het is gewoon me dag niet!

soms heb je van die dagen die lopen gewoon niet lekker!
het maakt niet uit wat je probeert, alles lijkt tegen te werken.
het begint al in de ochtend als je wekker af gaat, het "niet nu al" gevoel is gelijk aanwezig.
een ram op de snooze knop en je blijft nog even liggen.
iets wat je beter niet kan doen want je maakt het voor jezelf er niet makkelijker op.
het uit bed komen gaat dan nog slechter, en bij mij heeft dat zeker zijn effect op me humeur.
maar goed, na 4 keer die snooze knop te hebben gebruikt ben je dan uit bed.

was en aankleden, zo geen zin vandaag piept een klein stemmetje in je hoofd.
de hond staat intussen al vrolijk naast je te springen, wil naar buiten. nog zo een moment die je even niet ziet zitten.
je strompelt naar beneden en daar zit al en kat te wachten voor zijn eten en de hond staat te springen voor de deur.
oké vooruit dan maar, omdat het gewoon moet!
als je dan terug bent tover je als een ware Hermelien Griffel een kop koffie uit het Senseo apparaat.
hier was ik dus wel aan toe, gaat echter geen verbetering brengen aan me dag.
maar me koffie is me heilig iedere ochtend, hoe ik me ook voel: ik moet koffie hebben!

hoewel ik normaal van uit thuis werk voor het blog of andere schrijf werk heb ik inmiddels wel 2 ochtenden werk bij een vrijwilligers organisatie.
en hoe leuk ik het er ook vind, ja, ik heb ook daar dan even geen zin in.
toch ga ik er netjes naar toe, en hoewel ik maar tot 12 uur werkt lijkt die paar uur wel een dag van 12 uur te lijken.
tijdens de pauze zie je al weer op tegen die laatste ander half uur.
ik heb al geprobeerd om de klok te vermijden maar het lijkt wel of me werkzaamheden dan juist allemaal plaats vinden bij die klok waar je ogen iedere keer naar toe lijken te trekken.
voor afleiding probeer je in je hoofd nog even je boodschappenlijst door te nemen. daar heb je ook nog mee te maken, even een drukke winkel in voor een paar boodschappen.
uiteindelijk is het 12 uur, we kunnen weg! ja sorry, hoor, ik heb gewoon me dag niet.
me lijf schreeuw gewoon dat het er geen zin in heeft maar me hoofd zegt me dat ik even moet door zetten. zo hé, wat zijn we weer lekker wijs bezig!

je dag rommelt zich voort en het wil nog steeds niet zo als je zo willen.
je hebt het gevoel als of je een marathon heb gelopen. je lijf voelt als 50 jaar of liever gezegd: ik voel me eerder 80!
als je dan probeert samen te vatten waarom je je zo voelt kom je al gauw tot de eind som dat je niet echt veel bijzonders heb gedaan en toch voel je totaal gaar.
en je neemt jezelf dan ook voor dat je die avond gewoon lekker op de bank gaat hangen, met koffie, en niks meer gaat doen.
natuurlijk gaat dat niet zo als je wil en gebeurd er wel weer iets waardoor je nog meer het gevoel "het is gewoon me dag net" hebt.

uit eindelijk lijkt de dag voorbij te zijn en lig je in je bed.
je wil maar een ding: slapen en deze dag vergeten!
maar ook dat lijkt je niet gegund te zijn, je wil maar niet in slaap vallen en voor je het weet is het rond een uurtje of 12.
waar heb ik dit aan verdiend?
het liefst zou je als Mary Poppins willen weg vliegen naar ...
ja, waar naar eigenlijk?
hopelijk vallen we toch gauw in slaap en kunnen we de afgelopen dag vergeten of wordt morgen weer zo een dag als vandaag?

(tekeningen: Karen Comics)

tot het volgende blog .....