wie kent het niet ... een foto op instagram of facebook misschien zelfs op twitter met daar bij de #tbt?
dit staat voor Trough Back Thursday. waarom donderdag? geen idee.
maar dat bracht het idee van #TBM : Trough Back Memories, oftewel een foto waar ik een leuke herinnering aan heb of gewoon een leuk moment met een grappige verhaal, maar het kan ook iets triest zou kunnen.
let op! mochten er gezichten van persoon opstaan kan ik deze bewerkt hebben zo dat ze niet zichtbaar meer zijn. dit i.v.m de privacy van deze mensen.
Paardrijden
niet alle meisje hebben het virus "paarden" maar mijn dochter zekers te weten wel.
deze foto is uit 2010, tijdens de vakantie op de boerencamping in Limburg.
ze is hier 8 jaar en het was genieten voor haar, ze kon er paardrijden.
wel met begeleiding, echt les in paardrijden had ze nooit gehad.
ik weet nog goed dat het bijna iedere ochtend het zelfde ging.
ze werd wakker, moest even wakker worden en vroeg om een boterham.
en terwijl de boterham werd opgegeten kleden ze zich aan.
bij de laatste happen werden de schoenen aan getrokken en met nog een schreeuw dat ze naar de stallen was was ze ook gelijk weg.
het mag duidelijk zijn dat ze zeker van de vakantie daar heeft genoten.
paardrijden heeft ze altijd willen doen maar als alleenstaande moeder was mij budget echt niet reikend om haar dat te laten doen.
spijtig maar het was niet anders, ze kon het wel begrijpen en heeft altijd gezegd dat er ooit een dag komt dat ze het wel kan gaan doen. en dat heeft ze waar gemaakt!
dit is anno 2018, ze is nu 16 jaar oud.
ze heeft een baantje en van haar verdiende geld is ze gaan paardrijden.
het paard waar ze vaak op rijdt is net als met de vakantie een soort halfling.
Arco is zijn naam, en hij is best pittig maar past wel bij haar.
ze heeft het dus voor elkaar, ze rijdt paard.
daarnaast gaat ze met een opleiding beginnen in september die past binnen haar droombaan.
ze wil graag een eigen paarden-pension beginnen, dit eventueel later uitbreiden naar een deel manege.
ik kan dus wel zeggen dat ze alles opbouwt wat haar toekomst betreft rond en met paarden.
en ik vind het prima, laat ze haar droom maar na jagen en doen waar haar hart ligt.
ik merk ook dat als we bij de stallen zijn ze helemaal opleeft.
dit is echt haar ding. ze weet dat ze hard zal moeten werken, nu om geld te verdienen voor de kosten om haar droom waar te maken en ook hard werken als ze het voor elkaar heeft.
ik kan alleen maar trots zijn, ze heeft en doel en ze gaat er 100% voor.
als moeder kan ik alleen maar lachen en hopen dat ze gaat slagen.
mijn kleine paardenmeisje wordt groot en ze volgt haar hart.
de scoliose (scheve ruggengraat) houdt haar niet tegen, liever iets pijn dan iets moeten doen wat haar niet aanstaat. ze is een vechter en ik steun en help haar waar ik kan.
hou vast aan je dromen, misschien ooit op een dag kan je ze waar maken!
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten