van de week was ik aan het opruimen en me oog viel op me kastje, een kastje wat letterlijk een symbool is van herinneringen.
ik heb in de afgelopen 3 jaar veel van de spullen van me vader vernieuwd, bankstel, salontafel, kast en de eethoek zijn anders maar dit ene kastje is er nog steeds en hoe oud en gammel het ook is voor mij toch waardevol.
het kastje komt van me oma van moeders kant, het is al meer dan 50 jaar oud en de ruiten zijn aan de ene kant vol met barsten.
op het kasje staan de foto's van me ouders, me moeder overleed in 1985 en me vader in 2013.
bij de foto van me pa staat een doosje(niet zichtbaar) waar as in zit van hem. naast die van me moeder staat een glazen bonbon schaal van haar.
naast de foto ligt een fotoboekje met foto's van me ouders en ander herinneringen.
onder het kastje staan nog altijd de schoenen van me vader.
ik kan het niet over me hart krijgen om ze weg te doen.
in het kastje staat een kopje, dat was het kopje van me moeder, de glazen bol is met een engel die ik van me dochter heb gehad na het overlijden van me vader.
het naamboordje hing hier aan de voordeur en de kaarsenstandaard komt bij me opa en oma van vaders kant, als kind was ik dol op dat ding door het visje wat er op staat.
de schoenen die onderin het kastje staan zijn de schoenen die me moeder als kind had, nog met houten zooltjes.
het bakje met de inkt en schrijfveer is wederom een cadeautje wat ik ooit van me dochter heb gekregen.
de vogels zijn het evenbeeld van 2 parkieten die we ooit hebben gehad, me dochter dan, die had 2 parkieten van haar opa gehad toen ze nog klein was. de boeken zijn een paar van me favoriete boeken die ik heb.
en zo heb ik letterlijk een kastje vol herinneringen staan zo bij elkaar.
het is oude zooi bij elkaar maar voor mij het meest waardevolle wat ik huis heb staan, een symbool voor wat me zo dierbaar was en wat ik nu al zo lang als een gemis blijf ervaren.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten