stand van zaken, week 22

phff ... het is weer een tijdje geleden dat ik jullie heb laten weten hoe de dingen gaan.
ik kan kort zijn op sommige zaken.
om te beginnen gaat het met me dochter en haar rug erg goed.
de houding die de rug nu heeft lijkt weinig belemmering voor haar scoliose te zijn.
zelf zo weinig dat ze vol met ideeën zit wat ze allemaal wil gaan doen.
sommige zijn oké maar andere daar gooi ik toch even een grens op.
ze is inmiddels dolgelukkig met haar stage plaats voor haar 4de schooljaar, op een paardenmanege!
het zal ook hard werken zijn maar de plaats en haar stemming als het op paarden aankomt is iets waarbij ik me geen zorgen over maak.
zeker niet als je bedenkt dat ze als vervolg opleiding  de hippische opleiding wil gaan doen.
dit is een opleiding die gericht is op de paardensector, zij wil graag hier meer in gaan doen, en ik zal haar daar niet van weerhouden. het is hard werken dat weet ze maar ze is zo als ik: liever werk wat ik leuk vind en een redelijk inkomen dan werk wat goed verdiend maar ik geen lol in heb.
werken moeten we om geld te verdienen maar dan wel werk wat leuk is, ook al verdiend het iets minder.

en dan ik zelf! het gaat redelijk.
ik voel me emotineel wat minder maar dat ligt gewoon aan de dingen die deze maand gebeuren.
het begint met de graven van me moeder, haar ouders, zusje en een oom die deze maand worden geruimd.
later worden de rest herbegraven en komt er een speciaal gedenkteken voor de mensen ie zij begraven in speciale doosje in dit graf.
het voelt als of je voor de tweede keer je moeder verliest en moet begraven, ik probeer me er door heen te slaan en hou in me achterhoofd dat me eigen vader zijn wens had uitgesproken geen verleng te doen en deze optie te kiezen.
ik heb zijn wens geeerd en ook omdat ik niet anders kan.
daar naast is het deze maand ook nog eens 4 jaar geleden dat me vader overleed.
hier bij ben ik mezelf bewust in gaan worden dat er een verandring nodig is om het beter los te kunnen laten.
door de opleiding die me dochter wil gaan doen is de keuze gevallen op verhuizen.
dit huis was van me vader en ik heb het overgenomen maar het blijft toch in me hoofd zijn huis.
we staan al een tijdje op de lijst voor een andere woning, en we gaan Zeeland verruilen voor Drenthe.
buiten de school voor me dochter liggen daar ook voor mij ook wat meer kansen.
misschien dat ik daar met al me medische zooi wel een passend werkplek kan vinden.
de mogelijkheden zijn daar iets meer als hier.
we hopen dat we eind dit jaar kunnen verhuizen. ik hou jullie op de hoogte.

dan heb ik nog het nieuws rond me auto gekregen dat die op begint te raken.
de problemen die ik soms heb zijn op te lossen met een nieuwe moter maar ik ga geen nieuwe moter leggen in een auto van 16 jaar oud.
met rustig rijden kan hij nog wel een jaartje of 2 mee dus we rijden door en kijken wel voor een andere als we ook verhuisd zijn.
en zo is intussen de boel hier verlopen, spullen uit zoeken, wat kan weg en wat willen we houden, ideeen op doen voor het nieuwe huis enzo.
kort om: we kijken vooruit en proberen de deur van het verleden te sluiten.
ik heb de afgelopen 4 jaar gevochten en voel nu een last van me af vallen, tijd voor veranderingen.
en ik voel me er goed en opgelucht bij.

tot het volgende blog .....