en dan ligt je pa in het ziekenhuis

je kent de uit spraak een ongelukje zit in een klein hoekje vast wel. nu was dit echt geen klein ongelukje maar het heeft wel de nodige ter wegen gebracht. hadden we onze kerst al anders door gebracht omdat me pa met griep op bed lag,we dachten griep. 27 december de verjaardag van me dochter,voor haar eerder een rampendag. me vader was nog steeds ziek en in een staat dat ik het genoeg vond en de huisarts had gebeld. goed het werd wachten tot die man kwam,in de loop van de middag was hij er dan eindelijk. die zag er niet veel goed in en besloot me vader op te laten nemen in het ziekenhuis. dat gene waar me pa al voor vreesde dat zou gebeuren,de huisarts zou alles regelen dat hij werdt op gehaalt. me visite die ik had voor de verjaardag van me dochter snapte het volkomen en vertrokken weer naar huis. en ik ... ik ben spullen bij elkaar gaan zoeken om mee te nemen. ik kon niet mee in de ambulance,hoe moet ik anders weer thuis komen en me dochter mee laten rijden,echt niet! dus ik in de brommobiel er achter aan,ik rij daar ongeveer 40 minuten over. tja ik moet dwars door bergen op zoom,met de nodige stoplichten die tegen kunnen zitten. maar goed,toen ik er kwam was er al bloed geprikt en een hartfilmpje gemaakt. een infuus was ook al geplaatst. hij moest net even mee om een longfoto te maken. het gemopper van me pa met al dat gedoe was niet mis,wie het ook was,ik of een arts,hij liet duidelijk zijn ongenoegen merken. tegen een uurtje of 6 kwamen ze dan met de mededeling dat hij verplaats zou worden naar boven en opgenomen zou worden. ondergewicht en uitdroging waren 2 van de mede reden maar op de longfoto was op de linker long een zwarte vlek gezien en ze vreesde dat dit longkanker is. de reactie van me pa zal ik jullie besparen maar ik voelde de grond onder me voeten zakken. ik was er kapot van en kon me tranen ook niet in houden. die nacht ben ik diverse keren wakker geworden van het huilen in me slaap en ook overdag was het niet beter,ieder minuutje dat ik niet bezig was en me gedachten vrij konden gaan begon ik weer. goed,we zijn een paar dagen verder,heeft het nodige vocht bij gekregen via het infuus en ziet er iets beter uit. hij eet weer en moet ook extra gaan eten om meer gewicht op te bouwen. dit ook omdat ze nog wat testen hebben gedaan om te zien of er uitzaaiingen zijn van kanker. is dit niet dan is er een behandelmogelijkheid voor hem maar dan moet hij eerst nog wel 6 tot 10 kilo aan komen. me pa is geen grote eter en al helemaal geen snoeper maar het moet nu even. die gevulde koeken die ze hem nu voorschotelen hebben niet zijn voorkeur,ze schijnen nog al droog te zijn,hij beschrijft ze ook als koeken van 3 jaar terug. vanavond neem ik dus maar wat oliebollen en appelbeignets mee voor hem,die lust hij wel. onze jaarwisseling is dus wat vreemd,hij daar en ik met me dochter hier thuis. maar we maken er maar het beste van. rest mij nog een ding en dat is dat ik jullie een hele fijne jaarwisseling wens,en we hopen dat 2013 ons hier toch nog een jaar geeft met wat positieve lichtpuntjes. tot het volgende blog......

fijne feestdagen!

we gaan weer aftellen! het jaar 2012 is weer bijna voorbij. volgens de maya kalander zou op 21 december 2012 de wereld vergaan. en kijk eens aan we zijn er nog steeds. komt bij mij wel de vraag boven: waarom hebben ze hun eigen ondergaan dan niet kunnen voorspellen? hoe dan ook,ik wil jullie alle hele fijne kerstdagen wensen en een voorspoedige en vooral veilige jaarwisseling!

tot het volgende blog .... in 2013!

gaat weer goed! dus niet!

ik ben nu weer een paar weken aan het werken sinds me laatste bezoek op me blog en het gaat wel goed,oke soms een beetje last maar dat zal ik voor lief moeten nemen. hoor bij de botontkalking. eigenlijk moet ik zeggen ging goed. vorige week donderdag(29 nov)ging het mis. ik liep naar de afdeling en deed niks bijzonders,liep alleen beetje stevig door,was wat te laat. was het op eens een krakend geluid in me linker kuit en kon geen stap meer zetten. al strompelend toch door naar de afdeling,dacht dat het wel over zou gaan. maar dus niet,met de pauze van 09.15 werd ik naar huis gestuurd,rustig aan gereden. me mazzel dat rechts niks had anders had ik mooi gezeten. thuis de huisarts gebeld en uitgelegd wat er was gebeurd,moest komen. nou... ik blijk dus een zweepslag te hebben oftewel me kuitspier heeft een klein scheurtje. vanaf me knie tot aan me enkel zat ik stevig ingepakt. paar dagen rust houden en een week zo ingepakt blijven. was het met een week niet minder,de pijn,dan moet ik als nog foto’s laten maken.

gelukkig viel het mee,en na een dag of 2 voelde ik het al wat minder. de arts had wel gezegd dat het 6 tot 8 weken duurt voor dat het echt goed genezen is. goed,ik voelde me beter en besloot om op maandag weer gewoon te gaan werken. rechts is oke dus auto rijden ging. mis ..voelde me al wat beroerd,last van me keel,hoesten en een hoofd als een blok beton. toch gegaan en heb ook gewoon de hele ochtend gewerkt. blij weer naar huis te mogen,voelde me steeds beroerder worden. eenmaal thuis me normale route gedaan,hond uit laten,boodschapjes doen en dan met me pa koffie en een boterham. nou,dat ging dus mis,je voelde de bui al hangen dus ik ga het niet beschrijven. me lichaam wilde maar een ding: naar bed! toen s'avonds de lucht van gebakken aardappels door het huis geurde had ik zo iets van "teiltje". dus ik eindigde voor de rest van de week thuis. maandag staat weer gepland dat ik ga werken. en hopelijk gaat dat nu wel volgens plan,geen ongelukje en griepjes meer. het is nog maar 2 weken en dan heb ik al vakantie. we zitten weer in de tijd van het jaar,kerst,verjaardag van me dochter en de jaarwisseling,kortom: gezellige drukte op komst. maar ik zal nog wel proberen iets van mezelf te laten horen voor we de feestdagen door gaan. tot het volgende blog......

botontkalking

tot mijn grote schrik zie ik dat het alweer een hele tijd geleden is dat ik wat heb gepost. me tijd werd dan ook voor andere dingen opgevraagd. een van die dingen is dat ik de nodige tijd heb door gebracht in het ziekenhuis voor testen. vanaf 3 september zit ik al thuis,het ging niet echt lekker. pijn en moeilijk kunnen lopen dus de reuma is moeilijk aan het doen was de eerste reactie. blijkt dat achter af dus even niet zo te zijn. de reuma is rustig en stabiel,geen enkele aanleiding dat dat de oorzaak is. maar wat blijkt uit de testen dat er een andere probleem is gevonden die iets erger is dan me reuma. ik blijk osteoporose te hebben,oftewel botontkalking en niet zo een klein beetje ook. osteoporose is een aandoening waarbij de botten steeds brozer worden. Het risico op breuken of scheuren in de botten wordt hierdoor groter. botontkalking ontstaat wanneer de botten sneller calcium verliezen dan het lichaam kan vervangen. De botdikte (botmassa of dichtheid) neemt af zodat op den duur zelfs de geringste hobbel of ongelukje ernstige breuken kan veroorzaken. daar naast heb ik ook nog eens een te kort aan vitaminen d. de waarde van je kalk en vitaminen d is bij een "normaal"gezond mens ca 80%. bij is dat dus net 10%,veel te laag dus en de dokter was ook zeer verrast at ik nooit iets heb gebroken. hij liet me de röntgenfoto's die er gemaakt zijn,daar hoor je je botten wit op te zien,nou bij mij waren die zwart te zien. een nadeel is als ik iets zou breken,ik heb dus meer tijd nodig om een breuk te laten herstellen en dan is er nog het risico dat je breuk nooit helemaal herstelt of vervormd raakt. na deel twee is pijn,niet overdreven pijn maar je merkt het dus wel. nou,dan mag je dus pijnstillers gebruiken die daar voor voorgeschreven worden plus dat je ieder dag een tablet bestaande uit calcium en vitaminen d mag op eten. die smaken op zich niet verkeerd,er zit een soort fruitachtige snoep smaak aan. pijnstillers neem je in zo nodig. oke me leven houdt hier niet op,we gaan gewoon verder zo als anders. ik ga nou niet extra voorzichtig doen omdat ik misschien iets kan breken. nee,net als anders gewoon me zelf blijven maar zal wel moeten leren soms een stapje terug te doen. ik ga maandag ook weer werken,wel met aanpassingen,en wat ik wel niet mag. zo zal ook moeten blijken of ik wel kan blijven werken en zo ja,voor die 20 uur die ik nu heb of wordt dat te veel en moet er geminderd worden? maar ik heb mezelf voorgenomen als ik pijnstillers moet gaan slikken om te kunnen werken kunnen ze het bekijken,daar trek ik me grens. we zullen dus wel zien. er vanaf komen doe je niet,je hebt het en mag het houden. maar daarom zie ik echt geen beren op me weg,rustig aan doen en gewoon leren wat je wel kan en wat niet. wel wordt ik doodmoe van bepaalde reactie's. zo als me dochter als ze wil stoeien en iets te stevig door pakt. dan schrikt ze en laat gelijk los,"o sorry" is dan de reactie,"doet het pijn?". ze is de duidelijk bang dat er iets breekt of scheurt. ik ben niet van suikergoed! doe zo als je anders doet,blijf je zelf en behandel me niet als een suikergoedbeestje wat kan breken. en zou dat dan toch gebeuren,ach ja,dan maakt ik dat ook eens mee. tot het volgende blog....

vakantie weer voorbij!

vele nederlanders moesten vandaag weer aan de slag. scholen zijn weer gestart en sommige hebben nog het geluk dat ze nog vakantie hebben. hoe dan ook,de zomervakantie 2012 loopt op zijn einde. deze vakantie heb ik het niet zo ver opgezocht. dat wil zeggen: dagje weg maar geen week weg. de reden hier voor is simpel,me vader heeft van die dagen dat het niet zo lekker bij hem gaat en daarom wilde ik niet te lang van huis zijn. onze dagje weg waren diergaarde blijdorp in rotterdam. erg leuk,en het was al zo lang geleden dat ik daar geweest was. als kind met een schoolreisje.

nu dit jaar samen met me dochter,en we hebben het erg leuk gehad. het is er wel veranderd in de jaren en dat is te begrijpen. de dierentuin heeft de beruchte bokito in zijn park. die had niet zo veel spatjes,wat wil je als 4 van die vrouwtjes je op jagen. de prairiehondjes waren leuk,die kon je bijna aanraken,hoewel het kan kun je het beter niet doen,ze kunnen bijten. waarschuwingsborden staan er daan ook,dus risico is voor jezelf als je het toch doet. madam tussauds was ook een van onze voornemens om te doen. ons eerder plan om te gaan liep in de soep(lees vorige blog) maar een week later konden we dan toch. om eerlijk te zijn had ik er wel iets meer van verwacht,na 2 uur stonden we al weer buiten en hadden we alles gezien. mooi dat wel maar had er toch wel iets meer van verwacht.

me dochter wilde graag op de foto met twilight acteur robert pattinson,helaas stond die afgeschermd zo dat je hem wel kon bekijken maar niet op de foto er mee kon. erg popilare gast dus van daar de veiligheidmaatregelen. bij binnenkomst mocht je op de foto met obama. die foto viel tegen en het kopen niet waard. door dat we zo snel er al door heen waren hebben we nog een rond vaart door de grachten gedaan. dat was ook best mooi. het anne frank huis bezoeken hebben we maar uitgesteld,de rij daar was zo lang dat we dat niet zagen zitten op te wachten. dat doen we wel een andere keer. nog een avond lekker uit eten geweest met me pa, me dochter was toen een paar dagen bij haar vader. en natuurlijk met me dochter nog naar de chineese wok geweest. gisteren(zondag) hebben we samen nog muffins gebakken. en zo kwam onze vakantie ten einde. dochterlief is weer naar school,groep 7. ze had er zin in,6 weken is dan toch wel lang. en ik? ik mag morgen weer beginnen met me werk. de vakantie zit er op. tot het volgende blog.....

auto pech

het is alweer een hele tijd geleden maar me tijd is minimaal nu ik ook weer werk voor 20 uur (sinds april) toch gebeurd er weer genoeg. op het moment geniet ik van me vakantie en dat pland wat activiteiten,samen met me dochter. zijn we vorige week(26 juli) nog een dagje naar diergaarde blijdorp geweest. erg leuk. met de brombo naar roosendaal,daar zet je heb op de parkeer en hup..in de trein,50 minuten later sta je in rotterdam en dan nog geen 10 minuten lopen en je staat bij de dierentuin. zouden we afgelopen dinsdag(31 juli) naar amsterdam gaan,eerst weer naar roosendaal en dan op de trein. dat ging dus even anders .. net voor steenbergen,een klap en gauw uitvoegen op een parking,rond gekeken en niks te zien. nou dan weet ik het ook niet ..starten en gas ...helaas,ik kom geen meter vooruit. wat nu? eerst me pa gebelt en die zei dat ik maar naar de garage moest bellen waar we de auto vandaan hebben. nou ... de gargage buitenvest in bergen op zoom heeft dus een service van niks. hij snapte dat we hulp nodig hadden maar kon die niet geven,vakantie enzo,weinig personeel,bla bla bla,nou daar sta je dan. de garage gebelt waar we hier thuis naar toe gaan,helaas geen gehoor,tja een-mans bedrijf dus hij kan wel voor iets weg zijn. dan de anwb maar bellen,nou een afrader eerste klas. ja die konde helpen maar dan mag je flink in je buidel bukken. om te beginnen mag je 83 euro betalen voor een nieuw lidmaatschap en omdat dat ter plekken geregeld wordt komt daar nog effe 200 euro bij. ja ze weten dat het veel geld is maar zo gaat dat bij hun. maar dan wordt je wel geholpen. ja dag,283 euro is veel geld voor mij. wat nu? weer pa gebelt ... garage ben de rooy op het dorp is nog een opsie. bellen! en man wat maakte die me blij,geen probleem,waar sta je? er komt iemand om jullie op te halen dan ben je aan de wegrand weg en later wordt de auto opgehaalt. en ja hoor nog geen 15 minuten en iemand staat bij ons,toch even onder de moterkap kijken. ja het probleem is al te zien,de aandrijfriem naar zijn malle moer. intussen is er ook iemand die de auto op gaat laden. sleutels gegeven en wij kunnen weg,we worden netje aan de deur afgezet. daar ging ons dagje uit maar goed,we hebben nog vakantie dus een herkansing volgende week. de auto staat nog in de garage maar die kunnen we vandaag ophalen. nou wat ons betreft kan die buitenvest ontploffen,zeer slechte service. en ben de rooy,toppie! nou wij weten wel wie we moeten bellen als we ooit weer met pech komen te staan. tot het volgende blog.....

ek voetbal 2012

oke het is dan zo ver...het ek voetbal 2012. van 8 juni tm 1 juli zullen vele onder ons de tv afstemmen op de voetbal. MAAR IK DUS ECHT NIET!!! ik steek het echt niet onder stoelen of banken..ik haat voetbal. ik vindt het zo een stom spel..lopen d'r eigen rot acht die bal en dan hebben ze hem en trappen ze hem weer weg(zo iets zie je ook bij andere sporten bv tennis). nee sorry,sport is niet mijn dingen. overal waar je komt wordt je rond de oren gestrooit met ek 2012 en alles wat met oranje te maken heeft. straten worden versiert en zelf op het werk komen de poules weer te voorschijn,ik doe daar dus niet aan mee. we leven in een vrij land en ben ook niet verplicht om er aan mee te doen en voel me ook niet verplicht om te uiten dat ik natuurlijk hoop dat de nederlands de finale halen,het intresseerd me niks hoe ze gaan spelen. ik ben dan ook vrij om iets anders te kijken dan voetbal,zenders genoeg en dan kan je altijd nog dvd gaan kijken. nee voetbal is echt niks voor mij en zal het ook nooit worden. wie wel gaat kijken veel plezier maar doe mij dan ook een plezier...laat de komende 3 weken niet ieder gesprek op voetbal uit draaien,er zijn ook nog andere dingen waar je over kan praten dan voetbal! tot het volgende blog.....

extra lang weekend

zo,we hebben een extra lang weekend...de meeste mensen dan want die zijn vrij tot maandag. de scholen zijn ook dicht dus er zullen wel weer de nodige mensen zijn die gebruik maken van deze dagen om er op uit te gaan. nou ik niet..gewoon lekker thuis en van me rust genieten..vandaag dan,morgen is het een gewone vrijdag voor mij en is het normale vrijdag programma er om af te draaien. omdat ik er toch niet om half 6 uit moet voor me werk en me dochter niet naar school was het gisteren gezelli film kijken op tv en chips erbij,effe relaxen zal ik maar zeggen. onze isa kan zich daar ook helemaal in vinden,vooral de chipsbus was een echte top hit voor haar. maar helaas voor haar mag ze er niks van..nou ja..misschien een of 2 maar niet meer. als de bus leeg begint te raken moet ze wel effe kijken of het echt op is.

tja..een hond met als hobby eten is niet altijd handig maar als je er een beetje de hand ophoudt komt het wel goed. hoewel ze er soms zo lekker zielig bij kan kijken,ik heb er niet zo veel last van..aai over de bol en een kus op de kop..meer niet..de blik van isa is dan overduidelijk.."oke,leuk maar heb liever wat te eten". me dochter is er wel gevoelig voor als ze zo kijkt..maar moet streng zijn en toch niks geven. door dat we nu een extra lang weekend hebben maken we ook gebruik van het moie weer wat we nu op het moment nog hebben. lekker een stevige wandeling maken samen met isa,ook dat is wel een beetje een hobby van haar,buiten zijn vindt ze heerlijk. me dochter kan zich vermaken met de feest week van dan voetbal,die bestaan 45 jaar en hebben een leuk feestprogramma opgestelt. vrijdagmiddag spelletjes middag voor de kids en s'avonds een kinderdisco waar me dochter natuurlijk naar toe wil. na 9 uur gaat het feest nod door voor de ouderen maar ik hou het wel thuis of misschien toch even een uurtje kijken? ik weet het nog niet,ik twijfel nog. zaterdag wordt een spannende ochtend voor me dochter,ze heeft dan haar eerste rond examen van de muziek. ze speelt bugel en mag dan een testje afleggen...afspelen is een beter woord. de lelaar heeft net als ik er geen vrees voor,ze is best goed ondanks dat ze weinig oefend. even lezen en spelen en ze is er mee weg. toch gaat ze stoppen met de zomervakantie. de lesstof is niet haar smaak,te simpel en niet leuk genoeg om haar intresse vast te houden. de leraar vindt het jammer en hoopt haar toch te kunnen houden,ik zie het wel ze mag door van mij maar ga niks afdwingen. keuze is aan haar. nou..ieder een prettig extra lang weekend en moet je toch nog werken,jammer voor je,volgende week is het inksteren en heb je als nog een lang weekend. tot het volgende blog.....

Reuma

Erg vervelend als je weer eens last heb van je reuma. daar kwam ik vanochtend dubbel achter,eerst met het opstaan,stijf en pijnlijk. En toen op me werk,of ik naar hal 20 wilde,als ik maar zittend kan werken heb last van me gewrichten! geen reactie maar even later hoor ik hem zeggen dat er werkweigeraars zijn. Ho!! ik weiger niks geef alleen aan dat ik ergens last van heb,wil kunnen zitten met het werk en rustig aan kan doen. Na een korte uitleg aan de chef ziet hij geen problemen en ga ik richting hal 20. Dat is het nadeel soms met reuma,je ziet het niet aan de buitenkant. Reuma is een verzamelnaam voor meer dan 100 aandoeningen aan gewrichten, pezen en botten. In Nederland hebben ruim 2,3 miljoen mensen een reumatische aandoening. Jong en oud, ook kinderen. Zij leven dagelijks met pijn en stijfheid als gevolg van hun ziekte. De meeste vormen van reuma zijn behandelbaar maar niet te genezen. en ik ben dus één van die 2,3 miljoen die reuma heeft,Artrose om precies te zijn. Artrose is in de geneeskunde de naam van een aandoening aan het kraakbeen in gewrichten. Artrose wordt in de volksmond ook wel gewrichtsslijtage genoemd. Artrose ontstaat doordat er meer gewrichtskraakbeen verloren gaat dan er door het lichaam geproduceerd kan worden. Bij artrose vermindert ook de vloeistof in het gewricht. Deze vloeistof,is nodig om het gewricht soepel te laten draaien en om schokken te absorberen.Door slijtage van gewrichtkraakbeen en een vermindering van de schokabsorberende vloeistof in de gewrichten kunnen botten over elkaar schuren, wat veel pijn veroorzaakt. Artrose komt voornamelijk voor in de gewrichten van de handen, knieën, schouders, nek en heupen. Artrose wordt gekenmerkt door pijn tijdens beweging van het aangedane gewricht, en door een stijf of stram gevoel. Soms kan een vochtophoping optreden in het gewricht, als uiting van een ontstekingsreactie. Er worden twee vormen van artrose onderscheiden. Artrose zonder aanwijsbare oorzaak wordt primaire of idiopathische artrose genoemd, artrose die veroorzaakt wordt door een onderliggende oorzaak heet secundaire artrose. Artrose kan eigenlijk worden gezien als een normaal proces van de gewrichten zodra er sprake is van onderbelasting van een gewricht oftewel een tekort aan belasten van het totale kraakbeenoppervlak.Dit heeft tot gevolg dat de gewrichten minder kraakbeen hebben en dat er pijn bij beweging gaat ontstaan. Vaak ontstaan aan de randen van de gewrichtsvlakken botuitsteeksels en -haken. Deze worden osteofyten genoemd. Vaak wordt over artrose gesproken als 'slijtage' van de gewrichten, maar van puur mechanische slijtage zoals men bij machineonderdelen ziet is geen sprake; zowel bot als kraakbeen zijn levende weefsels met cellen die actief betrokken blijven bij het functioneren van het weefsel. Behandelen van artrose bestaat uit pijnbestrijding door middel van geneesmiddelen. Doorgaans wordt eerst met paracetamol begonnen, tot een maximumdosering van 4 gram per dag voor volwassenen. Komt men daarmee niet uit dan kan een NSAID worden gegeven, zoals ibuprofen of diclofenac. Daarnaast worden NSAID's ook gegeven vanwege de ontstekingsremmende werking als sprake is van irritatie van het gewricht. Die gewrichtsirritatie uit zich in hydrops en roodheid .Bij een aantal gewrichten is het inmiddels mogelijk een ernstig aangetast gewricht dat veel pijnklachten geeft te vervangen door een kunstgewricht. Dit gebeurt vooral bij de knie en de heup.[24]. De slaagkans van een dergelijke operatie is zeer groot (in de orde van 99%) maar de complicaties, die gelukkig zelden voorkomen, kunnen ook ernstig zijn

isa en purk

inmiddels is Isa alweer een tijdje bij ons. na wat kleine probleemtjes gaat het nu een stuk beter. een van die probleemtje heeft er de maatregel "hondenbench" met zich mee gebracht. zo dra ik en me dochter weg waren was het een waar drama wat Isa betreft. piepen janken en nog wat andere dingen die het niet echt leuk maakte voor me pa maar ook niet voor mij al ik weer thuis kwam. maar deze oplossing is een zegen niet alleen voor ons gezin maar ook voor Isa zelf,die is een stuk rustiger geworden. de term hondenbench is ook niet echt gepast want als zij er niet in is wordt de bench omgedoopt tot kattenbench. Purk schijnt het een hele leuk plek te vinden om zijn slaapje te doen.

met de katten in huis heeft Isa duidelijk kennis gemaakt. Dondertje en Sam willen met rust gelaten worden(de oudjes in huis 19 en 14 jaar) en dat gebeurd dan ook,met alle respect voor elkaar zal ik maar zeggen. dino was van af het eerste moment een kat die ze graag mag uitdagen voor een spelletje,dat door dino met vol overgave wordt beantwoordt. staart pakken is het spel,Isa hapt naar de staart van Dino en Dino probeert haar staart weer te pakken. helaas is Dino als hij het gaat verliezen wat oneerlijk door zijn nageltjes te gebruiken,waar door Isa afhakt in het spel. Purk en Isa is een verhaal apart. hapte ze eerst nog naar Purk(uit jaloerzie als die bij me zat) zoeken de twee elkaar nu telkens op. Purk deelt graag knuffeltjes uit,niet altijd is daar ieder van gedient maar Purk trek zich daar weinig van aan en gaat gewoon door. een prille vriendschap is er wel gekomen tussen die twee.

Purk in haar bench is geen probleem maar als ze er zelf al in ligt dan wordt het niet op prijs gesteld als Purk binnen valt en wordt ook gelijk de deur uitgewerkt,waar Purk dan ook weer niet mee zit en een ander plekje opzoekt. hoewel er soms nog wel jaloerzie is als een van de katten bij me zit,heeft ze toch nu wel geaccepteerd dat die er ook zijn en heeft zelf vriendjes gemaakt. en die nieuwe vriendschappen leverd weer een hoop leuk dingen om te zien op voor ons hier in huis. tot het volgende blog.....

weer aan het werk

sinds kort werk ik weer zo een 20 uur per week.
het is misschien niet zo veel maar we zijn weer even bezig en van de straat.
bezigheden had ik dan toch wel om te doen,dat was het punt niet zo zeer.
het is eerder een kwestie van hogere hand die je verplichten dit te doen want anders....vul het zelf maar in.
kleine kant tekening heb ik en een paar andere persoon wel bij deze hele toestaand en zeker met het oog om een toekostig feit waar we niet omheen kunnen.
maar goed,ik vermaak me er wel,bolletjes touw in een emmertje of stickers plaken op tubes lijm je bent bezig en heb dan nog een gezellige kwebbel als mede colega dus we komen samen ons tijd wel door.

dit alles bracht ook nog al wat verandering in de thuiskring mee.
me dochter spetterde goed maar heeft zich er al bij neer gelegt.
me vader..die was zo aardig om even de persoon die verantwoordelijk is voor mij te werkstelling eens even ongezouten zijn mening te geven over de hele kwestie en het hele zooitje amtenaars daar op het gemeentehuis.(zakkenvullers).
was daar zelf niet zo blij mee maar heb tot nu toe nog niks vernomen dus zal wel goed zijn en ach de man heeft zijn frustraties even kunnen botvieren op een prima plek naar de juiste personen.
Isa de hond heeft kennelijk ook een mening over me werk.
na een aantal dagen bij thuis komst beddegoed aan de lijn hangen omdat mevrouw er op plast of de katten jaloers bespringen omdat die ook blij zijn als ik er weer ben was de maat een beetje vol.
me pa was stellig: ze gaat er uit! euh..begrijp het wel maar we willen haar toch niet kwijt.
opsie 2: we werden aangeboden het met een bench te proberen. dus dat maar proberen.
het voordeel is dat als we(ik naar me werk en me dochter naar school) zij in de bench gaat en dus kan ze niet plassen of andere dingen uithalen.
me pa kan ook eens weg zonder zorgen (ik doe haar er in als ik ben werken maar hij haalt haar eruit,gaat hij dus weg dan doet hij haar er in).
dat jammeren houdt wel op,ze moet er nog wat aan wennen maar dat komt wel goed.

voor nu hebben we eerst lang weekend.
pasen dus we hebben een extra vrije dag,dinsdag weer beginnen.
vandaag ben ik ook vrij,een vrije dag kado van het bedrijf omdat de jan lul van een chauffeur vergeten is om mij en nog 2 andere van het dorp hier op te halen.
de vaste chauffeur heeft vrij vandaag en zijn invallers schijnt nog al eens te laat of te vergeten om mensen op te halen.
mazzel voor mij.
we gaan dus extra genieten van dit lange weekend.
ik wens dan ook iedereen een vrolijk pasen!


tot het volgende blog....

110 jaar concordia

hier op het dorp hebben wij muziekvereniging concordia,en ze bestaan dit jaar 110 jaar.
feest dus dit jaar. er worden dingen gedaan om dit feit te vieren.
hadden we eerder deze maand de high tea verzorgt door de jeugdleden van concordia was er gisteren een concert waarbij iedere muziekgroep wat deed.

de avond begon om half 8 en werdt de hele avond door aan elkaar gepraat door oud-lid bomans.
de slagwerkgroep begon,dat was best leuk en goed gedaan,ze opende met de bongo song.
na hun waren de leden van het jeugdorkest aan de beurt.
in de dit orkest zit me dochter dus ik was daar ook om te luisteren en te kijken naar haar.
zij deden uit zoo ball 4 nummers.
daarna was het pauze en kun je lotjes kopen,wat ik had gedaan,je moet er wat over over hebben en iets winnen doe we toch nooit maar goed.
na de pauze ging de orkestgroep van concordia verder,vooral het eind nummer van coldplay vondt ik goed maar de phil collins medley was ook mooi.

..oja er was nog een verloting..ik win nooit iets..zei ik dat..nou had het mis.
met nummertje 43 won ik een waardbon voor de schoonheidsspecalist en een klein pakketje met produkten.
ik ben geen type wat naar een schoonheidsspecalist gaat maar goed,kan altijd ff vragen wat ze me te bieden heeft.
ik ken haar wel,ze is de moeder van een klasgenoot van me dochter en ook nog een van de moeders die mee gaat op schoolkamp over 2 weken.
ach de bon is een jaar geldig en ik zie wel wat ik er mee doe.
misschien een van me nichtje die het leuk vindt of misschien toch zelf?
we zien wel.

het was een leuke avond,ergens in juni is de volgende feestactiviteit van concordia.
iets van een play-in,verschillende leden van muziekverenigingen op het eiland komen dan samen,worden in groepjes verdeelt en oefenen een stukje,s'avond houden ze dan weer een concert en mag je weer komen kijken.
maar of de jeugdleden ook mee doen weet ik nog niet.
of we gaan kijken? weet ik nog niet.

tot het volgende blog....

Isabel

sinds vandaag hebben we weer een hondje.
we waren het eerst niet van plan maar we miste toch wel het gezelschap en het gedribbel van een hond rond je.

ik ben Isabel Chiquita Desierto Del Perro maar je mag me gewoon Isa noemen.
het klinkt misschien wat chic maar vertaalt in het nederlands heet ik Isabel Chiquita woestijn hond.
ik ben een kort harig chihuahua en ik ben geboren op 13 april 2005 en ben dus bijna 7jaar oud.
ik woonde voor ik bij me nieuwe baasje was bij hele leuke en lieve mensen van de chihuahua kennel kean dogs.
ik ben een paar keer moeder geworden van lieve pups maar nu ik bijna 7 jaar ben mag ik met pensioen om het zo maar te zeggen.
het is nog even wennen in me nieuwe huis maar heb al ondekt waar de kast is met eten.
eten doe ik graag,maakt niet uit wat,lust alles.
hier in huis zijn er ook poezen,dat is wel even nieuwe voor mij.
ben wel voorzichtig als ik er een tegen kom,met dino heb ik al wat beter kennis gemaakt.
ik sprong op het bed van de baas en sprong boven op haar,even schrikken maar verder niks. poes keek me wel aan met een blik van "kan je niet uitkijken!"
sam verstopt zich nog voor me en purk loopt me achter na,wil me duidelijk wel beter leren kennen.
dat een hitkrant niet lekker is weet ik ook al,heb een hapje geprobeerd maar was niet lekker.
het is voor iedereen nog even wennen maar het zal best lukken.
zo lang ik kan eten vindt ik het best en dat bed boven ligt ook super lekker.


tot het volgende blog....

hoe overleef ik een tiener/puber?

als moeder herrinneren je het als de dag van gisteren,je klein meid of jongen werdt gebeuren.een van de mooiste momenten uit je leven.
maar kinderen worden groot...heel normaal.
baby,peuter,kleuter,kind en dan tiener/puber.
nou dan kan je als ouder je lol op!
op eens krijg je van alles naar je hoofd gegooit aan opmerking waar je geen idee van heb waar het vandaan komt.
schouders ophalend denk je "zal de pubertijd wel zijn",pas op als je het hard op zegt dan kun je er oprekenen dat je krijg te jhoren "je snapt er ook niks van".

van alles is er te vinden over hoe overleef ik...me pubertijd voor je nieuw bak tiener.
maar hoe overleef ik als ouder het?
me dochter is nu tien jaar maar de pubertijd begint zich al aardig te ontplooien,ze zit er vroeg in,zal ik maar zeggen.
vragen over vriendjes en hoe gaat dat dan,kop zo rood als een tomaat als ze het vraagt.
nee,ze begint er nog niet aan want ze is nog maar tien.
ook wil ze weten hoe ze zich tot vrouw gaat ontwikkelen maar ongesteld worden is niks dus of ze dat niet kan overslaan? helaas hoort er ook bij.
kleding kopen is een ramp. "dat trek ik niet aan,dat is kinderachtig" of kleding moet op eens uit een bepaalde winkel komen (cool cat) ander hoor je er niet bij.
en dan de maten,soms ben ik genoodzaakt om kledingmaten te nemen van een xs of s ander past het gewoon niet voor d'r.
roze is niet cool meer het moet zwart zijn.
en regelmatig moet je normaal doen,ze schaamt zich dood voor je,terwel je niks anders doet dan eerst.
hoe overleef ik dit allemaal nou weer?
laat maar komen allemaal,tegen houden doe je het toch niet,ook al begint deze meid wel erg vroeg maar misschien is ze er dan ook vroeg van af?

tot het volgende blog....

gebits-humor

heerlijk dat je met zo een kunstgebit wat humor kan hebben.
vooral al het tijd is om tanden te poetsen.
omdat de onderkant nog me eigen tanden zijn moeten die dus gewoon worden gepoetst met tandpasta en tandborstel.
me dochter doet tegenwoordig gezellig mee met mij en het tanden poetsen,er gezellie.
tot je bij het moment komt dat je je bovengebit er uit haalt,schuim er op spuit en met de mini tandenborstel(de spullen kregen ik erbij) en met het gebit in de hand verder gaat.
het gezicht van me dochter krijgt dan een uitdrukking die voorzich spreekt.
kijken in de spiegel naar haar eigen en dan naar mijn handen en de bezigheid die ik uitvoer is de reactie alleen een diepe zucht en even met het hoofd schudden.

ook er leuk is als je iets eet en het zit tussen je tanden.
me dochter wurmpt het er van tussen met een tandenstokker,ik haal het ding uit me mond,even onder de kraan en hup..weer terug.
"lekker makkelijk" krijg je dan als reactie van me dochter.

een andere vorm van lichte humor is het gebruik van kleefpasta.
het gebit zat iets minder goed,dat wil zeggen me voorkant is minder gezwollen waar door de ruimte iets meer is geworden en daarom ben ik gaan kijken of dit met wat kleefpast beter zou zijn.
een hele verbetering,eten gaat nu stukken beter.
en als ik nu een hap neem geen vrees dat me gebit er uit schiet(wat dus gisteren gebeurden).
het is nog even zoeken naar hoeveel kleefpasta er nodig is om het goed te laten zitten en dan ook nog makkelijk los te krijgen.
dat het stevig spul is ben ik wel achter. goeie cement!
de eerste keer dus volgens de beschrijving van de tube kleefpasta,zat goed,was wel weer even wennen maar wel een verbetering met de dagelijkse normale dingen als het eten.
goed,s'avonds moest het dus weer uit omdat ik het s'nachts niet in hou met slapen.
dat was even iets minder,het kosten toch wel even wat om het er uit te krijgen.
zo als ik al zei goeie cement.
me dochter kijkt er nog moeilijker bij dan ik,een gezicht van "bah" en weg is ze,dit hoeft ze niet te zien is de mededeling.
na even wrikken is het dan los,phfff...morgen maar iets minder er in.
de hoeveelheid was iets te veel geloof ik,het zat vast en ook goed vast.
me dochter vindt het maar niks,vragen als doet het pijn als je het er uit haalt worden gestelt.
nee,dat niet maar je moest er wel wat voor doen.
morgen maar wat minder en kijken of het dan ook goed vast blijft zitten en nog belangrijker..of ik het iets makkelijker uit kan krijgen.

ach het is soms wel humor met een gebit.
over een week moet ik naar de tandarts,dan komt er een softlaag in,of te wel een eerste laag opvulling om de extra ruimte die nu is ontstaan door dat de zwelling afneemt op te vullen.
normale handeling,schijnt zo te gaan.
dus wie weet heb ik dan geen kleefpasta niet meer nodig.
we zien wel.

tot het volgende blog....

mag het iets je minder?

wat een week hebben we hier weer achter de rug.
de vakantie is weer voorbij dus ging me dochter maandag weer naar school.
weer een "normale" dagritme van start,nou ja...normaal?

iedereen is nog wat uit zijn doen naar het besluit om babs in te laten slapen,een deel van de dagelijks handelingen zijn weg.
na dat op maandag de wekker om 7 uur het dagsein begonnen te luiden merk je dat het anders is,dit was in het weekend ook al zo.
bed uit,wassen en aankleden en de koffie,geen hond die eerst naar buiten gaat.
blijft toch vreemd.
me vader was niet helemaal lekker en dat was hem ook wel aan te zien.
eigenwijsheid is iets waar we allemaal hier in huis met zijn overgoten,ook hij dus.
op de bank was zijn plaats maar echt niet naar bed.
hoezo eigenwijs? met regelmaat viel hij dan ook in een lichte slaap op de bank.
dochterlief was gewoon naar school dus dat verliep dan nog enig sinds normaal.
de dagelijkse dingen gingen verder ook nog wel door,huishoudelijk werk in vormen als wassen,schoonmaak en boodschappen doen.
tussen de bedrijven door nog even naar de tandarts,me gebit klemde en ik had daar last van.met wat kleine bijwerking aan het gebit zit het weer iets beter.
de dag verloopt verder nog wel rustig.
eigenwijze paps wil verder niks,geen thee,boullion of wat dan ook.

dinsdag is te vergelijke met de dag daar voor.
en wederon naar de tandarts,weer een klempunt wat pijnlijk is,ook daar werdt weer wat bij gewerkt en het zat weer beter.

woensdag was de dag dat me dochter de enige was die niks had.
pa,al iets beter maar nog wat ziekjes en ik....hoe zal ik het omschrijven...als of ik een nachtje heb doorgefeest. ziek,zwak en misselijk.
me bed was de prettigste plek voor mij.
beroerd als de hel en een gebit dat wederom klemt in me bek!
maar het zal me een biet zijn..uit dat ding en dan heb je er ook geen last van.

donderdag was ieder weer wat menselijker kwa gevoel.
oke,op me dochter na snotteren pa en ik heel wat zakdoekjes vol maar verder gaat het weer zo als het hoort.
maar je zou gelijk weer ziek worden als je alle berichten hoort van uit fijn den haag.je zou er een brandbom op willen gooien.
wat kunnen we nu weer verwachten? zijn de vooruitzichten nog niet erg genoeg?
moeten we nog meer gaan inleveren? je houdt geen moer meer over.
dus den haag,trek een blik grote verdieners(waar onder ons kabinet zelf) open of en melk hun effe heel fijn leeg!
verder deze dag..ja hoor...de tandarts.
maar helaas is er niks aan te doen,de blaar zit op een punt wat bot van de kaaklijn is. dit is nog wat gezwollen van het tanden trekken en zal dus met de tijd weer meer de normale kaaklijn aannemen en dan is het probleem opgelost.
voor nu: kiezen op mekaar en effe door bijten..bewijs van spreken dan.
voor me dochter was dit een vreugde dag..voor mij ook wel.
d'r vader had het nachtlampje opgestuurt en dit betekende dat we die avond zonder gezeur konde gaan slapen.
zalig..toch nog een lichtpuntje in deze week.

en dan vandaag..vrijdag.
alles normaal,boodschappen doen en nog wat meer van die dagelijkse dingen.
na een week als deze wilde ik dan ook weer eens pannenkoeken bakken.
me dochter is er niet dol op maar ja..eten wat de pot schaft.
je heb langer werk om ze te bakken dan om op te eten maar het smaakte ieder toch wel goed.
na een week als dit was het toch wel bijna feestelijk om zo af te sluiten.

en morgen...morgen een high tea.
me dochter gaat om half 1 met de jeugdleden van de muziekvereniging van alles bakken.
om half 4 ga ik als haar uitgenodigde gast dan proeven wat ze hebben gemaakt met een kopje thee er bij.
dit allemaal omdat de vereninging 110 jaar bestaat.
wordt dus een leuke zaterdag.
en zondag?? dat zien we nog wel.

tot het volgende blog.....

nachtlampje

ken je ze?
een nachtlampje,je stopt ze in het stopcontact en je kind heeft een lampje om rustig in te slapen.
als ouder denk je je kind daar een plezier mee te doen om de angst voor donker wat weg te nemen.
maar soms kan je je wel voor je kop slaan dat je dat ooit gedaan hebt.

me dochter is al 10 jaar maar heilig met haar nachtlampje.
ooit was het lampje wat een groen licht geeft nog van mezelf als kind en nu gebruikt me dochter het.
vorige week was ze met de vakantie een paar dagen bij haar vader,bij thuis komst waren ze tot de ondekking gekomen dat ze het nachtlampje waren vergeten.
groot moedig werdt er toen door me dochter gezegt: "ik ben nu al 10 jaar dus ik kan wel zonder!"
FOUT! kan ze dus niet.
het is een waar drama voor mij als moeder.
de zelfde avond nog begon het al.
niet kunnen slapen omdat ze het lichtje nergens ziet.
ik zeg nog "als je slaapt zie je het toch ook niet dus dan kan het nu ook wel even zonder",helaas is dat niet het geval.
vanaf dat ze thuis is gekomen tot aan nu is het iedere avond een drama.
veel gepraat en gezeur om het lampje.
d'r vader maar gevraagt om het ding op te sturen tot nu toe nog niks.
dus vandaag even een sms om toch dringent dat ding op te sturen want ik wordt er gek van,nomaal gaan slapen is er voor mij ook even niet bij.
in een sms terug wordt me belooft het deze week nog op te sturen.
ik hoop van van harte dat hij het doet want ik wordt er gek van.
ik kan mezelf wel voor me kop slaan dat ik er ooit aan begonnen ben om zo een nachtlampje in de kamer van me dochter te doen.

tot het volgende blog......

lieve babs,we zullen je missen!

wat een ongelooflijke k*tmiddag.
vanmiddag heb ik onze hondje babs moeten laten inslapen.
vorige week was ik ook al bij de dierenarts geweest en had gezegd dat de bult op haar buik een vorm van kanker was waar ze niks verder meer aan konden doen.
op dat moment was er geen aanleiding om actie te ondernemen.
gezien de grote van de bult en de tijd dat dit zo gegroeid was hadden we een half jaar nog wel geschat.
helaas is het toch nog even anders gelopen.

de afgelopen 2 dagen is die bult op wel een hele snelle manier gaan groeien.
ik wilde het risico niet nemen dat die zou kapot springen.
ik heb dat al eens mee gemaakt met een ander hond die ik had.
die had kanker op de zelfde wijze als babs dus ik wist wat ik kon gaan verwachten.
dat lijden door onwetendheid van toen bij de andere hond dus geen tweede keer.

met de wetenschap dat je je lieve hond uit haar lijden gaat verlossen rij je naar een dierenarts.
je lijf is een achtbaan aan emoties die door je lijf gieren,je weet dat dit het best is voor het dier maar in je hart doet het zoveel pijn en verdriet.
ze is/was ons troetelkindje,ooit weg gehaald bij mensen waar ze zo verwaarloosd werdt.
van een bang,klein hondje naar een beestje met pit zien gaan,een waar een rottweiler bang voor was.
de dierenarts was wel heel verbaast babs weer te zien,had hij totaal ook niet verwacht dat dit zo snel zou gaan.
het was wel duidelijk wat te doen...maar ik blijf er bij tot het eind!
tranen niet normaal meer,ook bij me dochter die ook perse mee wilde.
eerst de slaapverdoving..een gevecht van bijna 10 minuten...eindelijk valt ze dan in slaap in me armen tegen me aan gedrukt.
en dan de laatste prik,recht in het hartje zodat ze een directe hartstilstand zal krijgen...en dan is het klaar.
nog een laatste kus en nu is het beter om te gaan,niet allen voor me dochter maar ook voor mezelf.
voor babs het beste zo maar voor mij en me dochter een verdrietig moment.




BABS
20-10 2000 - 24-02 2012
LIEVE BABS,WE ZULLEN JE MISSEN!

hulpstukken

gisteren moet ik opeens aan een mop denken van een meisje die zag hoe haar oma d'r kunstgebit in een glas deed en het gehoorapperaat uit deed en de op merking toen maakt van "bij u zit ook alles los oma".
ik bedacht me eigen dat dat bij ook wel een beetje zo aan het worden is.
oke niet alles maar wel op een paar punten,ik heb een kunstgebit en dan bedenk ik me op eens dat ik ook nog een bril heb.
hulpstukken die je nodig hebt om het jezelf makkelijk te maken.
nou ja..makkelijk..dat kunstgebit heb ik nu een week en echt wennen lukt me niet.
ik ben me volbewust van dat ding in me mond.
echt wennen nee..echt nog niet.

toch is het wel een uitkomst dat we hulpstukken hebben.
tanden en kiezen kunnen we vervangen met een kunstgebit.
slecht zien kan worden verholpen met een bril.
en als het gehoor de wensen over laat kan een gehoorapperaat dat verhelpen.
als je niet zo goed meer ter been bent kun je tegenwoordig gebruik maken van een rollator of een scootmobiel.
de menselijke hulpstukken zijn in de loop der jaren toch heel wat verbeterd.
vroeg ging dat wel anders,ook mede wel door dat het niet te betalen was.
tegenwoordig is het een normaal feit dat je gebruik kunt maken van die gemaken.
oke..er hangt een kostenplaatje aan vast maar er zijn ook weer middelen die vergoedingen bieden voor de aanschaf van die hulpstukken.
hoewel..dat gaat toch ook allemaal weer veranderen heb ik zo gehoord.
den haag snijdt graag in zaken die voor sommige mensen zo van belang zijn.
kosten worden minder vergoed of helemaal niet meer en dan maken ze de kosten ook nog duurder.

zo langzaam kruipen we weer naar de vroegere jaren.
gij die rijk zijt zal rijker worden en gij die arm bent zal den rijke dienen om hem rijk te houden.
of ben ik nu wat kort door de bocht?


tot het volgende blog....

en dan heb je een kunstgebit!

eindelijk! het is achter de rug!
euh..ja wat bedoel ik nou!
in september 2011 ben ik begonnen met het laten trekken van me boventanden en kiezen.
het heeft erg veel tegen gezetten,na ieder keer dat er wat was getrokken kreeg ik daarna te maken met infectie en onstekkingen.
de oorzaak is simpel,ik heb al vanaf dat ik een jaar of 15/16 was problemen met me gebit. kiezen en tanden brakken gewoon af.
bij een foto die gemaakt was bij de tandarts was ook goed te zien hoe in me bovenkaak een heel zwarte rand was te zien van de onstekking die al de ellende veroorzaakte.
door dat er kiezen werden getrokken had de onstekking kans om de vervliegen zo als ze dat dan noemen.
nou..vervliegen prima maar het had met wel iets minder pijn en medicijnen er voor gemogen.

maar goed..gisteren(woensdag) was het dan zover.
me laatste ronde,de voortanden(wat er nog van over was dan) gingen er uit en ik zou me kunstgebit krijgen.
na eerst 12 prikjes te hebben gehad om te verdoven ging ze aan de slag..de eerst 5 tanden waren er zo uit maar die ene werkte niet echt mee,dus die is nog wat bewerkt en toen ja..d'r uit.
tandloos lag ik daar te bloeden,na dat de boel gehecht is mocht ik eerst even bij komen van alles.
dat had ik ook wel nodig,vanaf dat ik weg was gegaan van huis liep ik lettelijk te shacken van de zenuwen die ik echt niet onder controle leek te krijgen.
de spanningen van alles zei de tandarts.
na zo veel meegemaakte te hebben en weten dat dit het laatste is komen je spanningen ook los.

oke na een minuutje of 10 gingen ze dan het kunstgebit er in plaatsen.
over de wonden heen,dit omdat het gebit ook als bescherming moet dienen voor de wonden om infectie te voorkomen.
me eerste reactie....braakneigingen!
het is zo wennen met dat ding in je mond,voor je gevoel lijkt je mond nu ook grote,niet dat dat zo is,het is het gevoel.
de braakneigingen bleven en het kon niet missen,daar ging ik en hup...gebit schoot eruit.
er zat ook nog een verbandje over me wond daarom sloot het gebit ook niet goed aan.
dus weg met dat verband en zo er in. voelde al iets beter.

ik mocht het de eerste 24 uur niet uit doen maar toch heb ik om de zoveel tijd even het gebit uit gehad om het de spoelen van wondvocht en bloed.
kan ook echt geen kwaad.
eten is een ramp,brood zonder korst en met smeerkaas,je wilt wel kauwen maar het lukt dus niet echt.
het is alsof je opnieuw moet leren eten,heel bizar.
drinken met een rietje,apart zicht,koffie drinken met en rietje.
slapen is verrassend goed gegaan,wat ik niet had verwacht.
maar ben wel van plan om me gebit s'nacht uit te doen,lijkt me voor de wondgenezing ook beter.
het is nog steeds wennen,vreemd gevoel in je mond,slissen met praten en na de braakneigingen hebben we nu last van slijm.
niks om je zorgen over te maken hoort bij het gewenningsproces.

na alles wat ik op de jaren aan problemen heb gehad hoop ik dat dat nu een afgesloten boek mag worden en dat ik er nu weer volop van kan gaan genieten,met een glimlach.
me dochter vindt het nog maar vreemd,om niet te zeggen dat ze liever heeft dat ik het gebit uit doe. ja,ik snap het wel,zij en andere zullen er ook aan moeten wennen.

tot het volgende blog....

moeder zijn is echt een beroep!

als moeder heb je soms je grote vraagtekens bij de dingen die je kind(eren) uitvreten.
dat moeder zijn bijna toch wel een echt beroep genoemd mag worden is nog zacht uitgedrukt maar helaas we worden er niet voor betaald.
als je geluk heb dan ontvang je mischien nog wel een bedankje voor de dingen die je doet.
maar over het algemeen krijg je met regelmaat te maken met situatie,die zonder dat woorden worden uitgesproken,op het gezicht van je kind valt af te lezen dat je een rot-mama bent.
je doet je best om je kind(eren) de normen en waarden van het leven bij te brengen en ze te waarschuwen voor de gevaren.
komt helaas niet altijd over en dan maar hopen dat ze van hun fouten leren.

zo speelde hier gisteren het begrip wachtwoord.
een wachtwoord op een account van een sociale site is als je pincode van je bankpas.
die geef je ook niet door aan je buurman,en zo werkt het dus ook met je wachtwoord.
helaas zien kinderen niet altijd het belang er van in,een schoolvriendje vraag je wachtwoord want dan kan hij of zij iets voor je regelen zo dat je meer punten krijgt b.v.
de geloofwaardigheid van dit verhaal hebben wij volwassenen wel door maar ondanks alle waarschuwingen het kind niet,nou..beetje dan.
i.p.v het echte wachtwoord geven ze een valse op maar het punt blijft dat je nooit en te nimmer je wachtwoord moet geven.
om te aandacht toch even van belang te maken zetten ik als moeder er een straf op,die avond geen internet voor jouw.
nou..dan beland je op het volgende punt,de discussie waarom? was me echte wachtwoord niet,en ga zo maar evendoor.
goed..2 avonden geen internet,toch door gaan..en ja hoor,ben de beroerdste niet...een hele week geen computer voor je kind.
het gezicht spreek voorzich wat ze denkt.

maar het kan nog een graadje meer als ik een sms krijg van me ex en vader van me dochter.
blijkt ze achter me rug om hem gesmsd te hebben dat ze niet op internet mag en of hij niet iets kan regelen voor haar met mij.
oke...blijkbaar moet er nog meer bij...telefoon uit en een week in de kast.
de verdediging wordt weer ingezet dat ze het zo niet heeft gesmsd,ff bellen met papa...en ze krijg haar gelijk niet en moet toegeven.
oke,week geen computer en telefoon,om er zeker van te zijn dat het over komt waarom dit wordt gedaan krijgt ze van mij ook nog een schaatsverbod van 2 dagen.
vorige week nieuwe schaatsen gehad en de schaatsbaan is open dus deze straf is ook niet aangenaam.
wijzelijk zwijgt ze,en hoord het aan,hoewel de gezichtuitdrukking genoeg zegt.
wel wordt er gevraagt wat ze dan moet gaan doen,opa is me voor en zegt:je kamer opruimen!
zwijgzaam blijft ze zitten,zou het dan overgekomen zijn?
ach moeder zijn engeltjes in training zeg ik dan maar.

tot het volgende blog....

zorgen?

nederland gaat sociaal achter uit!
de rijke blijven rijk of worden nog rijker en de arme of minder bedeelde mensen gaan weer inleveren.
sommige hebben al zo weinig en die houden straks niets meer over.
met dank aan het kabinet rutten!
ook ik ben de sigaar,en niet alleen ik maar ook me vader.
en dat gaat bij meerdere gezinnen het zelfde gebeuren.
de uitkeringen worden aangepast,er is nu spraken van een zo gezegt gezinsuitkering.
de mede bewoners in een gezin moeten nu ook gaan opgeven wat ze verdienen en kom je boven een bepaald bedrag krijg je niks meer.
ik ken dus mensen die niets meer hebben straks of die net zo laag zakken als ik.
het is dieptriest.

me vader en ik delen dus een woning en de woonlasten.
om iets van me uitkering te houden moet me vader nu gaan opgeven wat hij aan aow ontvangt,doet hij dat niet dan wordt zonder pardon de uitkering van mij stop gezet.
vlug gerekend weet ik al dat ik ruim 600 euro mag gaan in leveren.
rond uit belachelijk! ik heb ook nog een kind waar ik voor zorg.
hoe je het straks moet gaan doen daar kijken ze verder niet naar,nee..nieuwe wet en daar is geen ontkomen aan.
mee betalen aan de woon lasten is er voor mij straks niet meer bij dus alles valt den delen voor me vader.
wat ik nog over hou daar moet me ziekenfonds nog van af en dan hou ik iets minder dan 200 euro over over,daar mag ik dan mezelf en me dochter van onderhouden in voorzieningen als kleding en eventuele andere zaken.
een keer macdonalds zit er niet meer in of een bioscoopje pikken,daar is geen geld voor of heb het nodig voor andere zaken.
hoe ga je als ouder dat je kind verkopen? die snappen dat niet,nu gaat dat wel en straks niet meer,je krijgt vragen waar een antwoord voor is maar wat ze niet zullen begrijpen.

ze zouden zich moeten schamen in den haag om zo met hun volk om te gaan.
laten ze iedere ambtenaar en ministers eens inleveren op hun salaris en ook de bonussen stop zetten.
geld pompen in griekenland is ook een doodzonde,de medewerking is toch nul komma nul.
help eerst je eigen volk eens en kom eens met een goed en deugdzaam plan waarbij de gewone werkman niet de duppen van is.
maar nee,daar is geen denken aan,tuurlijk niet! dan snijden ze ook in hun eigen vingers. ze komen ook zo veel te kort al,lijkenpikkers,bloedzuigers!
ik steek het echt niet weg en uit mijn mening gewoon,want het recht van uiting van je menig hebben ze dan nog niet afgenomen.

ik vindt het zorgelijk hoe nederland er aan toe is,ik begin me zo langzamer hand te schamen om nederlander te zijn.
ze werken het groot deels zelfs in de hand.
hoe komen mensen in de schulden,nou..dank zij ons kabinet.
gelukkig zijn er ook nog kabinetsleden die het met het volk eens zijn en dit ook niet accepteren dus laat dat kabinet vandaag nog klappen en laat dan een partij die iets menselijker is het roer over nemen.
ik hou van holland maar niet van ons kabinet!

tot het volgende blog....

feesdagen voorlopig weer voorbij.

phff..ik kan oprecht zeggen blij te zijn dat alle feestdagen weer achter de rug zijn.
wat een gedoe is het altijd weer.
drukte van de kerstdagen,verjaardag van me dochter en dan nog de jaarwisseling.
nee,ben blij dat we weer het normale leven oppakken.

de scholen zijn weer begonnen dus vanochtend om kwart over 8 me dochter de deur uitgewerkt om naar school te gaan.
daarna me een weg banen door het wasgoed,we waren vorige week nog een weekje logeren bij oma dus we hebben het nodig wat gewassen kan worden.
met een vlugge hand de boel boven weer opgeruimd en de koffer kon weer naar de zolder,tot de volgende ronde(wanneer dat ook mag zijn)
heerlijk om toch weer het normale leven voort te zetten.
de feestdagen zijn voorlopig weer achter de rug,tot aan pasen dan.

einde van deze maand is er nog wel me verjaardag maar daar doe ik niet echt iets voor.misschien uit eten met me vader en me dochter maar meer ook eigenlijk niet.
het gaat toch wel verder,wordt dan 39 en ik zit er totaal niet mee.
het is gratis,hoef daar nog gen belasting voor te betalen om ouder te worden.
maar je weet maar nooit met het huidige kabinet wat ze voor plannen hebben!

voornemens voor het jaar 2012 heb ik niet en heb ook niet echt plannen gemaakt.
ik zie wel hoe het jaar gaat verlopen.
een ding is wel iets waar ik naar uitkijk,me vriendin en ik ken elkaar 25 jaar en wil deze vriendschap toch wel bestempelen met een een klein feestje,er is een uitstapje voor een thaise massage en een etenje bij de japaner gepland maar verder zien we nog wel wat we gaan doen. we willen in ieder geval er een leuk week van maken.

tot het volgende blog....