helaas heb je er weinig invloed op, dus of je het nou leuk vindt of niet: naarmate wij als vrouwen ouder worden gaan we op onze eigen moeders lijken.
dit gaat helemaal vanzelf, volgens wetenschappers gebeurt dit al vanaf je 30ste
vanaf je 30ste levensjaar begin je steeds meer de looks van je moeder te krijgen en lijk je qua uiterlijk dan ook meer op haar.
helemaal wanneer vrouwen zelf moeder zijn geworden, lijken ze meer op hun moeder.
dit zou komen omdat je onvermijdelijk dingen van je moeder gaat overnemen.
zo ineens vind je haar kledingstijl leuk en overweeg je om je ook zo op te maken zoals zij dat doet.
overigens staat haar haarkleur jullie beiden wel erg mooi, nietwaar?
daarnaast blijft het niet alleen bij het uiterlijk, vanaf je 30e begint je gedrag op dat van je moeder te lijken.
hoe vaak ik niet te horen krijg: wat lijk je toch op je moeder!
mijn dochter heeft soms ook wel dat ze zeggen: je lijkt op je oma.
tja, misschien niet vreemd als je moeder ook al op haar lijkt.
hier even een foto van mijn moeder, mij en mijn dochter, oordeel zelf maar wat je ervan vind.
mijn moeder is helaas in 1985 al overleden, ik was toen 12 jaar.
als mensen dan ook nog regelmatig tegen je zeggen dat je zo op haar lijkt dan werkt dat soms ook tegen.
ik heb een periode gehad dat ik wekelijk van alles heb geprobeerd om die stempel de ontlopen.
kapsels en kleuren in het haar en dan maar hopen dat ze het niet meer zagen. maar je gezicht blijft het zelfde, dus je voelt hem al aan komen.
mijn dochter lijkt zeker ook op mijn moeder, als ze haar bril niet op heeft dan zie ik het ook.
soms moet ik dan wel eens een traantje weg pikken.
ik doe de dingen zeker niet als mijn moeder, ik ben geen 6 dagen per week bezig met poetsen want stel je voor dat je op zondag vistite krijgt.
maar zo was de tijd waar zij uit kwam nou eenmaal.
ik ben meer iedere dag wat, dan komt het ook wel goed. en zo is mijn dochter ook.
mijn opvoeding en die van haar is al een verschil. mijn en haar schooltijd heeft al een groot verschil wat betreft de vorm van onderwijs.
wel grappig dat bepaalde vorm van mijn onderwijs zij beter snapte als de manier waar op ze het tegenwoordig krijgen.
en waar het bij mij nog was van: ik zeg ... en je doet het gewoon. is mijn dochter weer meer opgevoed in de vorm van: ik zeg ... geeft haar menig wat ze er van vind maar doet wel wat gevraagd wordt.
en dat heeft denk ik ook wel te maken met de tijd. vroeg was het anders, voor mij was het al anders als voor mijn dochter en dat zal ook zo zijn als zijn zelf kinderen heeft.
misschien lijken we inderdaad wel op elkaar maar we hebben zeker ieder onze eigen persoonlijkheid, en die is voor alle drie verschillend.
en hoe zit het met de mannen?
voor mannen geldt hetzelfde, alleen beginnen zij wat later.
mannen lijken namelijk vanaf hun 34e qua uiterlijk het meest op hun eigen vaders.
to het volgende blog ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten