stand van zaken: week 18

hier weer even een overzicht van hoe het gaat.
nou, de examens zitten er op dus het is nu wachten.
op 13 juni weten we of mijn dochter is geslaagd of niet.
we duimen en tot die tijd heeft ze heel veel vrije tijd, letterlijk.
hoewel ze een baantje heeft lijkt het daar ook rustig te zijn, voor in het weekend staat ze wel ingedeeld maar op de door de weeks dagen niet, dus moet ze de tijd maar zien rond te komen.
uitslapen wordt het ook niet altijd en de hele dag Netflix kijken is het ook net niet helemaal.
volgende week is er dan nog wel even iets leuks: de meiden van school gaan uit eten en ik als ouder ben de gene die mee mag als begeleiding op deze kudde los geslagen losbollen.
nee, grapje, is een leuk stel meiden, heb ze hier thuis al vaak genoeg gehad.
na de examens gaan ze ander leerwegen op, sommige zien elkaar nog wel, ze gaan naar de zelfde school, misschien andere lessen maar ze komen elkaar op de gang of waar dan ook nog wel tegen.
andere gaan heel ergens anders naar toe.

hoewel het contact minder zal zijn, willen ze de vriendschap niet breken.
en voor de vakantie tijd aanbreekt wilde ze gaan eten met ze allen. vier jaar vriendschap, en nu komen er nieuwe tijd.
dit gaat vast heel leuk en gezellig worden en een super leuk idee van deze dames om de afgelopen vier jaar af te sluiten.
dat ze deze school gaan verlaten is iets waar ze allemaal niet echt rouwig om zijn. dat ze elkaar minder zullen zien is wel een puntje wat spijtig is. maar ja, iedereen heeft een andere toekomst in haar gedachten.

en dan ik zelf.
de wondroos is wel weg maar de wond niet! en die wordt er echt niet mooie op.
ik had al een aardig litteken van vorig jaar en die is er echt niet op vooruit gegaan.
de infectie van wondroos was op zich wel redelijk snel weg maar op me been had ik tekens weer een open wond, de korst bleef maar open springen.

nu zit ik er dus weer zo bij.
op de wond zelf zit een siliconen pleister, die zou beter werken voor de genezing.
hoewel er eigenlijk verband rond me been hoort te zitten is dat dus niet, dat spul blijft gewoon niet zitten! zakt binnen no time rond me enkel.
dus op een iets minder professionele manier is er een gaasje op geplakt.
dit moet een week blijven zitten. (dat hopen we dan ook dat het een week blijft zitten)
dan mag ik terug komen bij de huisarts die de boel er af gaat halen en een blik op de wond gaat werpen.
en dat is dus vandaag! later deze ochtend mag ik bij hem langs en dan weten we of er nou verbetering is gekomen in de wond.
een ding weet ik zeker: het was al een lelijk litteken en die zal nu nog erger gaan worden. jammer dan, ik kan er verder weinig aan doen.


4 mei
vandaag is het 4 mei en dat betekend dodenherdenking in Nederland.
hoewel in de loop der jaren er steeds minder respect is voor deze gebeurtenis hoef je niet speciaal meer stil te staan bij wat er in de tweede wereld oorlog is gebeurd.
steeds meer mensen herdenken op hun eigen manier.
die 2 minuten stilte is een manier om respect uit te dragen en staat je gewoon netjes als je dat respect kan opbrengen.

ik herdenk met 2 minuten stilte, 2 minuten respect: zij, die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid, in welke oorlog dan ook!

tot het volgende blog ....