Merry christmas!!

lang deze weg wil ik jullie een hele fijne kerst wensen!
met veel gezelligheid, hopelijk samen met familie of vrienden of misschien wel beiden?
na deze kerstdagen gaan we aftellen naar het jaar 2019 en nemen afscheid van 2018.

ik zie jullie graag terug op dit blog in 2019.

Merry Christmas 2018

ik heb er een dubbel gevoel bij als ik terug ga kijken op 2018.
soms ging het allemaal snel en andere dingen leken maar niet op te schieten.
het was ook het jaar waarin ik de keus heb moeten maken om mijn autootje weg te doen.
te duur om te laten maken en te gevaarlijk om te blijven rijden.
we hebben nog geen andere auto, maar daar komt verandering in (zie blog van gisteren) en ik ben nog volop bezig met andere plannen.

voor mij en mijn dochter is kerst een beetjes al de jaren er voor, die vieren we met de vader van mijn dochter, zijn vrouw en kinderen.
gezellig samen cadeautjes uit pakken van onder de boom, lekker snoepen en heerlijk dineren s'avonds.
en dan de dag na kerst feesten we hier nog even door. de verjaardag van me dochter.
we gaan er dit jaar weer een leuke en gezellig feest van maken, de hele dag door zal er bezoek zijn, en het is dan weer heel druk in me huisje. 
door het werk van haar vader gaat hij en zijn gezin op deze dag weer terug naar huis. 
maar daar hebben de vriendinnen weer even handig gebruik van gemaakt door er maar een slaapfeestje van te maken.
weer lekker ouderwets dus met de meiden over de vloer, oftewel het kippenhok is weer compleet!
als ze dan s'nachts maar niet te luid willen kakelen.

daarna gaan we rustig aan naar de jaarwisseling, geen bijzondere dingen die we dan hebben gepland. me dochter en ik houden het lekker rustig thuis. 
samen met de katten en de hond, het vuurwerk maakt hun niet zo heel veel uit, hoewel?
we hebben nu Raya erbij ... en we weten nog niet hoe die er op reageert.

en met het blog van vandaag komen we aan de vakantie.
het weblog gaat even er van tussen om kerst en de jaarwisseling te vieren.
van 22 december 2018 tm 06 januari 2019 hou ik kerstvakantie.
op 8 januari 2019 zijn we weer terug met het eerste blog van 2019. wat dat gaat worden is nog niet bekend.
wel komen er een paar veranderingen in wanneer het blog in 2019 online gaat komen. hoe en wat precies moet ik nog even uit puzzelen wat de beste tijd gaat worden.
maar ik denk dat het ergens tussen 08.00 en 08.15 gaat worden.
maar er staan nog wat andere dingen op papier en ik ben nog met de werkprocessen bezig van bijvoorbeeld een nieuw Cottonshall verhaal.
we gaan dus gewoon door in 2019, het 9de jaar voor het weblog. dat betekend dat het blog dus in 2020 10 jaar bestaat! 
hmm ... ik heb heel 2019 nog om te bedenken of we hier iets extra's mee kunnen gaan doen. 
rest mij eigenlijk nog maar een ding:

ik wens iedereen fijne en gezellige kerstdagen en een hele maar vooral veilige jaarwisseling!

tot het volgende blog ... in 2019!

er komt weer een auto!!!

en dan zitten we bijna al aan de kerst en de jaarwisseling, en die kan voor mij niet beter verlopen als hoe de plannen er nu voor staan.
ik had dus al een gesprek met iemand van de wmo (wet maatschappelijke ondersteuning) in juli.
samen zijn we gaan bekijken wat hun konden betekenen voor mij om mijn zelfstandigheid te behouden met mijn medische beperkingen. 
en dat dat niet zomaar geregeld kon zijn was te merken.
voor de 6de keer kreeg ik een keuring om vast te kunnen stellen hoe mijn lijf er nou medisch voorstaat.
en hoewel ik er niet voor stond te juichen, ben ik achter af wel blij. (voor zo ver je er blij om kan zijn)
via een mo-zaak ( mo staat voor medisch onderzoek) kwam er een arts aan huis die mij vragen ging stellen en nog meer met mij besproken heeft, waar naar ik toestemming heb gegeven om contact op te nemen met de huisarts die hem van alle verder medische gegeven kon voor zien.
dat is gebeurd en vorige week belde deze man van mo-zaak mij al over deze uitslag.
en ik schrok zelf ook wel even van wat hij vertelde.
om te beginnen de reuma, is er en kom je niet van af, de ene dag gaat dat goed en de andere dag is je kopje koffie al te moeilijk om vast te pakken. daar nog een zware botontkalking bij, maakt het niet beter.
zeker niet als je kalk-tablet er voor op eet en je toch achteruit gaat. na al ruim 6 jaar al de kalktablet te gebruiken is het percentage kalk in mijn botten van 11% naar 10,5% gegaan!
alleen al door die gegevens van deze twee medische dingen vond hij het verbazend dat ik nog zo veel zelf doe. volgens hem is het een medisch wonder.
zijn grootste zorg is de rechter schouder pees, versleten en dat baat hem zorgen. als deze afscheurt kan het wel weer gefikst worden maar dan heb ik totaal geen kracht meer in mijn rechter arm, en ik ben rechts met schrijven, eten, tja ... alles eigenlijk!
het komt er dus hier op neer:

1. ik krijg weer een auto in de vorm van een brommobiel. deze moet op passend zijn voor mij en eventueel aangepast worden wat betreft bijvoorbeeld en goed zitting of verstelbaar stuur. hier komt iemand voor die dit gaat bespreken en dan kan er binnen 3 maanden een gloednieuwe brommobiel staan. tot die tijd krijg ik tijdelijk vervoer om toch mobiel te zijn. omdat reizen met bus of trein keer niet heel erg is maar om je standaard vervoer van te moeten maken is van uit uit medisch oogpunt weer slecht.
deze regeling van vervoer loopt via Welzorg, deze instantie is er voor mensen met beperkingen die hulp en aanpassing nodig hebben.

2. had de arts van het UWV nog een stempel van mag passend werken doen op mijn dossier gedrukt, dan heeft de mo-zaak er een dikke streep door getrokken. wat ik nu doe bij het Leger Des Heils is prima maar ik moet wel uit kijken en zeker niet meer gaan doen dan wat ik nu doe. er is zelfs een advies dat ik als ik weer vervoer heb terug ga naar halve dagen, niet alles op één dag maar net als eerst, verdeeld over twee dagen. gelukkig kan ik hier binnen de organisatie nog over praten en dingen meer afstemmen op wat wel en niet kan.

3. alles bij elkaar komt het er ook op neer dat het huis op lang termijn niet meer geschikt is om te blijven wonen. en met de plannen om te verhuizen gaat nu misschien wat snel?
er zijn papieren opgestuurd en de uitslag van deze keuring en daar mee moet ik naar een instantie die kunnen helpen om versneld aan een andere woning te komen als er spraken is van urgentie en die zou ik hebben volgens de wmo.
het komt er kort op neer dat ik gelijkvloers moet gaan wonen in een aangepast huis of iets wat aan te passen is. voor nu gaat het nog goed en willen ze ook zeker proberen mij zo lang mogelijk zelfstandig te houden. en deze woning is niet geschikt voor dat doel.
dit jaar gaat het niet meer lukken maar vanaf 2019 ga ik samen met deze instantie aan de slag. 

en dan slaat ook het besef in dat je in de fase bent gekomen waar je 17 jaar geleden al voor bent gewaarschuwd: er komt een dag dat je hulp gaat krijgen en van daaruit zal het niet beter worden.
ik heb het nog lang volgehouden zo op deze manier maar ik denk, hoe lastig het is om te accepteren dat het ook goed is.
nu staat vast hoe het er nu voor staat en wat het beeld voor de toekomst is, dat die dag zou komen wisten maar wanneer? dat was de grote vraag.
wel, nu is dat moment. ik ben 45, bijna 46 en de eerste stappen naar hulp en aanpassingen worden gezet.
maar één ding blijft vast staan: ik wil dingen zelf blijven doen! doe ik er nu misschien alleen wat langer over. nou en! ik doe het in iedere geval wel! 
en gelukkig kan dat ook als ik de voorgeschreven stappen maar kan gaan volgen.

tot het volgende blog .....

#postcrossing#134

het is woensdag en dat betekend postcrossing 📫 op het weblog!
de laatste van dit jaar! daarna gaan we op naar de kerst en de jaarwisseling.

voor mij en mijn dochter is kerst een beetjes al de jaren er voor, die vieren we met de vader van mijn dochter, zijn vrouw en kinderen.
gezellig samen cadeautjes uit pakken van onder de boom, lekker snoepen en heerlijk dineren s'avonds.
en dan de dag na kerst feesten we hier nog even door. de verjaardag van me dochter.
daarna gaan we rustig aan naar de jaarwisseling, geen bijzondere dingen die we dan hebben gepland. me dochter en ik houden het lekker rustig thuis. 

het weblog gaat even er van tussen om kerst en de jaarwisseling te vieren.
van 22 december 2018 tm 06 januari 2019 hou ik kerstvakantie.
op 8 januari 2019 zijn we weer terug met het eerste blog van 2019.

en zo als jullie misschien wel weten betekend dat er dus twee kaarten op de bus zijn gegaan deze week en dat ik dat ook weer doen na de vakantie.
maar waar zijn ze naar toe? dat ga ik je nu vertellen!

deze kaart gaat naar USA en zal een afstand van 6628 km gaan afreizen.
de kaart is al een hele oude kerstkaart, gevonden in een doos met spullen die van mijn oma.
je kan wel zien dat het volgende kaartje uit de zelfde reeks komt.
beiden kaarten zijn Nederlandse kaarten met een kerst groet en de beste wensen voor 2019.
hoe wel ik het betwijfel dat deze kaart nog voor de kerst in de USA zal zijn.
maar hij is met alle goede bedoeling verstuurt. dus ik hoop dat het gebaar goed over gaat komen?

en deze kaart gaat naar Frankrijk, niet zo heel ver dus.
de afstand die de kaart gaat reizen is 333 km.
ik denk dat de kans dat deze kaart voor de kerst er zal zijn wel een kans heeft. 
naast de kerstgroeten en de beste wensen voor 2019 heb ik het ook gehad over een ander feestelijk feit deze dagen.
na de kerst wordt mijn dochter 17 jaar, op 27 december.
wat ook weer een hele drukte zal zijn.
maar daar kan je meer over lezen in het laatste blog van dit jaar a.s vrijdag.


en met deze verstuurde kaarten zijn we aan het einde van postcrossing gekomen.
de laatste van 2018, op 9 januari 2019 is er weer een postcrossing, ook dan gaan er twee kaartjes uit.
rest mij nu alleen nog maar om jullie te bedanken  en wens ik jullie hele fijne feestdagen en een gezellige maar vooral veilige jaarwisseling. 
tot het volgende blog, in het nieuwe jaar ...

#TBM #28 ... uit de oude doos!

één keer per maand is dit onderdeel op het weblog te vinden.
wie kent het niet ... een foto op instagram of facebook misschien zelfs op twitter met daar bij de #tbt?
dit staat voor Trough Back Thursday. waarom donderdag? geen idee.
maar dat bracht het idee van #TBM : Trough Back Memories, oftewel een foto waar ik een leuke herinnering aan heb of gewoon een leuk moment met een grappige verhaal, maar het kan ook iets triest zou kunnen.

let op! mochten er gezichten van persoon opstaan kan ik deze bewerkt hebben zo dat ze niet zichtbaar meer zijn. dit i.v.m de privacy van deze mensen

Kerst 2012

zoekend naar een leuke foto voor deze maand kom ik onbedoeld in een mapje die zeer privé is.

deze foto's heb ik nog nooit met iemand gedeeld, zelf mijn eigen dochter weet niet dat ik ze nog heb.
daar is dan na vandaag wel verandering in, die gaat er zeker vragen over stellen.

maar bij het zien van deze foto's komen de tranen boven, ik kan het gewoon niet helpen! geen houden aan! en terwijl ik naar de foto's kijk krijg ik weer een beeld voor me van kerst 2012 ...

mijn vader was toen al ziek, die kerst in dat jaar vierde mijn dochter en ik al samen, mijn vader was er nog maar lag ernstig ziek op bed.

ik heb die twee dagen mezelf lopen opvreten, aan de ene kant de zorgen om mijn vader en aan de andere kant proberen om de kerst voor mijn dochter, die ook nog eens de dag na kerst 12 jaar werd, een paar leuke dagen te geven.

het begrip was er wel dat opa niet mee deed deze dagen ... het voelde ook gelijk anders.

koffie op eerste kerstdag, met kerstgebak en dan de cadeautjes van onder de boom uitpakken.

er bleven 2 pakjes liggen ... die van opa.

ze boven brengen leek me geen goed idee, hij zag er slecht uit en leek weinig te willen.

geen thee of voedsel, en op bed liggen voelde beter als op de bank maar daar kreeg hij weer last van zijn rug met al dat liggen.

en zo heb ik eerste kerstdag 2012 rond gehobbeld tussen de woonkamer en keuken, samen met mijn dochter en ook nog heen en weer naar boven om voor mijn vader te zorgen.

tweede kerstdag was niet veel anders, en ik zag geen verbetering.

er ontstond zelfs een woordenwisseling tussen mijn en mijn vader, die hij vet verloren heeft.

ik had duidelijk nu even de macht positie gepakt! dit kon zo niet!
met veel pijn en moeite kreeg ik hem zo ver thee met een beschuitje te proberen. maar het leek niet succesvol te zijn, dus weer een woordenwisseling.

waar dat over ging? ik had hem gezegd de dokterspost te willen bellen en dat wilde hij niet. voordat moment heb ik het gelaten maar wel met de mededeling dat ik de volgende dag onze eigen huisarts zou bellen. en daar was hij dus boos over, ik behandelde hem als een zieke kleuter.

nee, dat deed ik niet maar hij was behoorlijk eigenwijs. ik geloof dat ik hem zelf op dat moment ook heb gezegd dat hij zich als een kleuter gedroeg.

op een zeker moment die dag kwam hij de trap af om naar de wc te gaan, helaas zeg mijn dochter dat ook, die erg schrok.

mijn vader is nooit dik geweest maar nu ... een wandelend skelet, en bij ieder stap die hij deed voelde ik de angst dat hij zou vallen. hij leek niet erg stevig op zijn benen te staan.

de foto die ik voor mij had is precies zo als je toen ook was, belachelijk mager, met een ingevallen gezicht, totaal geen kleur op je gezicht ... en met wat we nu weten kan ik wel zeggen dat de dood toen al je gezicht stond geschreven.
klinkt hard maar als je er over gaat na denken met wat je nu weten kan je bijna geen andere conclusie trekken.

de volgende ochtend, 27 december, mijn dochter is jarig, 12 jaar.

maar van feeststemming was weinig te merken.

mijn vader was woest maar had niet de kracht om er tegen in te kunnen gaan wat ik had gedaan.

ik had de huisarts gebeld, uitgelegd hoe de kerstdagen waren verlopen en deze zou op huisbezoek komen.

en hij kwam in de loop van de middag langs, en binnen 10 minuten was geregeld dat er een ambulance moest komen op mijn vader op te halen.

en hier was hij dus al bang voor geweest, daarom wilde hij dat ik niet had gebeld maar achter af heb ik geen spijt, zijn woede heb ik lekker over mijn heen laten komen.
mijn ex, de vader van mijn dochter was net een uurtje hier en vraagt nog verbaasd of hij nou lag te schelden op mij? ja dat deed hij.

als de ambulance er is en ze hem mee gaan nemen valt zijn oog op mijn dochter, zijn kleindochter.

hij feliciteert haar met haar verjaardag en als opa terug is van het ziekenhuis gaan ze een cadeautje kopen.

en het enige wat mijn dochter zei was opa: "als jij weer beter bent en thuis komt is dat al een cadeautje voor mij". 

hij kwam thuis op 1 januari 2013, na vele onderzoeken kregen we in mei te horen wat we al vreesde.

hij bleek kanker te hebben. en op 16 juni 2013 vond ik hem op vaderdag dood op zijn bed.

kerst 2013

kerst met mijn dochter, koffie op eerste kerstdag, met kerstgebak en dan de cadeautjes van onder de boom uitpakken.

we zijn samen, ik en zij .... geen opa/vader meer die geniet van dit moment op eerst kerstdag ochtend.

we hebben nog wel terug gedacht aan de kerst van dat jaar ervoor, die kerst was net zo rot alles deze.

we deden alles wat mijn vader leuk vond en we eten wat hij lekker vond.

we proost op zijn gemis en we sluiten af met het besluit dat we volgend jaar kerst vieren op onze eigenwijze.

en dat hebben we ook gedaan, ... we vieren dit samen met mijn ex, de vader van mijn dochter en zijn gezin, vrouw en inmiddels 2 kinderen.

cadeautjes onder de boom, snoepgoed in de boom waar de kinderen 1 keer per dag iets van uit de boom mogen halen. 

de oude kerstballen zijn vervangen voor een wat modernere look, behalve de piek ... die komt bij mijn oma vandaan is is al meer dan 50 jaar oud, die blijft! dat is mijn kostbaarste bezit van de hele boom. onze nieuwe traditie zijn de kerstengeltje in de boom ... voor iedere verloren dierbare hebben we een engeltje.

er staat snoep en koek op tafel, we drinken wijn of bier en borrelen in de middag met op de achtergrond een kerstfilm voor de kinderen en s'avonds gourmetten we of we eten iets uitgebreider met een kerstdiner.

en de dag na de kerst is het nog steeds feest, mijn dochter is jarig, broertje en zusje maken grote zus wakker met gezang, langzaam wakker worden en genieten van dit moment, daarna ontbijten.

en na maten de dag voor gaat komen er nog meer bezoekers.

kerst heeft zijn eigen draai gekregen maar de kerst van 2012 zal ik nooit vergeten!
o ja, die twee overgebleven cadeautjes zijn nog uit gepakt toen hij uit het ziekenhuis was.
een staatsloterij oudjaar-lot, waar geen prijs op was gevallen en een pakketje met nieuwe katoenen zakdoeken, dat doosje ligt nog steeds dicht in de kast.

tot het volgende blog .....

3FM Serious Request: Lifeline

in de week voor kerst, van 18-24 december trekken er drie teams met 3FM-dj’s vanaf drie verschillende locaties in het land van actie naar actie. 
ze gaan op een barre tocht door Nederland om op kerstavond hopelijk aan te komen bij TivoliVredenburg in Utrecht, de headquarters van de actie én natuurlijk de plek waar 3FM Serious Request begon in 2004.
zij lopen van plaats naar plaats met als doel om jullie acties en evenementen te ondersteunen. 
24 uur per dag maken zij live radio vanuit heel het land en zijn ze via livestreams online en op televisie te volgen. 

hoewel het Glazen Huis 14 jaar lang onderdeel was van 3FM Serious Request gaan ze deze keer met DJ-teams het land in op weg van actie naar actie. 
op deze manier kunnen ze de georganiseerde acties, die 3FM Serious Request tot een succes maken, nóg beter onder de aandacht brengen en zo hopelijk nog meer mensen motiveren om in actie te komen.
3FM Serious Request is al jaren een succes waarmee fantastische doelen zijn bereikt. 
wat ooit klein begon op ‘de Neude’ in Utrecht is uitgegroeid tot een enorm evenement. inmiddels zijn ze veertien jaar verder en heeft de vorige 3FM-generatie - van makers en luisteraars - plaats gemaakt voor een nieuwe generatie.
deze editie van 3FM Serious Request is voor deze nieuwe generatie 3FM. 
het gevoel en het doel van de actie zijn niet veranderd, maar door het land in te gaan kunnen ze het publiek meer dan ooit bij 3FM Serious Request betrekken.

je kunt je dit jaar inzetten voor drie thema’s: reanimatie in Nederland, bescherming tegen natuurgeweld en noodhulp bij oorlog en conflicten.

reanimeren in Nederlandiedere dag krijgen 35 mensen in Nederland een hartstilstand buiten het ziekenhuis. 
een hartstilstand zie je niet aankomen, kan iedereen overkomen en dus ook iemand in jouw directe omgeving treffen. 
bijna 75% van de Nederlanders weet niet of nauwelijks wat te doen als iemand een hartstilstand krijgt, en al helemaal niet hoe een AED precies werkt. 
en dat terwijl reanimatie en het gebruik van AED in de eerste 6 minuten ervoor kunnen zorgen dat de overlevingskans met 50% toeneemt. 

bescherming tegen natuurgeweld
extreme hittegolven, orkanen, overstromingen… 
het weer domineerde dit jaar vaak het nieuws. mede door klimaatverandering krijgen steeds meer mensen te maken met dit soort zware natuurrampen. 
de effecten zijn desastreus: alleen al vorig jaar werden 90 miljoen mensen getroffen door natuurgeweld. 11.000 van hen overleefden dit niet of raakten vermist.

noodhulp bij oorlog en conflictenelke 2 seconden moet iemand zijn of haar huis verlaten door conflict of oorlog. 
het gaat om gewone burgers die slachtoffer zijn van strijd of onderdrukking in hun land. sommigen van hen moeten in een andere regio of land op zoek naar veiligheid. 
het overgrote deel blijft noodgedwongen achter en probeert te overleven in kapotgeschoten huizen, met een constante dreiging van geweld, gebrek aan gezondheidszorg en geen geld voor eten of drinken. 

afgelopen jaren is er veel vraag geweest naar verschillende doelen, zowel voor binnen- als buitenland. 
het uiteindelijke doel van 3FM Serious Request: Lifeline is natuurlijk om zoveel mogelijk mensen in de wereld te helpen. 
mede daarom kun je dit jaar zélf bepalen voor welk doel jij in actie komt. zo krijg je de mogelijkheid om in actie te komen voor iets waar jij je persoonlijk bij betrokken voelt.
je hoeft niet per se één doel te kiezen.
je kunt ook een algemene donatie doen, jouw donatie zal dan worden opgesplitst in drie evenredige delen die verspreid worden over de drie doelen.

meer over 3FM Serious Request: Lifeline kun je vinden via de link hier onder.

https://www.npo3fm.nl/seriousrequest

hoewel het allemaal iets anders is dan dat je misschien gewent bent, ik om echt uit de generatie glazen huis!  zelf mijn dochter is er mee opgegroeid! 
vaste prik de dagen voor de kerst, tv aan op Serious Request en lekker genieten.
dit is nieuw, het is vernieuwing en niet iedereen zal begrijpen waarom dan het glazen huis er niet gewoon bij staat.
laten we het een kans geven om deze nieuwe generatie te laten zien dat zij ook een Serious Request kunnen maken die net zo leuk is als het glazen huis op de oude manier.
ik ga het in ieder geval volgen.

(bron: npo3fm/seriousrequest)      

tot het volgende blog .... 

kattenstreken#20

met vier katten in huis is het beslist niet saai.
en ze kunnen heel lief zijn maar soms .... soms hebben ze van die momenten dat je ze uit hun bol gaan.
je kan ze waarschuwen maar dat help niet altijd en soms doen ze dingen en die blijven ze doen tot vervelends toe.
regelmatig ga ik dit delen met jullie wat ze weer hebben gedaan.
ik hoop van die momenten iets te kunnen laten zien met een foto of misschien een filmpje.
Dit zijn Rambo, Frodo, Nala en Raya, en dit zijn de verhalen uit hun leventje.

laat je niet misleiden door hun schattige kopjes! 


kerst
hoewel ik dit jaar niet mijn grote boom heb opgetuigd, is er toch wel kerst in huis, wat de versiering dan.

dit jaar iets makkelijks maar iets wat niet onopgemerkt staat.
dit kleine kerstboompje is een waar lijdend voorwerp in huis.
dit kant en klare boompje haal je uit de doos, zet het weg, stekker in het stopcontact en klaar!
dit jaar heb ik net als vorige jaar weer een huis vol visite met de verjaardag van mijn dochter die gelijk jarig is na de kerst. dus leek mij het iets slimmer om de grote maar te laten voor wat het is en de kleine, iets makkelijkere versie te pakken.
maar grote maakt niet uit, Frodo probeert steeds er onder te gaan liggen net als wat hij bij de grote altijd doet.
Nala heeft het weer voorzien op de nep vogels die er in zitten.
die probeert hij er dus steeds uit te halen waar door het boompje omvalt of aan het snoer hangt langs het kastje.
Rambo onderwerp het ook nog eens aan een inspectie en gaat het boompje kopjes geven waar door het weer om valt!
en dan Raya .... die interesseert het niks. ze kijkt er totaal niet naar om.
mijn verbazing is daar best wel groot om.
ik had echt verwacht dat zij er juist bij zou gaan zitten en een beetjes alles doet wat de heren ook doen maar nee, ze lijkt er totaal geen interesse voor te hebben.
ze ligt op de bank, kijkt er naar maar meer ook niet.
maar ja, alles wat zij dan net weer niet doet doen Rambo, Frodo en Nala wel en dus loop je nog te waarschuwen dat ze weg moet bij onze mini kerstboom.

toch zijn er genoeg momenten waarop de clan zich kan gedragen.
dit was zo een moment, Nala en Raya op de bank en Rambo op de poef.
Rambo komt steeds meer de woonkamer in.
hij lijkt zich niet meer zo af te zonderen.
natuurlijk botst het nog wel eens met Frodo en dan kan je weer plukken met kattenharen gaan opruimen.
Raya is helemaal op genomen in de kattenclan.
behalve Frodo, die vind het wel best maar ze moet niet in de buurt komen. zijn knuffellevel met haar is zero.

Frodo was meer dikke maatjes met Nala.
en Nala op zijn beurt is juist meer op Raya gericht.
wat Raya betreft, die eist hij het liefste op voor zichzelf, helaas voor hem is de liefde niet wederzijds.
een keer knuffelen oké maar daar is dan ook de grens.
dit was zo een moment wat gewoon weg leuk was.
Frodo en Nala weer een gebroederlijk samen op de bank.
hier viel het nog mee maar later lagen de twee lekker tegen elkaar aan te slapen.

en zo zijn we bijna aan het einde van 2018!
een jaar wat verliep zo als altijd. Frodo en Rambo vechten en Nala die Rambo ook begon op te jagen.
toen kwam Raya erbij en die had naar 10 minuten in huis te zijn de heren al een paar flinke meppen gegeven. ze laten zeker merken er ook te zijn. behalve Frodo, die laat ze voor wat het is.
en nu is, grotendeels er weer rust in huis. iedere heeft zijn plekje weer gevonden.
soms zelf op een plek waar we het nooit hadden verwachten.
Rambo ligt vaak op een stoel aan de grote tafel, Frodo op de rand van de bank en Nala ... waar Raya is daar vind je hem ook het meest.
hoewel Raya ook veel naar de hond Beertje toe trekt, maar dat komt denk ik eerder door zijn bal dan de hond zelf.
we gaan op naar 2019, en wat kunnen we dan van deze clan verwachten? geen idee, het blijft altijd een verrassing met die gasten hier.

namens Rambo, Frodo, Nala en Raya, fijne feestdagen en een voorspoedig 2019!
en vergeet niet om je huisdier ook iets extra's te geven met deze kerst!

#postcrossing#133

het is woensdag en dat betekend postcrossing! 📫
en ik ga geen lange of korte intro doen maar gelijk van start want we hebben een behoorlijke volle bak met kaartjes die ik afgelopen week heb gekregen.

deze week kwamen er weer een paar leuke kaarten op de deurmat vallen.

deze kaart komt uit Ierland, en de kaart heeft een afstand van 786 km afgelegd in 8 dagen voor dat ik hem had.
de afzender schreef dat ze in het plaatsje Kilkenny woont. maar veel meer ook niet.
dus ik ben het een gaan opzoeken op internet. de stad heeft vele historische gebouwen in het centrum.
Kilkenny is een graafschap en vele bierbrouwerijen. en dat is misschien niet zo heel verwonderd, Ierland heeft tenslotte heel wat lekker biertje te bieden.
ik persoonlijk ga echt wel meer voor de kastelen die er te vinden zijn in Ierland, ik hou wel van een beetje historische geschiedenis.

en dan kwam ook dit kaartje binnen. de eerste kerstkaart via postcrossing.
dit kaartje komt uit Duitsland en heeft een afstand van 601 km gereisd in 7 dagen.
de afzender stuur hier bij winter groetje van uit de baltic sea coast.
die ik natuurlijk terug te hebben gedaan met de beste wensen voor 2019 en fijne kerstdagen.
verder stond er niet zo veel informatie op de kaart.

een dagje later kwamen deze kaarten binnen.
deze komt ui Duitsland, de kaart heeft een afstand van 310 km afgelegd in 5 dagen.
veel kan ik er niet over vertellen omdat er verder geen informatie op stond.
alleen de geluk wensen en succes met het het schrijven.

en dan de laatste die ik heb ontvangen afgelopen week.
deze komt uit Framkrijk, de kaart heeft 9 dagen gereisd over 913 km.
op de kaart staat een afbeelding van Lake Powell Arizona.
de schrijfster van de kaart is hier 5 jaar geleden geweest en is net als ik dol op Amerika.
ik vond het zeker een mooie afbeelding en het lijkt mij ook een mooie plek om te bezoeken.
eentje voor de to do list als ik ooit mijn droomreis door Amerika zou kunnen maken.

vorige week had ik een kaart die erop uit is gestuurd en deze kaart is ook al op zijn bestemming aangekomen.
de kaart ging naar Duitsland en heeft er 3 dagen over gedaan om de 211 km af te reizen.

en dan de kaart voor deze week. deze kaart gaat naar Rusland.
deze kaart gaat een afstand afleggen van 2392.
omdat het altijd weer verschillend is hoe lang een kaart er over reist heb ik toch een kerstkaartje die kant op gestuurd.
verder kan ik weinig vertellen over de ontvangster, ja een zij en ze is 18 jaar.
verder stond er geen informatie op haar profiel.
dan word het dus gokken maar gezien de kersttijd zal een kerstkaartje vast wel goed zijn.


en zo zijn we aan het einde van postcrossing van deze week.
volgende week de laatste van 2018.
dan gaan er twee kaartje op uit en gaat het weblog 2 weken op pauze om kerst te vieren en 2019 in te luiden.
volgende week meer hier over, dan meld ik nog een keer van wanneer tot wanneer het weblog er van tussen is en zo.
voor nu: iedereen weer bedankt voor de aandacht en graag tot volgende week ....