Een blog waarin ik de foto’s deel met jullie van mijn 3 kleine monsters en het verhaal achter de foto’s. Soms grappig, maar soms ook gewoon een leuk moment om op de foto te zetten.
Frodo, Nala en Raya, alle drie een eigen persoonlijkheid en die botst soms met elkaar.
Je kan ze waarschuwen maar dat helpt niet altijd, en het lijkt ze niks te kunnen schelen.
Frodo is de oudste van de 3, een kater van 10 jaar. Nala is ook een kater, ze zeiden dat het een zij was, maar later bleek het een hij te zijn en inmiddels is hij 8 jaar oud.
Raya is enigste vrouw, maar een echt bitch die haar mannetje wel staat. Ze is 6 jaar.
We beginnen wel te merken dat ze ouder worden. De dolle buien zijn er nog wel, maar minder.
Ondanks dat ze een stel monsters kunnen zijn, hou ik zielsveel van hun.
Dit zijn Frodo, Nala en Raya, en dit zijn de verhalen uit hun leventje.
En laat je nog steeds niet misleiden door hun schattige kopjes!
Misschien hebben jullie het al meegekregen of niet, dat kan ook, maar op het blog staan inmiddels 2 verschillende blogs over mijn gezondheidsproblemen.
De katten hier in huis hebben dat ook meegekregen.
Vooral de avond toen hier de broeders van de ambulance waren en mij onderzochten. Frodo zat vlak naast mij en hield ze in de gaten.
Sindsdien zitten ze alle drie dicht in de buurt van mij.
Ik heb Nala die op het voeteneinde van mijn bed ligt te slapen, Raya ligt tegen mij aan, zoals altijd. En Frodo ligt op een stapel dozen, maar zodra ik wakker ben zit hij bij me. Deze foto is van hoe ze bij me lagen.
En op de bank kunnen ze ook regelmatig bij mij liggen.
Ze lijken echt wel door te hebben dat ik niet lekker ben.
Dat wil niet zeggen dat ze totaal geen ruzie meer maken of andere ongein uithalen.
Nee, nu maken ze ruzie wie waar ligt bij mij. Het mag duidelijk zijn dat Raya de plaats op mijn schoot heeft opgeëist.
Nala en Frodo doen verder niet zo heel moeilijk over waar ze liggen, zolang ze maar bij mij liggen.
Op hun eigen manier zijn het toch schatten.
Baby
Ik heb het jullie al eens vaker verteld, maar Raya kan soms heerlijk bij mij in m’n armen liggen als een baby.
Het liefste heeft ze dan een duim of een vinger vast die ze aan het likken is.
Ik ben geen fan van deze gewoonte, maar ze zeggen dat het een manier is van je kat dat ze van je houden. Het zou een teken van vertrouwen en genegenheid zijn.
Nou, dat laat Raya duidelijk merken, ze heeft mij echt wel geclaimd. De blik als een van de andere met mij wil knuffelen …. ‘als blikken konden doden’.
Ze maakt er ook totaal geen punt van of het je nou wel of niet uit komt. Zij wil dat, dus kruipt ze er gewoon tussen.
Dit was zo een moment, ik was bezig op mijn laptop en mevrouw kwam er gewoon bij. Dat flikt ze ook op bed, ze gaat gewoon voor je boek zitten zodat je niet meer kan lezen. Zij eerst, dan mag je weer verder met wat je aan het doen was.
Over opdringen gesproken, dit was er ook zo een.
Ik zat op de bank Hogwarts Legacy te spelen. Ik ben geen held in dit spel, dus af en toe helpt mijn dochter mij dan even.
En Raya kwam er ook even gezellig bij liggen.
Nou kan ik jullie wel zeggen dat dat niet echt handig werkt. Als ze dan ook nog gaat liggen draaien en naar je vinger gaat pakken voor aandacht, dan komt dat echt niet ten goede van je spel.
En dan ook nog een beledigde blik krijgen als je haar wegduwt zodat je makkelijk kan spelen.
Laat ik het zo zeggen: jullie zullen vast wel doorhebben dat Raya een graag de aandacht heeft. Krijgt ze die niet, dan krijg je ‘de blik’ van haar.
En zo zitten we eigenlijk alweer aan het einde van deze kattenstreken.
Doordat ik momenteel wat met mijn gezondheid zit, is mijn tijd verdeeld tussen thuis en het ziekenhuis.
Als ik thuis ben zijn ze blij dat ik er weer ben en heb ik ze eigenlijk grotendeels lief bij mij liggend.
Huisdieren schijnen aan te voelen als het niet zo goed gaat met je en dat merk ik zeker bij hen ook. Zelfs de hond heeft er last van.
Namens de clan een high poot en graag tot het volgende blog ….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten