Hallo, peepers
Mijn naam is Robin Sparrow. Ik ben een freelance programmeur, dit kan ik vanuit mijn eigen huis doen, iets wat mij prima bevalt.
Ik leef mijn eigen leven en ik zie wel waar het allemaal toe leidt, ik neem jullie graag mee in mijn leven.
afscheid van een vriend
Tijdens alle verbouwingsdrukte kreeg ik het bericht dat Arun Bheeda was overleden.
Geen idee van hoe en wat, dat is mij nooit gezegd.
Ik kende hem nog niet zo lang, tijdens kerst stond hij aan de deur, tijdens een wandeling was er een sneeuwstorm losgebarsten en vroeg of hij bij mij kon schuilen.
Ik heb hem toen binnen gelaten en we hebben van de kerst het beste gemaakt.
Ondanks de storm was het een gezellige kerst.
Sindsdienen hielden we contact, al was zijn vrouw daar geloof ik niet zo blij mee.
Ze mag me niet, Ik zie het probleem niet zo.
Ik denk niet dat ik met haar verder nog contact zal houden.
Ik ben ook pas na de begrafenis naar het graf gegaan om afscheid te nemen.
Ik had geen zin in ruzie omdat ik op zijn begrafenis zou zijn en omdat ik het idee heb dat ze wat jaloers is en mij ervan beschuldigd dat ik tussen haar en Arun probeerde te komen.
Want zo zat onze vriendschap niet in elkaar.
Ik zal hem zeker gaan missen.
Na al deze drukte van verbouwen en het verlies van een vriend denk ik erover om op vakantie te gaan. Gewoon even er van tussen.
Maar waar zal ik eens naar toe gaan?
.jpg)
Wat wil ik nou met mijn leven?
Na het overlijden van Arun merkte ik aan mijzelf dat ik ging piekeren over het leven.
Ik probeerde maar wat klusjes te gaan doen om bezig te blijven.
Of dat help? Nee eigenlijk niet.
Hoewel ik voor mijzelf al dingen had besloten, ben ik weer gaan twijfelen.
Het leven is een groot verrassingspakket, je weet nooit hoe het zal verlopen. Ook al plan je alles uit, dan kan het lot dingen veranderen.
Ik kan wel fancy alles verbouwen en de boel klaar hebben voor een kind, maar wie zegt dat ik de zegen heb om kinderen te krijgen?
Hoeveel vrouwen willen zwanger worden en het lukt gewoon niet. En hoeveel vrouw krijgen werkelijk hulp om toch het kindergeluk te mogen ontvangen?
Als je genoeg geld hebt dan kan je jezelf dat zeker wel veroorloven, maar hoeveel hebben dat geluk niet?
Misschien ben ik wel één van die vrouw die dat geluk niet heeft.
Je weet het niet, het is afwachten.
En toen bedacht ik mijzelf ook nog dat om een kind te krijgen heb je een man nodig.
Ik ben zelfs nog maagd en ik bedoel niet het sterrenbeeld!
Emit is leuk maar ik vrees dat er meer dan goede vrienden niet in gaat zitten. Toch wel jammer, want hij kan best goed zoenen.
Phff …. wat een fijne gedachte als je je kranen aan het verbeteren bent, en dat in de hoop dat ze minder snel kapot gaan. En dat terwijl op dat moment je wasdroger het begeeft en in de brand vliegt.
Tuurlijk joh, kan er ook nog wel bij! Alsof we nog niet genoeg brand hebben gehad.
%20(1).jpg)
We pakken de koe bij de hoorns … spreekwoordelijk dan.
Oké, klussen om bezig te zijn helpt ook niet echt.
Tijd om de koe bij de hoorns te pakken en dat plan te uitvoeren wat ik had: vakantie!
Misschien dat ik dan rust kan vinden.
Maar waar zal ik naar toe gaan?
Granite Falls, kamperen? Hmm … zou kunnen. Selvadorada, nee dankje. Ik hoorde laatst een verhaal van iemand die daar naar toe ging en tijdens zijn zoektocht in de oude tempels is overleden, dat risico neem ik niet.
Batuu trekt mij niet zo aan. Mt.Komorebi, wintersport? Ik weet niet of ik mijzelf zeker genoeg voel om dat uit te gaan proberen.
Paardrijden in Chestnut Ridge, klinkt ook wel leuk.
Maar ik denk dat een strandvakantie op Sulani voor nu het meest aantrekkelijk klinkt.
Ik kan er een huisje huren, zwemmen, surfen ofzo. Een beetje zonnen, strandjutten, wie weet wat je voor leuke dingen kan vinden.
En ik heb gehoord dat er zeemeerminnen en mannen zouden zijn. Die zou ik dan best willen vinden!
Dus Sulani wordt het, we gaan op een strandvakantie!
Daar vertel ik de volgende keer wel weer over …
tot de volgende keer peepers …
💗Robin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten