up date: ziekenhuisdag

volgers op twitter en instagram hebben het misschien al gezien maar voor de gene die alleen dit weblog volgen is hier een up-date. me dochter loopt met krukken maar er is geen meniscus ingreep gedaan. ik leg het even uit. op de foto's was er niks te zien aan de meniscus,wel is er een afwijking te zien met het knie gewricht en de kniebanden konden ze niet terug zien op de foto's. daarom moet er nu eerst een mri scan worden gemaakt van de knie voor dat ze iets gaan doen. deze scan kon niet eerder dan 30 september,dus het duurt nog ruim 2 weken. en pas op 5 oktober hebben we dan de uitslag van de scan. dat er iets niet goed zit is duidelijk maar is het nou de gewrichten of de banden,misschien allebei? dat wordt dus nog even afwachten. omdat ze de knie mag belasten heeft ze krukken gekregen,dat is nog wat stuntelwerk om te zien maar dat gaat wel goed komen. aan de ene kant is er opluchting dat er geen operatie was maar aan de andere kant ook balen dat we nog langer moeten gaan wachten. ergens ben ik ook wel boos,een huisarts die een foute diagnose heeft gesteld en uit eindelijk boos op hoe de boel al 2 jaar word verwaarloosd door een slecht omgang met de blessure toen het gebeurde. ze is nog jong dus ik geloof wel dat het goed komt maar op dit moment zijn we alles behalve blij. de katten in huis vinden het maar niks dat ze met die krukken loopt,ze blijven wel uit haar buurt. ach,ze is misschien niet erg snel maar ze loopt wel met wapens rond,dus laten de klasgenoten maar oppassen(haha). ze gaat deze week ook weer naar school,oke gym zal hem niet worden maar met de overige lessen kan ze wel mee doen en zo komt ze niet te ver achter ook. ik heb intussen al de nodige papieren in gevuld voor dagen dat ze vrij moet hebben voor de scan en de uitslag. en ik weet ook zeker dat er genoeg helpende handen voor haar zijn. dus we proberen weer terug in het ritme te komen in afwachting wat we nou weer gaan krijgen. het kan me verder ook niks schelen wat er gebeurd vandaag,ik zit voor me laptop en ga verder met me verhaal te schrijven,me kop loopt over van hoe verder te gaan met me verhalenlijn en ik moet ze nu echt even gaan uitwerken.

wel willen ik en me dochter iedereen bedanken die via mijn persoonlijk facebook hun steun hebben gedeeld. we waarderen dit echt. het duurt nog even voor we meer weten maar erg zal ongetwijfeld wel een blog over komen hoe dit knie-avontuur gaat aflopen. tot het volgende blog.....