speelgoed is iets wat met de jaren komt en gaat, als ik kijk naar waar wij mee speelde en wat er was toen mijn dochter jonger was, dan is dat al een heel verschil.
en dan wil ik het nog niet eens hebben over de tijd van me vader want dat was met de kindertijd van mij al een hemelsbreed verschil.
ik heb eens wat van dat speelgoed opgezocht uit mijn kindertijd, ken jij ze nog?
ik ben ooit begonnen met van die oude dingen die je moest afstellen en dan rond je eigen schoenen binden. verschrikkelijke dingen waar dat. later had ik er een paar zo als op de foto.
blauw met geel, dat weet ik nog. wat ik ook nog weet dat als je het eenmaal goed kon je ging stunten en in mij geval liep dat niet goed af. ik brak me arm, ik heb geloof ik daarna nooit meer op die dingen gereden.
later kregen we de moderne versie van rolschaatsen, de skeelers.
of dit ook de officiële naam er van is weet ik niet maar wij noemde ze vroeger zo. twee balletje, die van hard materiaal waren aan een touwtje, meer is het niet.
door je hand omhoog en omlaag te bewegen moesten deze ballen ook omhoog en laag gaan en dan met een redelijk hard geluid tegen elkaar aan ketsen.
de handige gasten konden er wel trucjes mee uit halen.
het enige nadeel wat deze dingen hadden was dat als het fout ging en je ze op je hand kregen dat behoorlijk pijn kon doen.
ik heb er heel wat blauwe plekken door gehad.
of ze hedendaags er ook nog zijn weet ik niet maar ik raad ze niet aan.
zijn eerder martelballen dan speelgoed.
de handige mensen die kunnen met dit ding ook vele leuke trucjes uithalen. ik ben nooit verder gekomen dan dat dingen omhoog en omlaag laten veren aan zijn touwtje.
ik denk ook niet dat ik veel hoef uit te leggen over dit ding?
je had ze in verschillende kleuren, grote en later zelfs met lichtjes die gingen flikkeren tijdens het jojoën.
redelijk onschuldig naar mij weten maar ergens was het voor mij iets wat me interesse niet kon houden, ik persoonlijk vond het een redelijk saai stuk speelgoed.
ze bestaan nog steeds in diverse kleuren, grote en ook nog met de lichtjes.
ken je deze nog? ik vond het een stress ding.
je draaide dat dingen alle kanten op en dan uiteindelijk had je een vlak helemaal in de goede kleur, de ander 5 vlakken waren nog een zooitje. het doel was draaien en dan moest je uiteindelijk uit komen op alle 6 de vlakken in de goede kleur. mij is het nooit gelukt, met draaien dan. als je hem hard genoeg op de grond liet vallen dan viel er wel een stukje uit, dan alles los halen en terug in elkaar zetten.
later kreeg je ook andere vormen als rond en cilinders.
ik heb ze een tijdje terug nog gezien, dus ze bestaan nog steeds.
een rond met een gat waar een soort skippy bal-achting iets zat.
je ging er op staan, bal tussen je voeten klemmen en springen maar! stelde weinig voor.
als je lolobal al wat ouder was had het één nadeel, vond ik dan.
de bal schoot telkens los uit het gat. en dan kon je lelijk op je snuitje vallen of de bal schoot in je kruis, wat best nog pijnlijk kon zijn.
deze rage duurde niet heel lang, en ik denk niet dat ze nu nog bestaan. ik heb ze tenminste nergens meer gezien.
en? kende jij ze nog?
tegenwoordig is veel speelgoed met batterijen of heeft iets te maken met computers.
dat was in mijn tijd dus anders, dan spreek ik over de jaren 80.
geen hele dag door tv, op woensdagmiddag en zaterdag en dan vaak zo maar 3 uurtjes kindertv.
de rest van de tijd was je buiten aan het spelen, met dit soort speelgoed of wat anders.
tikkertje op het plein of verstoppertje spelen.
heel anders als tegenwoordig, hangen op de bank met een tablet of spelen op een wii.
ergens denk ik dat je als ouders ook een klein beetje verantwoording daar in heb, je kan het ook in minder maten toestaan en ze wat creatiever bezig laten zijn. maar dat is ieder zijn eigen keuze.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten