wie kent het niet ... een foto op instagram of facebook misschien zelfs op twitter met daar bij de #tbt?
dit staat voor Trough Back Thursday. waarom donderdag? geen idee.
maar dat bracht het idee van #TBM : Trough Back Memories, oftewel een foto waar ik een leuke herinnering aan heb of gewoon een leuk moment met een grappige verhaal, maar het kan ook iets triest zou kunnen.
let op! mochten er gezichten van persoon opstaan kan ik deze bewerkt hebben zo dat ze niet zichtbaar meer zijn. dit i.v.m de privacy van deze mensen.
eigenlijk klopt deze titel niet, want het ene is inderdaad een koffie kopje maar het andere is een koffie mok.
maar dat is nu niet het belangrijkste van deze TBM deze maand.
deze kopjes heb ik nu al heel wat jaren en ze hebben voor mij een bijzonder betekenis.
het kopje met de bloemen was het koffie kopje van me moeder en de koffie mok was waar me vader
de laatste jaren voor zijn dood zijn koffie uit dronk.
in de kast in de keuken staan ook nog zijn koffie kopjes met de tekst "vader" en "opa".
om een of andere reden heb ik het niet over me hart kunnen krijgen om het weg te gooien.
het kopje staat in het oude theekastje van me oma.
het kastje is eigenlijk een soort glazen kastje waarin mensen vroeg hun mooiste servies in zetten.
er stond toen me pa nog leefde wel van die kopjes in, hele oude, gescheurde kopjes, en ook deze.
ik zelf gebruik hem de laatste jaren als boekenkastje.
dat is mijn mooi's wat ik wel wil laten zien. in dit kastje staat dus ook nog steeds dit kopje.
er staan nog wel andere dingen in die een waarde van herinneringen hebben voor mij, maar dat komt misschien later nog wel eens.
de koffie mok van me pa staat naast de telefoon, gevuld met pennen.
hoewel de mok nog perfect is wilde ik er zelf geen koffie uit gaan drinken en beslist niet dat een ander uit de mok van pa mocht drinken. ja, misschien een beetje gek om zo te denken.
dus is het nu een pennen-mok geworden.
voor de foto staan ze nu even op de kast, mok zonder de pennen en het kopje zonder de muis die me dochter ooit maakte met loom elastiekjes.
misschien is het raar om dit soort kleine dingen te bewaren, en te koesteren als iets dierbaars?
eigenlijk is het hele theekastje iets dierbaars.
het kastje zelf komt van me oma, de spullen die er in en op staan is een verzameling van spullen van me vader, moeder en me grootouders van beiden kanten.
er staan zelf spullen in die me dochter ooit voor me had gekocht.
het kastje is oud en het glas heeft de nodige barsten, en toch wil ik het niet weg doen.
de kans dat het misschien een verhuizing overleeft is een 50/50 kans maar het zal mee gaan en we zien wel.
wat er ook gebeurd, de kopjes gaan mee en we zien wel waar ze dan een plekje krijgen.
maar het zijn die kleine dingetjes als deze kopjes die ik koester, en soms als ik me oog sluit zie ik me moeder weer uit haar kopje drinken of pa die moppert over de grote, onhandige mok die telkens zijn bril raakt.
dan is het misschien toch even niet zo raar meer en zijn het dingen met een herinnering en een glimlach.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten