val van me voetstuk ...

oke ik ben me daar even van me voetstuk af gevallen wat het stoppen met roken betreft! ik heb gisteren een sigaret gerookt ... het was me even te veel en kon me emotie niet zo goed de baas en heb sigaretten gekocht en er een opgestoken. van binnen voelde het wel goed maar had er na toch wel last van mezelf schuldig voelen. 6 dagen niet gerookt en het leek ook goed te gaan tot dat momentje dat ik het even niet meer trok. ik had gisteren een drukke dag,ben ook niet echt toe gekomen aan me schrijfwerk en dat geeft ook niet. na hier in huis me dagelijkse routine te hebben uitgevoerd en nog wat andere dingen moest ik naar de stad,dat is 12 km verder op van hier. om daar te komen moet je tegenwoordig even omrijden omdat ze nog steeds met werkzaamheden aan de weg bezig zijn. de route die er voor is kan ik weer niet nemen,ik rij maar in een brommobiel dus ik mag niet over de snelweg,nee ik moet binnendoor over van die smalle landweggetjes. oke, eenmaal aan gekomen heb ik een flinke boodschappenlijst om af te werken,en dat heb ik ook gedaan. maar ik kwam dus een echtpaar tegen die ik ken, de man is een oud collega van me vader en we raken aan de praat. schrik zit er even in bij hun als ik ze vertel dat me vader 2 jaar geleden is overleden. ze waren beiden al met pensioen dus het contact was er niet meer als vroeger. en dan ga je weer eens vertellen wat er nou was en hoe de dingen zijn gegaan,en voor mezelf gaat er weer een put open met emoties waar ik mee heb leren omgaan maar nog steeds niet helemaal achter me heb kunnen laten. ik blijf me pa gewoon zo missen. de afgelopen 2 jaar heb ik het nodig voor me kiezen gehad en hoe nuchter ik ook ben en door ga in alles,laat het me ook echt niet koud. ik lijk stoer van buiten maar van binnen heb ik me littekens echt wel zitten. we staan zo best een tijdje te praten en na een flinke schouderklop en een sterkte wens vervolgen we ieder onze weg,ik voel me weer de verloren persoon die letterlijk vecht voor alles in me leven en als ik langs de winkel kom waar ze tabak verkopen,ga ik naar binnen,koop een pakje sigaretten en steek er een op. het voelde vreemd,ik voel een rust dalen in mezelf maar ook een rare smaak in me mond van de tabak. ik schud het van me af en ga naar me auto,ik moet me dochter van school gaan halen,ben hier toch dus ze kan wel mee rijden naar huis. ik heb het haar ook eerlijk verteld dat ik dit heb gedaan,haar reactie is simpel: nou en. ga gewoon weer roken! de keren dat je alcohol drink zijn zelden,je gebruik geen drugs dus als je dan wel zou roken wat dan nog. het blijft even stil, "heb toch al gezegd dat je het nooit vol houdt". grrr ... krijgt ze nog gelijk ook! ik twijfel nu heel erg, gisteravond heb ik er ook nog een gerookt,dat zijn dus 2 sigaretten en verder nog niks. volgens de app kan een terugval normaal zijn en moet je jezelf er niet te hard op aan pakken,de draad weer op pakken en door gaan. hier twijfel ik dus over of ik dit ook nog wel echt wil,het door gaan? ik weet van mezelf dat we een tijd in gaan die veel met me doen en zo een sigaretje tegen de stress is dan gauw weer gepakt. ben ik nou gewoon te laf,durf ik dan niet door te zetten? nee, ik ken mezelf te goed. hoe goed me bedoelingen ook zijn om te willen stoppen er zijn nog te veel persoonlijke kanttekening die onverwerkt zijn om het ook vol te kunnen houden. dus ik val .. nee ik donder van me voetstuk af en steek maar weer een sigaret op. een oud leeg pakje wat ik had heb ik een stuk of 6 sigaretten in gedaan en die maar verdelen over de dag en het daar mee doen. ja daar kan mezelf wel in vinden,niet stoppen maar wel een rem er op. misschien dat ik dan ooit wel op nul uit kan komen en als nog kan zeggen: ik ben gestopt. je mag me zwak vinden en geen doorzetting vermogen om iets te doen, doet me niks, ik weet dat het fout is maar ik ben er nog even niet aan toe om dingen om te gooien. ik heb nog genoeg waar ik mee rond zeul en moet verwerken voor dat ik keuzes kan maken als deze. tot het volgende blog....