eerste vriendje

de afgelopen dagen ben ik weer mezelf in wat feiten aan het verdiepen voor me schrijfwerk en dat valt niet altijd mee. en ik vraag me zelf dan af of ik het niet iets te zwaar aan pak voor me zelf? nee, ik vind dat snuffelwerk eigenlijk wel leuk. heerlijk om door de geschiedenis heen te bladeren en de juiste pakkende manier te vinden om in je verhaal te verwerken. echter wordt ik op het moment wat afgeleid door me dochter en de vlinders in haar buik. ze is verliefd en heeft een vriendje! tja ... hoort er bij zal ik maar zeggen, kinderen worden groter en dan krijg je met dit soort dingen ook te maken. helemaal geweldig hoe ze met een rood hoofd binnen komt schuiven en net verstaanbaar opbiecht dat ze een vriendje heeft. werkelijk ik heb met bijna een liesbreuk gelachen,hoe ze er bij stond, dat gezicht ... geweldig dat je dat als moeder zo mag mee maken. ik vind het erg leuk voor haar en de jongen is wel aardig, ik heb hem verder nog niet echt gezien of gesproken. ja via zo een chat-video programma wat ze tegenwoordig hebben op die mobiele apparaten. alleen zo jammer dat dat een halve school aan kinderen aan je kop gaan zeuren of je dan dat even wil bewijzen door elkaar te zoenen. kom op zeg! laat ze het even lekker zelf uit zoeken hoe en wat ze wat doen. me advies is dan ook lekker simpel: doe wat jullie zelf denken dat goed is en laat de rest lekker kletsen. ik maak me als ouder ook echt geen zorgen over hun,me dochter is bijna 14 jaar en wijs genoeg om te weten hoe ze met dingen moet om gaan. ik ben er ook altijd vrij open in geweest. de omgang met jongens en het hebben van sex is hier in huis bespreekbaar. en niet kinderlijk uitleggen maar gewoon noemen zo als het is (ik zal deze niet hier openlijk benoemen ivm misschien jonge lezers). persoonlijk vind ik dat je je kind(eren) beter vroeg de leefwijsheden kan leren dan dat ze er achter komen op misschien een minder prettige manier. er lopen genoeg gekken op deze wereld bol en ze hebben niet allemaal eerbare bedoelingen. ik ben zelf 42 jaar en als het op een relatie aan komt genoeg mee gemaakt. helaas is bij een van die onprettige dingen me dochter getuigen geweest. nee,geen verkrachting of zo maar als iemand je keel probeert dicht te knijpen omdat je uit een relatie weg wil kan ik nou ook niet prettig noemen. ook al was ze toen 6 jaar,ze weet het nog heel goed. dat maakt me toch een beetje triest, dat je kind heeft gezien hoe iemand je pijn doet en je niet heel veel kon terug doen. maar gelukkig ben ik er weg gekomen en is alles heus wel goed gekomen met mij. ik ben single maar heb het niet slecht zo op me eigen. als zich ergens nog een liefde voor mij bevind dan komt dat misschien ooit nog wel. ik ga er niet naar zoeken. trouwens heeft ook geen nut,de gene die ik leuk vindt woont ruim 8000 km van Nederland vandaan op deze wereld bol. bij voorbaat dus al kansloos,ga ik geen kruid op verschieten. voor nu laat ik me dochter haar leven zelf leiden,zelf de wereld van liefde ontdekken,wel wetend in het hoofd hoe de dingen kunnen gaan. en misschien dat de dag ook nog wel eens een keer komt dat de liefde over gaat,vriendje weg en dan lekker uit huilen bij mama. ijs en andere lekker dingen om te snoepen en een lekkere jankfilm kijken. om weer met vol moed verder te gaan en een hoofdstuk in ervaring rijk zijn. ik ben zelf ook jonger geweest en sommige dingen zijn echt nog niet veranderd als van uit mijn tijd. wij spraken stiekem ergens af en tegenwoordig spreken ze af via chat-video programma's,dat verschil is er dan wel met vroeger. tot het volgende blog ....

levenspad

een tijd van wanhoop, 

een tijd van nood, 

de tijd waar ik me in bevind. 

liefde vervreemd en relaties ontvreemd. 

wat houdt ons staande? 

waarom gaan we door? 

is het de hoop? 

heb je verdriet dan heb je pijn. 

moet je lachen dan heb je plezier. 

probeer er altijd wat van te maken in het leven. 

het leven heeft twee kanten, 

er is liefde en verdriet, 

maar één ding moet je niet vergeten, 

er zijn altijd mensen die je willen helpen, 

met de liefde of verdriet. 

niemand die van mij dan weet, 

wat mijn gedachten zoal zijn. 

men vraagt hoe het met me gaat, 

meestal zeg ik het gaat best. 

ik wil mijn eigen weg gaan, 

mijn eigen wereld ontdekken, 

mij door alle pijn slaan, 

mijn eigen keuzes maken. 

ik leef dus ik denk, 

ik denk dus ik leef, 

leven is een kunst. 

leven is een gunst. 

gebruik het leven goed. 

ga het leven tegemoet. 

dat is ons aller leven waard. 

ook al word het soms bezwaard. 

geniet van het leven. 

het leven heeft ons zoveel te geven. 

wees niet voor het leven bang. 

verlangen naar een beter leven. 

verlangen naar dat ene. 

verlangen naar de ware, 

de liefde van je leven. 

 wensen over geen geweld. 

dat iedereen elkaar helpt. 

wensen en verlangen moet je niet misbruiken, 

maar je moet jezelf ook niet onderduiken. 

durf te wensen wat je wil wensen. 

en durf te verlangen naar wat je wilt verlangen. 

Maar blijf niet te lang, in het verleden hangen..

sushi bij xin&hao

me dochter en ik lijken erg op elkaar,dat zie je in ons uiterlijk maar ook bepaalde karaktertrekjes. ook de dingen waar we dol op zijn komen wel over een met elkaar,onze muzieksmaak is dan weer wel erg verschillend. sushi is iets waar we beiden dol op zijn,niet iedere week maar van tijd tot tijd staan we samen sushi in de keuken te maken. gisterenavond zijn we eens een keer naar een sushi restaurant gegaan,naar Xin&Hao. omdat me dochter eerder deze week nog gevloerd was met griep was het even nog aan zien of dit door kon gaan maar gelukkig voelde ze zich weer beter en hebben we een super gezellige avond met zijn twee gehad.

het was er gezellig en de manier van bestellen werkt prima. je heb op je tafel een kaart waar op staat wat ze hebben en je hebt een lijst waar je op aan kan strepen wat je wil en hoeveel je van een portie wil. op de kaart staat beschreven wat iets is en uit hoeveel stuks een portie bestaat,kleine dingen gaan per twee of drie stuks en de wat groter per één of sommige dingen zijn weer porties in een schaaltje zoals rijst of noedels. je heb keuze uit 113 verschillende gerechtjes. per ronde mag je per persoon 5 verschillende gerechtjes nemen,wij waren met zijn twee dus dat was per ronde 10 verschillende gerechten. voor je drankje komen ze langs aan je tafel,omdat ik nog moet rijden voor mij geen alcohol maar ik kan het met een cola net zo leuk en gezellig hebben. je heb een setje met stokjes bij je bordje maar je kan ook gewoon bestek vragen als je dat liever hebt. de keuken is open,gedeeltelijk achter glas,zodat je kan zien wat ze maken. en vanaf waar wij zaten konden we dat ook goed zien. keur netjes wordt er gewerkt met handschoenen aan voor de hygiëne met het voedsel. de sushi was heerlijk maar we hebben ook ander dingen geprobeerd. de usuyaki(biefrolletjes) en de sake yaki(gebakken zalm) was erg lekker. de tamago(rijst met zoete omelet) vonden we wat tegenvallen,de omelet smaakte wat rubberachtig,vonden wij persoonlijk. ik zelf was in me nopjes met de ika tempura (inktvisringen) ik vind dat zo lekker,niet te veel want dat is ook weer te veel van het goede. het nagerecht wat je kan nemen is puddingmouse,bolletje ijs,slagroom en een stoofpeertje,en deze zijn in drie smaken,aardbei,chocolade en vanille. ik had vanille en die was erg lekker,me dochter had de chocolade genomen,ook wel lekker maar mierzoet. dit was een erg leuke avondvullende manier van uit gaan geweest. reken maar op een 2,5 tot 3 uur dat je er zit en de prijs in verhouding is,vind ik goed.iets meer als wanneer we naar de chinees gaan maar zeker het waard als ik de balans van prijs en kwaliteit vergelijk. maar dit was wel erg lekker en we gaan het zeker nog wel een keer doen als we weer eens een gezellige moeder/dochter avond doen. via instagram (scoozie73) heb ik tijdens de avond wat foto's gemaakt,neem dus gerust een kijkje. tot het volgende blog....

disney infinity1.0

vandaag eens lekker luchtig met een blog,even geen zware emotionele dingen maar even wat grappige dingen. disney infinity 1.0 is een spel wat me dochter had gekocht. omdat ze met griep op de bank ligt is er even iets meer gelegenheid om het te spelen. het disney infinity starter pack nintendo Wii bevat: disney infinity gamedisk, disney infinity base, 3 disney infinity spelfiguren (jack sparrow,sulley en mr incredible) 3 disney infinity speelwerelden, en een disney infinity power disc.

er zijn twee mogelijkheden om te spelen,de toybox en de speelwereld die bij je figuurtje hoort. sulley is te gebruiken in toybox en in de speelwereld monster university. jack sparrow is te gebruiken in toybox en in de speelwereld pirates of the caribbean. mr incredible is te gebruiken in toybox en in de speelwereld the incredibles. deze werelden kun je vinden op de bol waar je werelden op zijn afgebeeld. in disney infinity,het spel zelf,heb je de vrijheid en mogelijkheden om verhalen te spelen met één van je poppetje. als je binnen een gezin speelt, dan moet je van tevoren afspreken welk personage van wie is, als je dit met zijn twee wilde doen dan moet je poppetje uit de zelfde wereld zijn. dus jack sparrow en sulley werkt niet zo al wij hebben gemerkt,daar voor moet ik dus weer een barbossa of een davey jones voor hebben. en die kunnen wel in de wereld van potc maar niet in die van monster university. je poppetjes moeten dus over een komen met de wereld die bij hun horen. je speelt dan beiden in de zelfde wereld en moet ook beiden het zelfde doen,je tv scherm is gesplitst en je kan van elkaar zien wie wat moet doen. je speelt dus niet tegen elkaar maar gewoon beiden het zelfde spel. de toybox-modus is een grote,open wereld vol mogelijkheden. in disney infinity toybox kan je je eigen werelden bouwen, levels maken met je eigen regels of iets bouwen wat alleen in je verbeelding bestaat. n als je klaar bent, kun je alles slopen en weer opnieuw beginnen! in deze modus kun je wel gebruik maken van verschillende figuren maar stel niet zo heel veel voor,vind ik persoonlijk. dan zit er nog een raar plastic schijfje in je pakket genaamd een power disc. dit kan in een ronde of hexagonale vorm zijn, beide soorten hebben hun eigen toevoegingen en categorie. ronde power discs kun je onder je figuur zetten om zo het desbetreffende karakter een boost te geven in het spel. het schijnt dat je er maximaal twee per karakter kunt gebruiken. de zeskantige vorm die je op de plek van de plastic kubus op je disney base kunt leggen. Dit soort power discs vormen zich om tot objecten die je in je toybox kunt gebruiken. je zou b.v dan een piratenwereld kunnen bouwen in een wereld van nemo. persoonlijk ga ik liever aan de slag met de speelwereld,ik ben niet zo een bouw type. er zijn dus mogelijkheden genoeg om dit spel te spelen, om samen te spelen wordt je dus wel bijna verplicht om extra figuren er bij te kopen die met elkaar over een komen. of je moet er voor kiezen het zo te houden en afspreken wie wat speelt of gewoon om de beurt spelen. wij hebben voor een extra set figuren gekozen, deze bestaat uit barbossa, mrs incredible en mike, als we die binnen hebben kunnen we samen in één wereld spelen. nou,ik kan je zeggen dat me dochter het beter doet als ik,ik heb altijd ruzie met me besturing. via instagram en twitter zijn er korte filmpjes terug te vinden die ik heb gemaakt toen we met het spel bezig waren. en misschien dat er nog wel meer volgen als we echt samen kunnen gaan spelen. hoe ga ik dat doen? filmen en spelen te gelijk? hmm ... kom ik paar armen tekort. nou,puzzel ik nog wel uit. de disney infinity 1.0 is al ouder,je heb nu al een 2.0 en een 3.0 versie maar het is voor ieder zijn eigen keuze wat hij/zij wil spelen. tot het volgende blog...

Een brief aan mijzelf

hij is gestorven.
bij wie kan ik nog schuilen?
naar alles, deel ik niets meer met hem.
ik kan dit niet. Ik durf dit niet.
nooit meer zijn kleine meid.
sta stil in de tijd.
mijn thuishaven, die ben ik kwijt.
even nog, keek ik naar hem.
mijn handen zochten de zijne.
mijn adem stokte, hij is gegaan.
mijn tranen beginnen te vloeien, troebel is mijn zicht.
ik ben hem verloren. hij was mijn levenslicht.
de spil in mijn bestaan.
lieve brief,
ik verstuur je aan mijzelf.
hierdoor gaan mijn emoties toch langs vele ogen heen
want erover praten dat kan ik niet altijd.
ik ben te verdoofd,
mijn verdriet is te groot.
ook mijn anker dobbert van minuut tot minuut,
losgeslagen in de tijd.
ik ben mijn vader kwijt.
in het duister tast ik, naar een nieuw begin.

 23 september 1933 - 16 juni 2013

val van me voetstuk ...

oke ik ben me daar even van me voetstuk af gevallen wat het stoppen met roken betreft! ik heb gisteren een sigaret gerookt ... het was me even te veel en kon me emotie niet zo goed de baas en heb sigaretten gekocht en er een opgestoken. van binnen voelde het wel goed maar had er na toch wel last van mezelf schuldig voelen. 6 dagen niet gerookt en het leek ook goed te gaan tot dat momentje dat ik het even niet meer trok. ik had gisteren een drukke dag,ben ook niet echt toe gekomen aan me schrijfwerk en dat geeft ook niet. na hier in huis me dagelijkse routine te hebben uitgevoerd en nog wat andere dingen moest ik naar de stad,dat is 12 km verder op van hier. om daar te komen moet je tegenwoordig even omrijden omdat ze nog steeds met werkzaamheden aan de weg bezig zijn. de route die er voor is kan ik weer niet nemen,ik rij maar in een brommobiel dus ik mag niet over de snelweg,nee ik moet binnendoor over van die smalle landweggetjes. oke, eenmaal aan gekomen heb ik een flinke boodschappenlijst om af te werken,en dat heb ik ook gedaan. maar ik kwam dus een echtpaar tegen die ik ken, de man is een oud collega van me vader en we raken aan de praat. schrik zit er even in bij hun als ik ze vertel dat me vader 2 jaar geleden is overleden. ze waren beiden al met pensioen dus het contact was er niet meer als vroeger. en dan ga je weer eens vertellen wat er nou was en hoe de dingen zijn gegaan,en voor mezelf gaat er weer een put open met emoties waar ik mee heb leren omgaan maar nog steeds niet helemaal achter me heb kunnen laten. ik blijf me pa gewoon zo missen. de afgelopen 2 jaar heb ik het nodig voor me kiezen gehad en hoe nuchter ik ook ben en door ga in alles,laat het me ook echt niet koud. ik lijk stoer van buiten maar van binnen heb ik me littekens echt wel zitten. we staan zo best een tijdje te praten en na een flinke schouderklop en een sterkte wens vervolgen we ieder onze weg,ik voel me weer de verloren persoon die letterlijk vecht voor alles in me leven en als ik langs de winkel kom waar ze tabak verkopen,ga ik naar binnen,koop een pakje sigaretten en steek er een op. het voelde vreemd,ik voel een rust dalen in mezelf maar ook een rare smaak in me mond van de tabak. ik schud het van me af en ga naar me auto,ik moet me dochter van school gaan halen,ben hier toch dus ze kan wel mee rijden naar huis. ik heb het haar ook eerlijk verteld dat ik dit heb gedaan,haar reactie is simpel: nou en. ga gewoon weer roken! de keren dat je alcohol drink zijn zelden,je gebruik geen drugs dus als je dan wel zou roken wat dan nog. het blijft even stil, "heb toch al gezegd dat je het nooit vol houdt". grrr ... krijgt ze nog gelijk ook! ik twijfel nu heel erg, gisteravond heb ik er ook nog een gerookt,dat zijn dus 2 sigaretten en verder nog niks. volgens de app kan een terugval normaal zijn en moet je jezelf er niet te hard op aan pakken,de draad weer op pakken en door gaan. hier twijfel ik dus over of ik dit ook nog wel echt wil,het door gaan? ik weet van mezelf dat we een tijd in gaan die veel met me doen en zo een sigaretje tegen de stress is dan gauw weer gepakt. ben ik nou gewoon te laf,durf ik dan niet door te zetten? nee, ik ken mezelf te goed. hoe goed me bedoelingen ook zijn om te willen stoppen er zijn nog te veel persoonlijke kanttekening die onverwerkt zijn om het ook vol te kunnen houden. dus ik val .. nee ik donder van me voetstuk af en steek maar weer een sigaret op. een oud leeg pakje wat ik had heb ik een stuk of 6 sigaretten in gedaan en die maar verdelen over de dag en het daar mee doen. ja daar kan mezelf wel in vinden,niet stoppen maar wel een rem er op. misschien dat ik dan ooit wel op nul uit kan komen en als nog kan zeggen: ik ben gestopt. je mag me zwak vinden en geen doorzetting vermogen om iets te doen, doet me niks, ik weet dat het fout is maar ik ben er nog even niet aan toe om dingen om te gooien. ik heb nog genoeg waar ik mee rond zeul en moet verwerken voor dat ik keuzes kan maken als deze. tot het volgende blog....

stoptober: stoppen met roken

het is jullie vast al wel opgevallen dat ik met roken ben gestopt,nog steeds geheel rookvrij. stoptober is zo een actie waarbij dj Gijs Staverman in een spotje ons probeert over te halen om te stoppen met roken. alle voor gaande jaren reageerde ik hier op de bank met een vette 'nee' en stak nog een sigaretje op. dit jaar is mijn reactie iets anders"toch maar eens op die site gaan kijken en ja hoor ik heb me ook nog eens aan gemeld om er aan mee te doen. via de app op me telefoon krijg ik dan berichtjes en ook wat ondersteuning als dat nodig zou zijn. nou reken maar dat ik me bevindingen al had gedaan en nu met dank aan de app weet waar door het komt! slapen is sinds ik ben gestopt een ramp,dit schijnt dus ook te maken te hebben met het feit dat ik ben gestopt met roken. ik dacht eerst dat het door te veel koffie drinken kwam. na 24 uur is de koolstofmonoxide uit je lijf en begin je een soort van nieuw tijdperk,adem halen zal ook steeds makkelijker gaan en je krijgt meer energie. prima om meer energie te krijgen maar dat hoeft dan toch niet ten kosten te gaan van mijn slaap? als ik dan nu meer energie krijg kan ik dat wel in me schrijfwerk stoppen. ik lag vannacht om 3 uur me sociale media te bekijken omdat ik klaar wakker was en echt even niet terug in slaap kon komen! als je je sociaal media aan het door bladeren bent en je komt een foto tegen van iemand met zijn motor,een hete dag maar goed genoeg voor een rit op de motor, rammelen bij mij even de alarmbellen. die motor is wat me even doet afleiden op dat moment,niet kunnen slapen en het idee om er vandoor te kunnen gaan om even stoom af te blazen zou wel 'vet cool' zijn. lijkt me heerlijk om even uit te waaien en alle niet-meer-roken-stress kwijt te raken. gewoon lekker hard op zo een bike rond scheuren en je totaal onbezorgd en vrij voel,ze zeggen dat je tijdens zo een ritje meer een voelt met de natuur als wanneer je auto rijdt. echter heb ik ooit beloofd dat ik nooit me eigen rijbewijs zou halen voor een motor of zelf een motor kopen,dit was aan me vader omdat hij als de dood was dat ik mezelf te pletter zou rijden tegen een boom of zo. hij is nu 2 jaar overleden maar krijg het niet over me hart om die belofte verbreken. ik stap rustig bij iemand achterop en geniet volop maar zelf er voor gaan,nee,sorry ik krijg het niet over me hart die belofte te verbreken. even knipperen met me ogen en we zijn terug in hoe het werkelijk is,ja oke gave foto,en ik lig nog steeds in me bed en kan niet slapen,een van de bij werking als je bent gestopt met roken. een avond erop uit sla ik even over,ik blijf veilig even thuis,daar weet ik zeker dat niemand me in de verleiding probeert te brengen van een sigaret. ik merkt ik dat de druk op me borst minder is geworden. een ding kan ik niet aan wennen: dat me handen een totaal eigen leven proberen te leiden als dat ik wil! van pure frustratie zit ik nu te breien! potjandorie,ik ben 42 jaar en ik zit s'avonds te breien,ik kom niet verder dan de steken recht en averechts,verder gaat mijn brei kunst niet. en me humeur is nog veranderlijker als het weerbericht. ik moet nu echt even vol blijven houden. me dochter roept aan een stuk door dat het me NIET gaat lukken,stop nou maar en ga weer roken dan ben je een stuk aangenamer als nu. o echt niet,ik ben er nu nog meer gebrand op om dit door te zetten en te bewijzen dat na 29 jaar roken ik best er ook zonder kan. iedere week stop ik het geld wat ik andere aan tabak uit gaf in een potje en wat ik er mee ga doen weet ik nog niet,nee geen motor rijbewijs halen. maar ik kan vast wel iets ander er mee verzinnen,een leuke vakantie of een ander autootje? ik zie nog wel. als je wil weten hoe het nu verder gaat verlopen met me 'stopen met roken poging' blijf dan me weblog volgen en anders me twitter of facebook. en mogelijk dat er via instagram nog wel een een foto voorbij flits wat me humeur perfect omschrijft. ik ben nu 5 dagen rookvrij en ik ga deze poging echt wel doorzetten,dus 'dochter lief van mij' ik ga jouw je ongelijk bewijzen en laten zien dat ik het echt wel kan! tot het volgende blog .....

dag 2+3: stoppen met roken

dag 2: De eerste 24 uur van stoppen met roken zitten er op. En eerlijk ….. het is verschrikkelijk! Niet zo zeer dat ik niks te roken heb maar dat me vingers beginnen een compleet eigen leven te leiden,van gekkigheid weet ik niet wat er mee te doen. Anders had ik een sigaret vast en nu niks,spelen met een pen tussen me vingers of gewoon beetje rare bewegingen er mee maken. Ik voel me comleet gestoord als ik dit doe. Ik had zelf gedacht dat ik wel zou snakken naar een sigaret maar het is nog te doen, nee,in plaats daar van weet ik me geen raad met me handen! Hoe krijg je het verzonnen? Ik weet het niet. Van pure frustratie heb ik gisteren me breiwerk er maar bij gepakt om iets in me handen te hebben en bezig te zijn. Me dochter lag dubbel van het lachen naast me op de bank, ik zelf kon de humor er even niet van vinden. Ik betrapte mezelf er al op dat ik na het eten en de rommel opruimen me bedacht even een peukje en dan de afwas doen …. o nee,ben gestopt met roken. Nou dan gewoon even zitten en mutant x af kijken op de tv,daarna de afwas, even knop om een een nieuwe routine er in brengen. Na de afwas heb ik nog 2 mokken met koffie weg gewerkt en kwam me dagtotaal gisteren op 11 mokken koffie, en dat heb ik vannacht weer geweten. Iedere keer wakker omdat je naar de wc moet. Ik heb al bedacht om lolly's te halen maar nee,dat is weer snoepgoed en dat was ik dus net niet van plan om meer te snoepen. Dus zal het wel worden dat ik s'avonds op de bank zit met me breiwerk,in ieder geval tot dat me handen besluiten minder bewegelijk te zijn of liever gezegd tot ik de rust heb in me lijf nu ik niet meer rook.

dag 3 oke we zijn nu ruim over de 48 uur heen zonder roken en me humeur begint een daling te krijgen. op de kleinste dingetjes raak ik geïrriteerd. me snoep voornemen is ook al overboord. ik had nog een blikje met hopjes staan en die heb ik aan gebroken, bij een te grote trek in een sigaret stop ik een hopje in me mond. ben ik in ieder geval weer even een half uurtje zoet. het begint nu voor me toch even wel moeilijk te worden,en ik moet nu gewoon even door zetten. kromme tenen trekken en proberen niet op alles te reageren als dingen tegen zitten. voor al in het verkeer kan ik me zelf op het moment behoorlijk verliezen,me dochter vind dit wel lachen. ik maak geen gebaren of zo, nee ik zit een scheldpartij af te geven tegen ... ja tegen wie eigenlijk? gelul in de ruimte. nou is dit ook niet geheel onterecht, door weg werkzaamheden zijn er omleidingen en die wegen zijn nu niet bepaald lekker om te rijden. en sommig van je tegenligger verdomme het om met 2 wielen ook de berm in te gaan, bang voor een beetje modder aan je auto? stelletje ....! ik weiger ook om volledig in de berm te gaan dus 2 wielen in de berm en stil blijven staan,je wild voorbij? dan moet je met 2 wielen in de berm anders kom je er niet langs. ik ontpop me zelf als een ware verkeersheks. en na zo een momentje gaat het wel weer en kan ik eenmaal thuis gewoon weer even zitten en genieten van een mok koffie,voor vandaag nog maar 3 op,valt dus mee. nee, me humeur is per 10 minuten erg veranderlijk maar ik probeer wel vol te houden. tot het volgende blog ......

dag1: stoppen met roken

naar na 29 jaar te hebben gerookt ontstond gisteren na een opmerking van me dochter het plan om te gaan stoppen weer eens. nou ja ... eigenlijk loop ik er al langer over te denken. het is niet dat ik gezondheidsproblemen heb, ja oké ik heb ze wel maar die hebben niks met het roken te maken,reuma en botontkalking heeft volgens mij niet echt met roken te maken? met nu nog me laatste sigaret in me hand is het moment dicht bij,ik heb niks meer gehaald en op één asbak na de rest al weg gehaald. na het overlijden van me vader werd me al gevraagd of ik bang was het ook te krijgen,niet sarcoom(de vorm van kanker die me vader had) net als hij maar kanker algemeen. nee,die angst had ik niet. toen het bij me vader was vast gesteld wat hij had was het een van me eerste vragen aan de longarts: komt het door dat hij rookt? zijn antwoordt was dat roken niet gezond is,dat is een feit maar dat roken de oorzaak is van kanker is, nee absoluut niet. nou als dat door een longarts wordt gezegd hecht ik daar meer waarde aan als aan al die waarschuwing op me pakjes sigaretten. nee,ik wil het zelf gewoon stoppen,me grens verleggen misschien,bewijzen dat ik ook zonder roken kan. feit gegeven dat ik vaak bij stress momenten me suf heb gesmoked,bewijze van spreken. toen ik me vader dood op zijn bed had gevonden was koffie en roken hoe ik die dag ben door gekomen,gedwongen door me dochter om ook iets te eten.(wat lief van haar was bedoeld) en zo kan ik nog wel een paar voorbeelden uit me mouw schudden waar bij roken veel gebeurden. door dat ik reuma heb en met zware botontkalking is sporten geen optie voor mij,regel nummer 1 die al is gesteld is dat het snoepgoed bestaat uit dingen die ik dus echt niet eet maar me dochter wel.straks even naar de supermarkt om fruit of zo. in ieder geval iets waar ik me dan weer niet schuldig over ga voelen als ik er te veel van eet. ook verwacht ik nog wel een swing in me humeur,schijnt er bij te horen. me dochter heeft al gezegd dat ze zichzelf wel kan bergen als ik zo chagrijnig kan zijn,de kunst is om vol te houden en ja,sorry...even de tijd uit dienen om over die hobbel heen te komen. goed me laatste sigaret heb ik zo juist uit gedrukt, ik was 13 jaar toen ik begon en ben nu 42 jaar, een einde aan een rooktijd van 29 jaar. krijg ik straks zeker weer te maken met me koffie probleem? drink graag koffie en doe dat nu al te veel,gaat zeker nog meer worden? crisis-nog-aan-toe! uitkijken met koffie,niet gaan snoepen ... nog iets vergeten waar ik aan moet denken? maar ik blijf bij me punt: ik stop met roken! natuurlijk hou ik op me weblog bij hoe het verloopt met me actie. op zich zou ik mezelf wel bezig kunnen houden,ik kan lekker door werken aan me boek,heb nog een breiwerkje liggen en proberen te ontspannen met een goed boek om te lezen. hoe wel het weer(regen) vandaag niet meer werkt is een lekker wandeling in de frisse buiten lucht iets wat ik ook wel zie zitten, wellicht dat het me conditie iets ten goede doet. tegen mezelf zou ik zeggen: succes,kop op, volhouden en je kan het best. tot het volgende blog.....

up date: ziekenhuisdag

volgers op twitter en instagram hebben het misschien al gezien maar voor de gene die alleen dit weblog volgen is hier een up-date. me dochter loopt met krukken maar er is geen meniscus ingreep gedaan. ik leg het even uit. op de foto's was er niks te zien aan de meniscus,wel is er een afwijking te zien met het knie gewricht en de kniebanden konden ze niet terug zien op de foto's. daarom moet er nu eerst een mri scan worden gemaakt van de knie voor dat ze iets gaan doen. deze scan kon niet eerder dan 30 september,dus het duurt nog ruim 2 weken. en pas op 5 oktober hebben we dan de uitslag van de scan. dat er iets niet goed zit is duidelijk maar is het nou de gewrichten of de banden,misschien allebei? dat wordt dus nog even afwachten. omdat ze de knie mag belasten heeft ze krukken gekregen,dat is nog wat stuntelwerk om te zien maar dat gaat wel goed komen. aan de ene kant is er opluchting dat er geen operatie was maar aan de andere kant ook balen dat we nog langer moeten gaan wachten. ergens ben ik ook wel boos,een huisarts die een foute diagnose heeft gesteld en uit eindelijk boos op hoe de boel al 2 jaar word verwaarloosd door een slecht omgang met de blessure toen het gebeurde. ze is nog jong dus ik geloof wel dat het goed komt maar op dit moment zijn we alles behalve blij. de katten in huis vinden het maar niks dat ze met die krukken loopt,ze blijven wel uit haar buurt. ach,ze is misschien niet erg snel maar ze loopt wel met wapens rond,dus laten de klasgenoten maar oppassen(haha). ze gaat deze week ook weer naar school,oke gym zal hem niet worden maar met de overige lessen kan ze wel mee doen en zo komt ze niet te ver achter ook. ik heb intussen al de nodige papieren in gevuld voor dagen dat ze vrij moet hebben voor de scan en de uitslag. en ik weet ook zeker dat er genoeg helpende handen voor haar zijn. dus we proberen weer terug in het ritme te komen in afwachting wat we nou weer gaan krijgen. het kan me verder ook niks schelen wat er gebeurd vandaag,ik zit voor me laptop en ga verder met me verhaal te schrijven,me kop loopt over van hoe verder te gaan met me verhalenlijn en ik moet ze nu echt even gaan uitwerken.

wel willen ik en me dochter iedereen bedanken die via mijn persoonlijk facebook hun steun hebben gedeeld. we waarderen dit echt. het duurt nog even voor we meer weten maar erg zal ongetwijfeld wel een blog over komen hoe dit knie-avontuur gaat aflopen. tot het volgende blog.....

ziekenhuisdag

oke vandaag voel ik me een beetje een maniak mama,zenuwen over wat we kunnen verwachten,overbezorgd en ik ben niet eens de gene die onder het mes gaat. vandaag is de operatie van me dochter aan haar knie, die ligt nu nog onbezorgd te knorren op bed. vanmiddag moeten we ons melden en zal de ingreep plaats vinden,geen idee wat te verwachten maar ik heb ergens diep van binnen geen goed gevoel er over. ik haal me spoken in me hoofd waarschijnlijk. het is een simpel ingreep maar ik wordt wel even op de feiten gedrukt met me neus dat ik ondanks me makkelijke houding van kind en hoe ze opgroeien wel een overbezorgd type ben als het op me kind aan komt. mama leeuw word even wakker. ze is dan ook me centrale punt van me leven,na het overlijden van me vader is zij de gene geweest waar voor ik mezelf bij elkaar heb weten te houden en te vechten tegen me tegenslagen. onze band is zeer sterk en daar komt niet gauw iemand tussen. we houden mekaar op de been zei iemand ooit eens,klopt ook wel. vandaag wordt mijn bezorgdheid erg op de proef gesteld,ik moet op me tenen lopen om niks aan haar te laten merken en een pokerface naar haar dat het allemaal goed komt en ze snel weer de oude wordt. ik ben sinds 7 uur al uit me bed en heb al ruim 5 mokken koffie achter me kiezen,te veel al,ik weet het. ze mag dan bijna 14 jaar zijn maar plots heeft ze weer dat angstige gezichtje van een 4 jarige die niet uit een boom durft te komen. je wil haar die angst ontnemen maar je weet dat jezelf ook geen idee hebt van hoe het zal gaan. dat vervelende gevoel in je buik maakt het ook niet echt makkelijk,ik heb het nog niet vaak fout gehad als ik zo een gevoel had. omdat we geen idee hebben of het volgens plan verloopt en ze weer naar huis mag heeft ze voor de zekerheid een tas gepakt,mocht het anders lopen en ze moet blijven dan heeft ze spullen voor de nacht bij zich. we hopen natuurlijk dat het niet nodig zal zijn. ik zal proberen om vanavond een up-date te doen van hoe het is gegaan en misschien dat je via twitter sneller iets leest over hoe het gaat. tja ander die vloggen en ik blog,tot een bepaalde hoogte dan! het is nu net 10 uur geweest en over 2 uurtje gaan we weg,we hopen op een goed verloop. tot het volgende blog.....

up-date: goed begin 2

even een up date naar aanleiding van de eerste. we hebben inmiddels het bericht ontvangen wanneer me dochter de operatie moet ondergaan. dit is a.s maandag 14 september,vooraf gaan ze nog foto's maken omdat er ook een vrees is dat de kniebanden niet helemaal oke zijn. dit komt weer door die oude blessure waarbij de kniebanden toen net niet waren gescheurd maar wel sinds dien problemen geven.

de meniscus is een rubberachtige, halve maanvormige structuur aan de binnen- en buitenzijde in de knie. een mens heeft dus twee menisci in elke knie. de meniscus fungeert als een soort stootkussen tussen het boven- en onderbeen. bij een operatie wordt het gescheurde gedeelte van de meniscus verwijderd. soms, als de scheur van de meniscus niet te lang bestaat en de patiënt jong is en de scheur in het doorbloede gedeelte van de meniscus loopt, is het mogelijk om de scheur van de meniscus te hechten. dit is een uitzondering en komt vaker voor als een onderdeel van een uitgebreider knie probleem zoals instabiliteit door bandletsels. en voor dit laatste is er toch wel een beetje vrees omdat ze naar bijna 2 jaar nog steeds problemen heeft met de oude blessure. de knieschijf geeft intussen wel iets meer beweging,dus de blokkade is minder maar doet wel veel pijn waar door ze eigenlijk nog steeds niks kan. we hopen dus toch dat het gaat meevallen,als alles goed verloopt mag ze s'avonds gewoon mee naar huis,een schietgebedje dan maar dat het ook zo mag verlopen. tot het volgende blog.....

9/11,we zullen het nooit vergeten...

terwel bij ons Nederlanders de ramp van de mh17 nog vers in ons geheugen ligt,herdenken de Amerikanen de aanslagen van 9/11 2001.

vandaag alweer 14 jaar geleden dat twee vliegtuigen in de Twin Towers van het World Trade Center boorden en een ander vliegtuig in het Pentagon. een vierde vliegtuig stortte neer in de buurt van Shanksville (Pennsylvania). ik weet nog dat alle tv zender hier in Nederland met uitzendingen stopten en overging op de berichten uit Amerika rond deze aanslagen,ik was toen 6 maanden zwanger van me dochter. de beelden die we kregen liet een diepe indruk achter en het enige wat je voelt is dat je hart uit gaat naar de slachtoffers en hun nabestaande. Osama bin Laden,een van de leiders van Al Qaida, werdt door de Amerikaanse overheid voor de aanslagen verantwoordelijk gehouden, Osama bin Laden heeft zijn betrokkenheid bij de aanslagen ontkend. niemand van de inzittenden van de vier vliegtuigen,met de kapers erbij,overleefde de aanslagen. van de 2977 mensen die bij de aanslagen omkwamen, heeft men er slechts 1585 op basis van de gevonden menselijke resten kunnen identificeren. van de in totaal 19.916 menselijke overblijfsel konden er 10.190 worden geïdentificeerd. het is misschien wel gruwelijk om dit zo te vermelden maar we mogen niet vergeten hoeveel onschuldige mensen,zonder kans op overleving uit het leven werden gerukt. en wat achter bleef was de leegte bij hun geliefde nabestaande. ik wil hier verder geen lang verhaal van gaan maken maar wilde wel een noot van aandacht er op aanbrengen. we zullen nooit vergeten,9/11 is een zwarte bladzijde in onze wereldgeschiedenis. tot het volgende blog ......

up date: goed begin

even een up date .... we zijn inmiddels bij de dokter geweest en de berichten zijn niet zo goed. het wordt een spoed operatie voor me dochter,haar knieschijf is geblokkeerd en en de meniscus is gescheurd. op zich valt de schade nu nog mee,proberen de knie meer te buigen gaat niet, de meniscus kan dan afscheuren en dat willen we dus niet. dan wordt het probleem erger, dus been recht houden,met een kussen er onder op de bank zitten. een ramp voor een bewegelijk iemand als me dochter maar moet toch echt. met geluk wordt de operatie deze week nog gedaan en anders begin volgende week,voor de pijn heeft ze nu ook wat gehad. de oorzaak zit in de oude blessure van streetdance,hier zijn ze medische gezien toch niet goed mee omgegaan. we hopen dus het beste en dat ze snel geholpen wordt. de zenuwen hier voor zijn er wel maar we gaan van het goede uit en hopelijk hersteld ze snel. tot het volgende blog .....

goed begin...

tijdens de vakantie ging het allemaal zo goed,geen bijzonderheden,geen ritjes ziekenhuis. de school is weer begonnen en hup..gelijk bingo. me dochter heeft een goed begin gemaakt op de eerste dag school,de eerste dag dat er ook werkelijk lessen waren. tijdens de gymles ging het even niet heel lekker ... knie deed knak. dat ik met haar al de nodige ziekenhuisbezoeken heb gehad is niet onbekend,kan ze ook niks aan doen. een van de problemen waar ze mee zit is groeistoornis,in haar geval spreken ze van een afwijking die met de groei van de botten en spierweefsel te maken heeft. hier is niks aan te doen. zolang ze groeit zal dit een op stakel zijn. de boten groeien sneller als de spieren waardoor het geen sluitende de eenheid vormt,risico op spierblessure zijn groot. als de spieren vlugger zijn gegroeid als de botten is het nog redelijk doenbaar. het probleem op dit moment is dat we niet zeker weten of het komt door de groeistoornis of dat een oude blessure van streetdance weer eens moeilijk doet. opgerekte knieband en de kans op scheuren is er. laten we hopen van niet. later deze dag staat een bezoek aan de dokter geplant,ik kan nu al aan voelen dat ik naar het ziekenhuis mag gaan rijden om een foto van de knie te laten maken. maar goed,we doen wat we moeten doen. als of het nog niet genoeg is allemaal zijn de verschijnselen na een nachtje kamp en een dagje pretpark in de regen ook niet best. klagen over misselijk en kou,ergens kan ik het nog begrijpen ook,het weer was nou niet echt super toen ze dit hadden. ik zelf zit ook met wat medische problemen en mag op het moment niet mopperen. de reuma geeft weinig klachten op het moment. wel had ik veel last van me heupen na dat ik me tuin weer eens had opgeruimd. de combi reuma en botontkalking is dan niet zo fijn. maar verder doe ik alles wat moet gedaan worden. ben een grote meid,kan me eigen boontje wel doppen,hoewel iemand om s'nachts tegen aan te kruipen niet verkeerd zou zijn(oeps). nee,nee...er is niemand,me prins heeft zich nog niet gemeld,die gast rijdt echt op een schildpad.

met het schrijven kan ik helemaal los gaan,verder doe ik aan twitter en instagram. via twitter kun je een link vinden naar dit blog. als ik een blog heb geschreven tweet ik dit ook altijd. op instagram vind je niet echt iets wat met me blog te maken. hier load ik leuke plaatjes op en foto's gemaakt thuis of onderweg. wil je een meer persoonlijker manier om mij te volgen dan is instagram wel iets. beiden accounts kun je me op zoeken onder de naam scoozie73,wel zullen zien hoe veel volger er bij gaan komen?

natuurlijk is de facebook pagina er ook nog. deze blijft ook dus er zijn genoeg manieren om op de hoogte te blijven van dit weblog en als klein extraatje ook nog de mogelijkheid om een wat persoonlijker manier kennis met me te maken via instagram. er gebeurd genoeg om over te schrijven en als geheel op me eigenwijze! wat kan ik zeggen: "zelf al had je een handleiding van mij dan kon je me nog niet aan" of misschien is de beschrijving "als je me eenmaal kent ben ik best gemakkelijk in omgang". ik ben wie ik ben,de dingen die ik heb meegemaakt hebben me gevormd tot wat ik nu ben,ben geen knapperd maar me hart is oprecht. oke, dit begint op een date-advertentie te lijken. nou ik ga er maar eens een eind aan breien en misschien ben jij straks een van me nieuwe volger op twitter of instagram, al vast bedankt. tot het volgende blog.....

me droom een stukje dichterbij

zo de kop is er af! niet letterlijk maar ik bedoel dus te zeggen dat de eerste week school een feit is. nou ja school...de eerste week bestond uit informatie krijgen over het 2de schooljaar,een nacht kamperen,geen beste ervaring voor de kids. vele klachten over te nat en te koud,ergens kan ik me er wel wat bij voorstellen,het was ook niet echt weer om te kamperen in een tent. vrijdag werd de week afgesloten met een schoolreisje naar bobbejaanland,leuk maar ook hier werkte het weer deze dag niet mee,weer veel regen. ik zelf heb ook niet stil gezeten,ben deze week maar eens gaan verdiepen in uitgevers en ben er een paar tegen gekomen die me wel aan stonden. inmiddels weet ik er van een meer,naar aanleiding van een kort stukje te hebben gemaild over me verhaal wat ik aan het schrijven ben,kreeg ik een zeer goede reactie terug.het valt ook binnen hun eisen,dus de kans dat ik bij hun een heel stuk verder ga komen is wel groot. helaas betekend dit ook dat ik me idee om stukken op mijn weblog te gaan zetten niet kan door gaan. het is geen eis maar heeft wel een voorkeur dat je materiaal nieuwe en ongepubliceerd is. dus dat doen we dan maar helaas maar me idee is voor nu even geschrapt. ook bieden ze me de mogelijkheid om samen te werken met iemand die,indien nodig,wijzigingen kan geven die binnen het verhaal passen. maar dat is voor later,indien het nodig is. ik ben nog nooit zo blij geweest als deze week,stapje voor stapje zie ik me droom waar worden,zou het me dan toch gaan lukken? deze week had ik ook nog een leuke gesprek met een aantal mensen via de chat,hele herkenbare dingen die we gemeen hadden. dit gaf mij weer gelijk een idee voor een ander verhaal,en ben ook gelijk die idee wat gaan uitwerken. het onderwerp is wel heftig maar zeker iets wat niet onbesproken hoeft te blijven en aandacht verdiend. misshandeling is de lijn in dit verhaal,en denk dan niet gelijk aan klappen krijgen,mishandeling kan ook op andere manieren. het is een vrij breed onderwerp maar bied mij zeker een mogelijkheid om er een verhaal rond te maken. en denk nou niet gelijk dat ik een ex heb die me sloeg want dat is dus niet zo. nee bij was het iemand uit zijn omgeving die mij altijd wist neer te halen en me ex stond erbij en deed geen zak! ja probeerde de boel te sussen maar toen het moment er was dat ik bij me keel werd gegrepen was de maat bij mij vol,einde relatie en ik was ongetwijfeld de boosdoener. ik zie het nog steeds als een bevrijding,ik was weer vrij,niet meer met kromme tenen lopen,niet ieder gesprek wat je samen had wat weer her besproken werd met die persoon omdat hij het anders zag en zijn idee er over beter vond. inhoudelijk wist me vader van alles,naar andere ben ik nooit opener geweest over hoe het daar ging. me vader heeft ook geen moment getwijfeld en is zelf uit zijn plaat gegaan toen hij hoorde wat hij had gedaan,hij liet zich niet zien maar me ex kreeg de volle laag,dat hij zonder ingrijpen dat kon laten gebeuren! ik spreek in raadsels maar dat komt ook omdat mijn ex twee kinderen had,wie me kent weet misschien wel over wat en wie dit gaat. ik neem hem niet in bescherming,maar de kinderen,ook al is het lang geleden,voor hun is het nog steeds hun vader. maar mijn ervaringen van toen ga ik wel gebruiken in me verhaal,gaat heftig worden omdat ik ook andere vormen van mishandeling zal betrekken. ik denk dat dit misschien wel eerder af is als me andere verhaal,het schrijft zo makkelijk weg,woorden vloeien zo makkelijk te samen. en van binnen voel ik een opluchting weg vloeien als of dit iets afsluit wat ik al zo lang mee draag. mijn leven kent meer down sites dan up sites maar ik ben altijd alles te boven gekomen,ik ben een vechter en heb al heel veel overwonnen. ik ben niet knap,ik ben niet rijk,maar me hart oprecht en ondanks de deuken vertrouw ik er op dat ooit iemand ziet dat ik zijn liefde waard ben. goed materiaal om over te schrijven en ik ben hoopvol dat ik weer een stapje dichterbij mijn droom ben. tot het volgende blog.....