extra blog: problemen met de gezondheid!

Tja, afgelopen dinsdagavond (1 oktober) liep even iets anders dan gewoon een avondje tv kijken op de bank.

Ik was die ochtend al wakker geworden met hoofdpijn, dat heb ik wel eens vaker gehad. Het blog van die dag online gezet en daarna boodschappen doen met mijn dochter. Ik merkte wel dat ik traag was en soms leek niet binnen te komen wat ze tegen mij zei. 

Ik probeerde het te negeren en zo goed mogelijk op te letten. De dag verliep redelijk voor mij gevoel, behalve dat ik pijn op mijn borstkas begon te krijgen en druk als of er een steen op lag.

De druk op de linkerhelft naar het midden bij je borstbeen was pijnlijk en ademhalen leek moeilijk te gaan. Ook begon ik duizelig te worden en voelde tintelingen in mijn lijf. Ik probeerde geen onrust te zaaien, ik ken mijn dochter, die schiet vol in paniek bij het idee dat mij iets gebeurd. 

Maar toen begon zij ook te merken dat er iets niet klopte en van daaruit gebeurde er opeens heel veel, sommige stukken zijn voor mij een zwart gat. 

Mijn dochter belde naar de huisartsenpost en legde uit wat er was, de eerste gedachte was mijn hart. Dus werd er een ambulance gestuurd. 

Nou vanaf daar gebeurde er heel veel, mijn dochter had de vrouw van haar vader gebeld, mijn vriendin en die kwam naar ons toe. 

Ik wilde maar één ding: naar bed gaan, ik wilde slapen. 

Intussen kwamen er twee ambulancebroeders binnen en werden er een hoop vragen gesteld, waarvan ik de helft niet kon beantwoorden. Ik wist het gewoon niet, een zwarte massa en ik wilde gewoon slapen en dat mocht ik niet. 

Ik werd vol geplakt met van die sticker waar ze dan weer draden op aan sluiten om een hartfilmpje te maken. Op mijn vinger zo een ding om mijn hartslag te meten. 

Dan nog zo een band om bloeddruk te meten en tenslotte even een prikje om een drupje bloed te verkrijgen voor een sneltest op de bloedwaarde.

Daar ging het even mis, naalden! Mijn fobie maar het moest. Wat er precies is gezegd ben ik kwijt maar ik zou volgens mijn dochter en mijn vriendin zou ik iets gezegd hebben in de trant van ‘val dood'. Ik weet het echt niet meer.

Nou, uiteindelijk bleek het hart en zo goed te zijn, maar de druk op mijn borst was er nog steeds, en moe was ik vooral. 

Ook was ik vaag en praten als of ik had gedronken, ik zelf heb daar niks van meegekregen dat ik dat deed. 

Dat alles bij elkaar was toch een zorg en ik moest naar de spoedeisende hulp komen om even verder onderzocht te worden.

Ik hoefde gelukkig niet mee in de ambulance, mijn vriendin mocht zelf rijden met mij. 

Intussen was het al bijna elf uur en ik wilde graag gaan slapen maar nee, nog een ritje spoedeisende hulp kwam er achteraan.

Dus hup in de auto en rijden. Gelukkig is het allemaal hier in Meppel zelf. 

Nou, dat was ook nog een gedoe, we waren er zo, maar voordat ik werd geholpen was het al na 12 uur.

Maar ik was dan toch eindelijk aan de beurt.

Nou daar gingen we weer! En weer werd ik er van alles nagekeken.

Mijn hartslag was goed, ook leek er geen afwijking te horen te zijn in de longen. Maar dat betekende niet dat er niks kon zijn met de longen. 

Kort gezegd: ik mocht naar huis, er was geen reden om mij op te nemen in het ziekenhuis.

Wel moest ik in de ochtend mij bij de huisarts melden en van daaruit hoorde ik wel wat ze verder gingen doen. 

Voor nu rustig aan doen en stress vermijden voor de zekerheid.

Na een korte nacht, want we moesten rond 8 uur al bellen naar de huisarts, konden we ook vrij gelijk er al terecht.

Deze ging ook nog eens een keer luisteren naar mijn hart, longen en bloeddruk opnemen. Ik ben genoeg keer hier ingecheckt. 

Onze huisarts heeft mij doorverwezen naar een cardioloog, dit door de familiegeschiedenis. Ze wil uitgesloten hebben dat, net als bij mijn moeder, er problemen zijn met de hartpomp en de omliggende organen.

Verder zijn er wat vraagtekens bij de diagnose van de huisarts in mijn oude woonplaats.

Dus voor nu wachten we op een oproep voor het ziekenhuis en zien we wel weer wat er gaat gebeuren. 

Hoe nu verder? 

Tja, mijn gezondheid gaat voor op dit weblog, dat kunnen jullie vast begrijpen.

Ik ga niet alles laten vallen, ik wil wat afleiding hebben. Maar ik ga zeker even een stapje terug doen.

Om te beginnen ga ik de tijd van online zetten veranderen. Dit is nu tussen 8 en 9 uur en dat wordt tussen 9 en 10 uur.

Verder heb ik buiten de vaste blogs van ik lees, postcrossing, GameTalk, kattenstreken en vrouw in overgang, alles geschrapt voor deze maand.

Hoe verder hangt af van hoe ik mij voel en wanneer ik naar het ziekenhuis moet.

Dus de vaste blogs blijft ik zeker wel doen. 

Ik ga ervan uit dat jullie dat wel kunnen begrijpen. 

Ik voel me nog steeds moe en zelf na het schrijven van dit blog heb ik het gevoel alsof ik al de hele dag bezig ben geweest en niet een uurtje.

Maar ik wil wel iets blijven doen in aangepaste vorm.

Goed bij deze weten jullie nu hoe het allemaal in elkaar zit en dat het even niet lekker loopt.

Ik ga niet van het ergste uit maar dit had ik ook niet verwacht.

Bedankt voor jullie begrip en tot het volgende blog …