#TBM #7 ... uit de oude doos!

één keer per maand is dit onderdeel op het weblog te vinden.
wie kent het niet ... een foto op instagram of facebook misschien zelfs op twitter met daar bij de #tbt?
dit staat voor Trough Back Thursday. waarom donderdag? geen idee.
maar dat bracht het idee van #TBM : Trough Back Memories, oftewel een foto waar ik een leuke herinnering aan heb of gewoon een leuk moment met een grappige verhaal, maar het kan ook iets triest zou kunnen.
let op! mochten er gezichten van persoon opstaan kan ik deze bewerkt hebben zo dat ze niet zichtbaar meer zijn. dit i.v.m de privacy van deze mensen.

purk en dino 
deze maand kijk ik even terug naar een jaar geleden, op twee weken tijd raakte wij hier twee maatjes kwijt. het begon met onze Purk, dat was niet zo een verrassing.

van haar wisten we dat het al een tijdje niet zo goed ging, we hadden al zo lang mogelijk het uitgesteld maar het ging heel snel achter uit en op 22 maart 2016 besloten we dat het genoeg was.
ze at en dronk normaal en ook kwam ze nog bij je knuffelen. maar werd ze erg mager en ze wilde ook niet meer naar buiten.
iets wat ze wel graag deed, een echte buiten kat, heerlijk genieten van de zon.
achteraf was het ook de beste beslissing. ze bleek een vorm van leukemie te hebben en ze zat al in de laatste fase, onnodige lijden wilde we niet en ze leek zelf aan te geven dat het goed was. ze sliep snel en vredig in.
voor me dochter was het een grote klap, de twee waren samen op gegroeid.
met een verschil van ongeveer 6 maanden tussen kind en kat.

dat geld ook zeker voor onze Dino die nog geen twee weken later ons deed beslissen in te laten slapen.

het begon op tweede paasdag, ze kreeg van die rare stuip trekken.
na een redelijke rustige nacht toch naar de dierenarts en daar bleek dat ze een hartinfarct had gehad. met de nodige medicijnen terug naar huis.
uit een hartfilmpje bleek namelijk dat ze een hartafwijking had en dat ze al zo lang zonder problemen had geleefd was te danken aan goede zorgen voor onze dieren.
goed, met de medicijnen kon ze nog wel een paar jaar mee. helaas, na 4 dagen ging het weer mis en kreeg ze een hersenbloeding erbij.
ik vergeet nooit meer hoe ze gillend van de pijn over de grond schoof.
met spoed terug en daar hoorde we dus dat ze die hersenbloeding had gehad en dat het beter was verder lijden te stoppen.
op 1 april 2016 (nee, geen grapje) namen we afscheid van haar, ook zij sliep snel en vredig in.

nu bijna een jaar later missen we onze dames nog steeds. Dino die schreeuwt om een knuffel of Purk die al naar je auto komt gelopen als je bezig bent uit te stappen. kleine dingen die soms nog door je hoofd schieten.
inmiddels hebben we in andere dame in huis, Nala. dit omdat de heren die overbleven de balans kwijt waren van de dames, met Nala is die wel weer redelijk terug.
een pittige dame die flink van zich af kan bijten. maar ook eentje die regelmatig een tik nodig heeft voor de streken die ze uithaalt. toch zijn we wel blij met haar, de twee heren kunnen goed met haar overweg. daar ging het om, niet meer zo vechten maar wat rust in de tent.
nou ja, rust ... misschien over een tijdje iets meer als Nala is na het logeren om gesteriliseerd te worden.

dit was voor deze maand #TBM,  volgende maand weer een nieuw blog van dit onderdeel.
tot het volgende blog ....