zo een moment dat je door de grond kan zakken van schaamte of iets je juist op de zenuwen gaat werken.
we komen ze allemaal in ons dagelijkse leven wel eens tegen, oké de ene iets meer als de ander maar het is zeker herkenbaar.
je probeert een dienstverlening of bedrijf te bellen en het begint al standaard met een keuzemenu van verschillende nummers die je moet intoetsen.
je moet wel anders kom je niet verder.
en als je dat dan eenmaal hebt gedaan en je denk dat je goed zit, komt ook wel eens voor dat je dan weer naar een andere afdeling wordt verwezen, dan gaat de telefoon over en dan .... zoveel wachtende voor je en een wachttijd van bijna een half uur. (ahhhh)
maar om je wachttijd te verzachten wordt er zo een muziekje afgespeeld ... die na een paar minuten super irritant wordt.
voor mij een teken om de hoorn er op te gooien en het later nog maar eens te proberen.
je hebt ergens last van of je hebt een raar plekje op je huid en je gaat het even proberen op te zoeken wat het kan zijn.
dat had je beter niet kunnen doen!
de meest ernstige aandoeningen komen naar voren en soms vraag je je bij het lezen dan af hoe het mogelijk is dat je dan nog niet dood bent.
achter af als je dan bij je huisarts bent geweest valt het wel mee en is met een kuurtje of een zalfje het rare plekje weer weg.
het meest vreemde wat ik ooit hoorde was een man die iets opzocht en de diagnose zwanger kreeg als oorzaak van zijn kwal.
toch wel heel knap als dat het zou kunnen zijn.
het was je favoriete broek, hij paste altijd! ja meid, soms komen er een paar pondjes bij.
toch lijken we dat niet te accepteren en proberen volhouden ons lijf er in te wurmen.
naar veel trek en duwwerk hebben we ons er in gewerkt ... springt je rits kapot of je knoop schiet er af!
tja ... het ziet er naar uit dat je broek echt niet pas en je moet kiezen.
jezelf direct op een strak dieet want we willen die broek echt weer aan kunnen of je laat het gaan en legt je erbij neer.
of ... heb ik dan, je legt die broek in de kast, want wie weet komt er ooit een dag dat je er weer in past.
in mij geval is dat na ruim 30 jaar nog niet het geval dus misschien dat ik hem beter kan gaan weg doen voor iemand die er wel in past.
maar je kent ze vast wel, je met een avondje uit geweest met je vrienden en ééntje heeft foto's gemaakt die avond en plaats er wat van op sociale media.
werkelijk heel gênant om jezelf in je "ik heb iets te veel gedronken'bui dan op een foto terug te zien.
of misschien die ene schoolfoto van lang geleden waar je er echt niet uitzag en eigenlijk had gehoopt dat die foto zou verdwijnen.
zet een oude klasgenoot hem online met de vraag "ken je deze nog?"
ja, je wilde die juist zo graag vergeten.
en ik geef het eerlijk toe, het gebeurd me wel eens.
je denkt dat er een spin op de grond zit en je stapt naar jouw mening het beestje tot moes.
blijkt dat dat spinnetje geen spinnetje is maar gewoon een plukje haar van de kat.
ergens voel je dan ook wel een opluchting dat het geen spin is, nee, niet omdat je het zielig vind maar gewoon omdat je niet van spinnen houdt.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten