ik ben nu ruim 2 weken verder na me eerste bezoek aan het ziekenhuis, hier volgt de link naar dat eerste blog nog even:
http://scoozie-mouse.blogspot.nl/2016/09/scheurtje-in-me-pees-up-date-1.html
inmiddels is het dus na de 20 september en heb ik de arthrogram en de mri scan gehad.
was ik van plan geweest om gewoon zelf te gaan rijden, werd me dit sterk afgeraden.
me dochter compleet in de stress, zij is was deze dag dat ik dit had niet thuis omdat haar vader trouwde, vandaar de stress dat ze niet bij me kon zijn en op me kon letten.
ben een grote meid, dat komt wel goed. helaas kon me maat niet rijden, net terug van vakantie en had geen vrije dag. dus we nemen de bus richting het ziekenhuis.
ik ben hier om even na 9 uur weg gegaan van huis om me bus te halen, deze was ruim op tijd in Bergen op Zoom (waar het ziekenhuis staat), van af het centralepunt daar is het nog een klein stukje met een stadsbus om bij het ziekenhuis aan te komen.
met nog ruim 25 minuten voor me afspraak te gaan kan ik nog even een koffie nemen, me afvragend of dit wel verstandig is met de verdoving en die troep die ze in me schouder gaan spuiten doe ik het toch. er stond nergens geschreven dat ik nuchter moest zijn.
als ik me koffie op heb ga ik naar binnen en meld me bij de rongenafdeling voor de scans, formulier in geleverd en nog even gemeld dat ik een redelijk hoge grens heb in naalden-angst. kan ze beter even waarschuwen, bijna hopend dat ze me voor een uurtje platspuiten zo dat ik helemaal niks mee krijg van wat ze gaan doen.
dan is het tijd ik wordt geroepen: als er iemand is die wil ruilen, het mag. ik wacht nog wel even!
de jongeman die me helpt en kort uitlegt wat er gaat gebeuren is aardig en behulpzaam, dat ik tril van angst is niet zo erg, ben de eerste niet.
stap voor stap wordt uitgelegd wat ze gaan doen, me schouder wordt ingesmeerd met een ontsmettingsmiddel, me schouder is nu knalroze.
dan is het even wachten tot de verdoving werkt, en komt de andere met de vloeistof.
op de vraag of ik de spuit en zo wil zien is me antwoord nee.
geen behoefte aan, doe je werk dan ben ik er van af. en dat is redelijk snel ook gedaan.
ik heb er niks van gemerkt dat die vloeistof werd in gespoten, ja, dat is dankzij de verdoving.
op de foto kun je zien hoe me schouder er na uit zag, leuke kleurtje voor een paar dagen, je wast het er niet gelijk helemaal vanaf.
dan mag ik naar een andere ruimte waar ze de mri scan gaan maken.
ik wordt met me schouder in een soort beugel gedaan en ze proberen me op zo een comfortabel manier mogelijk te laten liggen.
dan word ik in de tunnel geschoven, hier kan je niet meer doen dan stil liggen tot het klaar is.
op dat moment voel ik ook tranen over me gezicht lopen, al de spanning die ik had komt los.
het kan me ook niks schelen, ik lig hier wel en doe het allemaal alleen, me dochter wilde wel mee maar ik wilde haar niet de dag ontnemen dat haar vader trouwde. er schieten zo veel dingen door me hoofd ... de spanning voel ik van me afnemen en als de scan klaar is voel ik me een stuk beter.
die 20 minuten in een scan hebben me dingen doen besluiten.
voorzichtig word ik over eind geholpen, even rustig aan want de boel draait een beetje.
na een paar minuten voel ik me weer oké en ga me aankleden en blij dat ik naar huis mag.
natuurlijk moet ik nog op me bus terug naar huis wachten, maar dat geeft niet.
ik heb het achter de rug, volgende week de uitslag dan weet ik of me pees alleen gescheurd is of dat het ook klem zit, ik hoop het niet. zo een operatie is iets andere als een pees hechten.
eenmaal thuis probeer ik me rust te houden met me schouder.
dat gaat goed, tot dat ik wat heb gegeten, dan voel ik me misselijk worden, koud en duizelig.
ik neem me hond nog mee naar buiten en laat de boel voor wat het is.
net geen half 8 en ik lig al op bed, ik voel me nu helemaal stuk. dat laatste restje spanning is er uit en me bed voelt heerlijk.
ik heb geslapen tot deze morgen, rond 8 uur werd ik wakker en voelde me al een stuk beter.
goed me schouder voel ik nog wel en ziet nog roze maar ik heb dit achter de rug.
hopelijk is de uitslag volgende week niet al te slecht.
het nu vandaag twee dagen na dat dit werd gedaan. ik voel me op zich redelijk goed.
wel heb ik het idee dat me schouder meer gevoelig is geworden maar dat kan ook zijn omdat die vloeistof nog niet volledig uit me lichaam is.
ik probeer gewoon maar rustig aan te doen, helaas voor me schrijfwerk maar dat wil gewoon niet lukken om lang achter elkaar te zitten om te schrijven.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten