wie kent het niet ... een foto op instagram of facebook misschien zelfs op twitter met daar bij de #tbt?
dit staat voor Trough Back Thursday. waarom donderdag? geen idee.
maar dat bracht het idee van #TBM : Trough Back Memories, oftewel een foto waar ik een leuke herinnering aan heb of gewoon een leuk moment met een grappige verhaal, maar het kan ook iets triest zou kunnen.
let op! mochten er gezichten van persoon opstaan kan ik deze bewerkt hebben zo dat ze niet zichtbaar meer zijn. dit i.v.m de privacy van deze mensen.
wondroos
in april 2016 kreeg ik voor de eerste keer te maken met deze aandoening.
wat begon als een kleine rode pijnlijke plek bleek al snel veel overlast te bezorgen.
dit samen met de hoge koorts was geen pretje.
ruim twee weken was ik er zoet mee, twee weken waarin me dochter veel zelf moest doen of met hulp van vrienden van ons.
als je net als ik gewent bent altijd alles zelf te doen en je komt dan op een punt als dit, dan voel je je echt niet fijn.
maar je hebt geen keuze, je kan niks door de koorts of door de pijn van je been.
wondroos zal nooit vanzelf weg gaan, je moet dus altijd naar een dokter gaan en reken er op dat je koorts gaat krijgen, als die koorts eenmaal op zijn breekpunt is geweest neemt het af en ga je je ook beter voelen maar je zal nog steeds medicijnen nodig hebben om de infectie van windroos tegen te gaan.
ik had toen nooit kunnen weten dat ik er ruim een jaar later weer mee kwam te zitten.
en ja hoor, in maart 2017 kreeg ik voor de tweede keer wondroos!
toen door de plekken en wat ik voelde wist ik wel aardig te vertellen wat het was en zat ik redelijk snel al aan de medicijnen.
ik was er toen best snel wel weer vanaf tot dat de wondroos een blaasje werd wat kapot sprong .... en dat mag dus niet gebeuren!
de wondroos zelf was snel weg maar de nazorg voor de wondzorg van de kapot gesprongen blaas duurde nog wel even.
speciale pleister werden er op geplakt voor een beter heling van de wond en afgeplakt met verband om infectie verder te voorkomen was het resultaat.
na ongeveer 3 weken was wat je op de foto ziet het overblijfsel, dit zou nog verder weg trekken maar altijd zichtbaar blijven als een litteken wat achter bleef.
de oorzaak van de wond roos leken we ook gevonden te hebben: open plekjes tussen me tenen, die worden veroorzaakt door het zweten van je voeten in je schoenen als je sokken draagt. tupe zalf en smeren maar!
helaas, mis. het mocht niet helpen en afgelopen jaar, precies met de Pasen had ik voor de derde keer wondroos.
daar heb ik de afgelopen weken al genoeg over geschreven, ik had weer een blaasje wat kapot was gesprongen en dat wilde niet zo makkelijk genezen als eerder.
alles bij elkaar ben ik ruim 6 weken bezig geweest met de wondroos van deze ronde.
dat ik de afgelopen weken met verband liep is nog te doen, waar ik het meeste last van had was het niet kunnen douchen omdat je verband en pleister niet nat mag worden.
ruim 6 weken met een washand en zeep aan de wastafel in de douche .... vroeger ging dat ook zo maar je merkt nu wel heel erg hoe verwend we zijn met de luxe van een douche.
dat ik de afgelopen weken met verband liep is nog te doen, waar ik het meeste last van had was het niet kunnen douchen omdat je verband en pleister niet nat mag worden.
ruim 6 weken met een washand en zeep aan de wastafel in de douche .... vroeger ging dat ook zo maar je merkt nu wel heel erg hoe verwend we zijn met de luxe van een douche.
vorige week ben ik terug geweest en dit is hoe het er nu uit ziet.
de wond is dicht maar de huid is nog erg rood en we weten niet of die kleur gaat afnemen! dit is het gevolg van een litteken waar een nieuwe wond op is ontstaan.
hoewel er was gesproken over een dermatoloog (huidarts) is dit voor nu even nog niet aan de orde.
ik heb geen siliconen-pleister meer, verband is weg en nu is het even aan zien of de huid vanzelf iets bij trekt.
en dan bedoelen we: of de rode huidkleur gaat afnemen.
ik heb in een eerder blog al eens uitgelegd dat ik het niet zag zitten on=m er mee naar een dermatoloog te moeten maar als het moet kan luisteren wat zijn of haar advies is misschien toch geen kwaad.
voor nu zeg ik heel simpel: het zit me niet in de weg, ik heb er geen last van en dit is iets wat bij mij nu hoort en verteld een verhaal over wat mij is gebeurd.
of het me weer gaat gebeuren? .... nou, ik denk het wel. ik ben blijkbaar nu vatbaar voor wondroos en zal het nog wel vaker gaan krijgen.
ik weet wat het is en herken het ook, dus als het op een dag is waarbij ik gewoon naar de huisarts kan dan is het medicijnen halen en ik ben er zo weer vanaf.
moet er natuurlijk niet weer een blaas ontstaan die kapot springt want dan krijgen we het hele verband en pleister circus weer opnieuw!
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten