Hier even een update met hoe de stand van zaken nu is wat betreft mijn gezondheid.
Nou we hebben inmiddels een paar onderzoeken achter de rug, nog geen uitslag.
Er moet ook nog een CT-scan gemaakt worden voordat er een afspraak komt voor de uitslag van alles.
Intussen heb ik wel een onderzoek naar borstkanker achter de rug.
De druk op mijn borst heb ik nog steeds, maar het is verbazend hoe je ergens aan kan wennen. Ik denk dat ik dat toch wel als ‘niet goed’ mag bestempelen?
Maar we zijn nog volop bezig om uit te zoeken wat de oorzaak is.
Het was zo een wagen die je wel vaker ziet staan van het bevolkingsonderzoek.
Hij stond hier een paar straat verderop van waar ik woon, lekker dichtbij dus.
Ik ben erheen gegaan en probeerde het maar over mij heen te laten komen.
Ik heb geen angst voor het onderzoek zelf maar de uitslag, daar heb ik vrees voor.
Niet dat ik het verwacht, maar baarmoederhalskanker zit in mijn familie. Dat is bij mij uitgesloten, ik heb de stof niet in mijn lijf die daar mede verantwoordelijk voor is.
Maar je zult net zien dat ik weer wel de kans op borstkanker heb.
Maar goed, ik verwacht de uitslag begin volgende week.
Het onderzoek zelf is zeer onprettig, dat vond ik persoonlijk, en ook pijnlijk.
Je borst wordt letterlijk tussen twee platen geplet voor een goede monogram van je borst.
De houding waarin je je lijf moet houden was voor mij ongemakkelijk, mede door de reuma. Bij het maken van een monogram vanaf de zijkant had ik nog de pech dat de bovenste plaat in mijn rechterschouder drukte.
Hier heb ik al last van door een versleten schouder pees, en die druk maakt het er echt niet beter op.
Ik vind het een mooie uitvinding dat je zo tijdig iets kan opsporen, maar of ik dit nog een keer zou doen?
Op dit moment zeg ik nee, ik loop er absoluut niet warm voor.
Eerst de uitslag maar eens afwachten.
De CT-scan
Hier heb ik ook wel even stress over gehad. Vooral omdat mij niet duidelijk was wat voor een scan het zou zijn.
Ik ken ze wel, maar dat was van mijn vader en mijn dochter heeft er ook een gehad. Beiden moesten toen een vloeistof drinken en ik wist van niks.
Uiteindelijk was dit een scan zonder contrastmiddel.
Bij een CT-scan worden in 1 keer meer foto's van de binnenkant van uw lichaam gemaakt. Een CT-scan gebeurt met röntgenstralen.
Op een CT-scan kunnen de artsen meer details zien dan op een gewone röntgenfoto.
In dit geval ging het over mijn bloedvaten om te zien of er verstopping zitten van kalk of wat anders.
Ik was keurig op tijd in het ziekenhuis, en moest dus even wachten voor ik aan de beurt was.
Toen ik aan de beurt was was het mezelf ontdoen van de kleding wat nodig was, in mijn geval scheelde het dat ik sport bh’s draag, geen metaal.
Dat vond ik dus wel prettig, ik ben geen persoon die zich prettig voelt naakt of half ontbloot bij vreemde.
Ik moest op een bed gaan liggen, deze wordt dan in een soort ring geschoven.
Dit is de CT-scanner.
Het lichaamsdeel waarvan de CT-scan wordt gemaakt, ligt in het midden van de ring.
U moet stil blijven liggen tijdens het onderzoek.
In mijn geval dus het bovenlichaam, het onderzoek doet verder geen pijn.
Je ligt ongeveer 5 tot 15 minuten in de CT-scanner en dan is het alweer klaar.
Daarna kreeg ik nog een vragenlijst om in te vullen over de familiegeschiedenis van aandoeningen en ziektes.
Dat waren er veel met ja, hartproblemen, kanker, en zelfs verkalking in de bloedvaten.
Maar we hebben dit onderdeel dus gehad, er is een zorgplan waarbij er de mogelijkheid is dat er nog andere scans volgen.
Ik verwacht het niet want ik heb voor 26 november een afspraak voor de uitslagen bij de cardioloog.
Ik heb intussen de uitslag van het borstkankeronderzoek binnen.
Maar ik wacht even met dit te delen tot na de afspraak van 26 november.
Dan geef ik jullie de uitslag van alles te gelijk.
Tot het volgende blog …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten