r.i.p lieve Purk

22 maart is een dag die voor ons met een dubbel betekenis de geschiedenis in gaat.
we hebben afscheid genomen van onze lieve, trouwe huisgenoot Purk.

ze was al een tijdje ziek en we hebben het nog wat gerekt om haar op natuurlijke wijze te laten overlijden maar ondanks het zwakke lichaam had ze nog een sterke wil.
er bleek echt na een bloedtestje dat ze leukemie (kanker) had in de laatste fase. haar lever was 4x groter dan normaal en het risico dat ze inwendige bloedingen zou gaan krijgen was aanwezig.
we waren al met haar naar de dierenarts gegaan om haar in te laten slapen en nu bleek dit meer dan ooit de beste keuze te zijn om haar verder lijden te besparen, hoe moeilijk het ook was.
vooral me dochter had het zwaar.

in 2002 werd op 18 mei Purk geboren, na een week of 6 toen ze oude genoeg was is ze bij ons gekomen, me dochter was toen 6 maanden oud.
de twee zijn samen op gegroeid.
samen spelen en knuffelen, samen op de bank terwijl Purk hoopte een chipje mee te pikken van me dochter.
ze was een apart beestje, welke kat eet er nou sperziebonen of spruiten?
na dat me dochter iets te hard handig Purk bij de staart had gepakt is er een paar jaar wat afstand geweest, duidelijk niet vergeten hoe ze deed hield Purk wat afstand.
maar toen me dochter ouder werd, is dit weer over gegaan en was Purk er weer om haar te begroeten als ze s'morgens wakker werd of even knuffelen voor het slapen gaan.

ik zelf werd iedere ochtend in de keuken op gewacht, ze zat daar op de tafel al te wachten dat ik het bakje vulde met eten, na de koffie was het gewoon dat ze mee ging met het uit laten van de honden.
toen nog Jody en Babs, later alleen Babs en toen die er niet meer was deed ze het zelfde met Isa die we nu hebben.
een van haar rare gewoontes was het was van de hond, Babs was regelmatig zeiknat van haar was beurt en ze deed dit ook bij Isa, beetje grommen daar trok ze zich niks van aan en ging door met de wasbeurt bij de hond.
ze was geen vechter maar een knuffelkat en nam ook ieder moment aan om lekker te knuffelen.

met nog een laatste knuffel bij mij heb ik haar aan me dochter gegeven om te knuffelen.
met een poot en haar kopje in haar nek en een poot uitgestoken naar mij heeft ze het prik om slaperig te worden gehad, nog een beetje vechten er tegen  maar uiteindelijk toch gaan slapen in de armen van haar beste maatje, waarna ze de laatste prik kreeg en ze is overleden in de armen van me dochter.
het verdriet en gemis is groot maar we weten dat je veel lijden verder bent bespaard.
rust zacht lieve Purk.

                                  PURK  18 mei 2002 - 22 maart 2016



tot het volgende blog .....