maar kinderen worden groot...heel normaal.
baby,peuter,kleuter,kind en dan tiener/puber.
nou dan kan je als ouder je lol op!
op eens krijg je van alles naar je hoofd gegooit aan opmerking waar je geen idee van heb waar het vandaan komt.
schouders ophalend denk je "zal de pubertijd wel zijn",pas op als je het hard op zegt dan kun je er oprekenen dat je krijg te jhoren "je snapt er ook niks van".
van alles is er te vinden over hoe overleef ik...me pubertijd voor je nieuw bak tiener.
maar hoe overleef ik als ouder het?
me dochter is nu tien jaar maar de pubertijd begint zich al aardig te ontplooien,ze zit er vroeg in,zal ik maar zeggen.
vragen over vriendjes en hoe gaat dat dan,kop zo rood als een tomaat als ze het vraagt.
nee,ze begint er nog niet aan want ze is nog maar tien.
ook wil ze weten hoe ze zich tot vrouw gaat ontwikkelen maar ongesteld worden is niks dus of ze dat niet kan overslaan? helaas hoort er ook bij.
kleding kopen is een ramp. "dat trek ik niet aan,dat is kinderachtig" of kleding moet op eens uit een bepaalde winkel komen (cool cat) ander hoor je er niet bij.
en dan de maten,soms ben ik genoodzaakt om kledingmaten te nemen van een xs of s ander past het gewoon niet voor d'r.
roze is niet cool meer het moet zwart zijn.
en regelmatig moet je normaal doen,ze schaamt zich dood voor je,terwel je niks anders doet dan eerst.
hoe overleef ik dit allemaal nou weer?
laat maar komen allemaal,tegen houden doe je het toch niet,ook al begint deze meid wel erg vroeg maar misschien is ze er dan ook vroeg van af?
tot het volgende blog....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten