hier volgt nog even de link naar dat blog van toen:
http://scoozie-mouse.blogspot.nl/2016/12/een-moeder-zijn.html
inmiddels is de tiener van bijna 15 jaar, 15 jaar geworden.
kleine meisjes worden groot, jongens worden ook groot hoor maar bij meisje lijken we soms net iets meer emoties te hebben.
meisjes beginnen misschien nu ook dingen te vragen als 'hoe heb jij het nu ervaren als moeder' , ergens is het lief maar je nek haren gaan recht over eind als ze beginnen of zelf kinderen krijgen.
wacht nog maar een paar jaar, tegen houden doe ik het niet maar probeer wel duidelijk te maken om eerst te genieten van het leven voor dat je aan kinderen gaat beginnen.
me dochter heeft er een duidelijk mening over. maar gelukkig heb ik haar we zover dat ze eerst wat levenservaring wil op doen.
misschien ken jij deze volgende momenten ook nog of zit je er midden in, of ga je ze nog mee maken. hoewel je toen er echt niet gelukkig van was kun je er nu met een glimlach op terug kijken.
daar kom je niet van onder.
en waar het ene kind zonder problemen de luier laat verschonen is het met de ander een gevecht.
ze draaien alle kanten op behalve de kant die jij wil!
eerlijk gezegd ging het mij wel makkelijk af. ik had gewoon een ritueel wat ik tijdens het verschonen deed.
een spel er van maken, het wel bekende 'komt een muisje aan gekropen...' en zo was de luier al snel verschoont. ook had ik misschien het voordeel dat me dochter bij een vieze luier zelf al aangaf een verschoning te willen, na een plasje stond ze al klaar, nee, een vieze luier aan haar bibs was ze niet van gediend.
je kan bijna niet wachten tot ze hun middag slaapje doen.
eindelijk het moment dat je even snel nog die dingen kan doen in je huis.
je wasgoed, strijken of even dweilen.
helaas denk je kleine spruit er anders over en neemt alle tijd om jouw aandacht met huilen.
je trekt van alles uit de kast om je kleine te laten slapen, je hebt immers nog werkjes te doen.
na al een tijdje met de kleine rond te lopen en heen en weer te wiegen, zingen of wat je als truc ook probeert, ze vallen in slaap in je armen.
al die karweitjes zijn niet meer belangrijk, dit is een moment die je nooit vergeet als je een slapende kleine in je armen houdt. was je een uurtje geleden nog licht wanhopig? dan kan het je nu niks meer schelen.
nee, geen wedstrijd wie er beter is maar elke kind heeft zijn eigen voorkeur.
ze houden van beiden maar papa of mama heeft net een streepje voor.
mooi voorbeeld deze tekening, was bij mij alleen omgedraaid. als ik achter de computer zat dan kon me dochter er rustig bij zitten en mee kijken, maar deed niets verkeerd.
bij haar vader was het anders, daar gingen de handjes alle kant op en zelf zo ver dat ze het beeldscherm uit drukte midden in een spel wat hij zat te spelen. hij was niet happy!
misschien dat mijn truc om tegen haar te praten en haar een beetje betrekken bij wat ik deed het was waarom ze het bij mij niet deed?
kinderen worden groter en dan is je kinderwagen niet meer van toepassing en krijg je de buggy.
handige dingen die je makkelijk in klapt en in de auto stop als je er op uit gaat.
zo lang je kind er in zit geen enkel probleem maar als je ze er even uit haalt zo dat ze kunnen lopen ... BAM! ligt het met een klap op de grond.
duidelijk dat ze niet gebouwd zijn om het te houden als je tas er nog aanhangt.
je zou denken dat je dat snel door hebt, heb je ook maar toch iedere keer weer ... kind er eruit en ..BAM! tas vergeten! dus: eerst je tas er af halen en dan je kind eruit halen. wedden dat je het toch ieder keer net andersom doet?
al lijkt het soms zo dat je geen enkel minuutje meer voor je zelf hebt, ze zijn er wel.
maar weten dan niet goed wat te doen.
je zit zo in je ritme van kind verzorgen of huishouden doen dat op de momenten dat je kind naar school is of slaapt en je geen werkjes meer hebt ook even zelf je weg kwijt bent.
je lijkt een hele nieuwe ervaring te hebben: even helemaal niks om te doen!
geniet er van en ga lekker onderuit op de bank met een kop thee en een boek of wat voor hobby je ook hebt. geniet er van, voor je het weet ishet voorbij en bedenk: hoe groter ze hoe meer die momenten komen dat je even wat voor je zelf kan doen.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten