een nachtlampje,je stopt ze in het stopcontact en je kind heeft een lampje om rustig in te slapen.
als ouder denk je je kind daar een plezier mee te doen om de angst voor donker wat weg te nemen.
maar soms kan je je wel voor je kop slaan dat je dat ooit gedaan hebt.
me dochter is al 10 jaar maar heilig met haar nachtlampje.
ooit was het lampje wat een groen licht geeft nog van mezelf als kind en nu gebruikt me dochter het.
vorige week was ze met de vakantie een paar dagen bij haar vader,bij thuis komst waren ze tot de ondekking gekomen dat ze het nachtlampje waren vergeten.
groot moedig werdt er toen door me dochter gezegt: "ik ben nu al 10 jaar dus ik kan wel zonder!"
FOUT! kan ze dus niet.
het is een waar drama voor mij als moeder.
de zelfde avond nog begon het al.
niet kunnen slapen omdat ze het lichtje nergens ziet.
ik zeg nog "als je slaapt zie je het toch ook niet dus dan kan het nu ook wel even zonder",helaas is dat niet het geval.
vanaf dat ze thuis is gekomen tot aan nu is het iedere avond een drama.
veel gepraat en gezeur om het lampje.
d'r vader maar gevraagt om het ding op te sturen tot nu toe nog niks.
dus vandaag even een sms om toch dringent dat ding op te sturen want ik wordt er gek van,nomaal gaan slapen is er voor mij ook even niet bij.
in een sms terug wordt me belooft het deze week nog op te sturen.
ik hoop van van harte dat hij het doet want ik wordt er gek van.
ik kan mezelf wel voor me kop slaan dat ik er ooit aan begonnen ben om zo een nachtlampje in de kamer van me dochter te doen.
tot het volgende blog......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten