proberen foto’s te maken (niet van de show zelf), dus dat kun je wel weer terug zien in een ander blog van How's life?
Tot het volgende blog …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten