Een blog waarin ik de foto’s deel met jullie van mijn 3 kleine monsters en het verhaal achter de foto’s. Soms grappig, maar soms ook gewoon een leuk moment om op de foto te zetten.
Frodo, Nala en Raya, alle drie een eigen persoonlijkheid en die botst soms met elkaar.
Je kan ze waarschuwen maar dat helpt niet altijd, en het lijkt ze niks te kunnen schelen.
Frodo is de oudste van de 3, een kater van 10 jaar. Nala is ook een kater, ze zeiden dat het een zij was, maar later bleek het een hij te zijn en inmiddels is hij 8 jaar oud.
Raya is enigste vrouw, maar een echt bitch die haar mannetje wel staat. Ze is 6 jaar.
We beginnen wel te merken dat ze ouder worden. De dolle buien zijn er nog wel, maar minder.
Ondanks dat ze een stel monsters kunnen zijn, hou ik zielsveel van hun.
Dit zijn Frodo, Nala en Raya, en dit zijn de verhalen uit hun leventje.
En laat je nog steeds niet misleiden door hun schattige kopjes!
De monsters zijn momenteel niet zo heel actief.
Je kan echt wel merken dat ze nu even niet naar het balkon mogen. Het is te koud en ik ga echt niet met een deur open zitten.
Ja, het kattenluik zit er nog maar zit nu dicht met isolatie tegen de kou en dat hou ik zo. Ze gebruiken het toch niet, te lomp om het te gebruiken.
Ik heb geprobeerd ze het te leren, er doorheen duwen en zo, klep heen en weer rammelen, pluche beer er doorheen naar buiten en van buiten terug naar binnen.
Frodo is er een keer door naar buiten gegaan maar terug leek hij niet te snappen.
Ik heb de hoop ervan opgegeven dat het ooit gaat lukken.
Nu het dus te koud is voor buiten zoeken ze binnen hun plekje op. Bijvoorbeeld op de bank bij mij.
Frodo op de leuning, Nala in de andere hoek van de bank en Raya die zich opdringt bij Nala. De manier waarop hier naar kijkt is echt geweldig.
Ik zou bijna zeggen: afkeurend of luie trut naar Raya toe.
Dit komt regelmatig voor dat Raya dit bij Nala doet. Die twee hebben elkaar echt wel gevonden als maatjes, hoewel ze soms ook met elkaar ruzie maken.
Printer
Een ander blog op dit weblog is postcrossing en elke week print ik dan het adres en een korte tekst uit wat ik op de kaart plak.
Zelf schrijven is helaas iets wat sinds mijn ongelukje bij de kringloopwinkel moeilijk gaat, de duim is gevoelig gebleven en langdurig schrijven met een pen is daarom lastig, pijnlijk om eerlijk te zijn. Het litteken zit op een niet zo een handige plek.
Maar goed, de printer, Nala had al interesse voor dat ding en Raya lijkt dit nu ook te krijgen.
Helemaal als ik het snoer haal om de printer aan de laptop te verbinden. De wifi werkt niet meer dus ik ben begonnen met een snoertje en dan werkt de printer nog perfect, maar dat heeft wel de aandacht getrokken van Raya.
Nala zit er ook nog telkens bij en die probeert ook soms in het snoer te bijten. Dat lijkt mij niet zo een goed idee.
Maar de printer heeft fans, dat mag duidelijk zijn.
Wat misschien ook wel grappig is, is dat de reismandjes van de katten door het huis verdeeld zijn.
Zo ook een onder het tafeltje waar de printer op staat, de katten gaan er niet in maar de hond wel.
'ik ben waar jij bent'
Nala heeft de laatste tijd weer zijn knuffelmomenten en bij je in de buurt willen liggen.
In de ochtend zal hij vast zielig miauwend naar je toe komen en moet je hem even oppakken voor een stevige knuffel, daarna is het weer goed en gaat hij weg. En dat doet hij meerdere keren per dag.
Als ik op de bank zit en met mijn diamond paint bezig ben, dan ligt hij aan de andere kant van de bank bij je.
Het is de laatste weken koud en we hebben sneeuw gehad, het vriest en dan heb je overdag een lekker zonnetje dat hier de woonkamer vult.
En laat de bank nou precies zo staan dat je dan heerlijk kan liggen op de bank en van het zonnetje genieten.
Dat is dubbel genieten voor Nala. Ook hij mag momenteel niet naar buiten, net als Frodo.
En in de avond als je tv aan het kijken bent, komt Nala weer bij je liggen.
Dan vaak op het uitstekende deel van mijn hoekbank waar hij naast mijn benen gaat liggen, of liever gezegd: tegen mijn benen.
Hij is momenteel even in zijn ‘waar-jij-bent-ben-ik-fase’.
Als een ding mij wel duidelijk is dan is Nala sinds we hier wonen echt wel een buitenkat, zodra het even kan en de balkondeur staat open zit hij buiten.
Dus het wordt voor hem tijd dat we beter weer gaan krijgen, zodat hij weer lekker naar buiten kan.
En dit was kattenstreken voor deze maand alweer, niet heel veel inspanning van onze monsters.
Het klinkt raar, maar ik merk dat ze ouder beginnen te worden en daarom waarschijnlijk ook een stuk rustiger zijn geworden.
En ze lijken ook allemaal wel een plekje te hebben waar ze graag liggen te slapen.
Misschien iets om de volgende keer met jullie te delen?
Voor nu, een high poot van de clan en graag tot het volgende blog …
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten