het is al sinds gisteren een drukte hier in huis die normaal niet is.
in alle rust wakker worden met een kopje koffie zit er even niet in.
stress, en die is niet nodig want "de examens zijn klaar, we weten al dat je bent geslaagd".
een opmerking die word afgesnauwd met "mam"!
ik zie er de lol wel van in, ergens heb ik ook wel wat zenuwen, mijn meisje heeft het gehaald en vanmiddag krijgt ze dat fel begeerde diploma.
straks in de loop van de ochtend komen mijn vrienden die mee gaan, mij bff en een maat van haar.
zij is ook super trots op mijn dochter en vind het een eer bij deze gelegenheid te mogen zijn.
nu hoor ik sommige denken waarom haar vader niet? die woont te ver weg om even hier voor te komen en die kan ook niet zo maar vrij gaan nemen van zijn werken.
als het had gegaan was hij wel gekomen.
maar ik en ook mijn dochter weet dat hij super trots is en het jammer vind.
ik voel me ook wat ongemakkelijk.
niet door de hele feestgang van vanmiddag maar door mijn outfit.
netje gekleed, dus een rok maar ik weet niet of ik die aan ga houden.
ik ben geen rok persoon dus het kan zijn dat ik straks die rok ga ruilen voor een nette broek.
na alle officiële dingen op school gaan we naar ons favoriete restaurant om sushi te eten, waar deze feestelijke dag samen afsluiten en proosten op een nieuw hoofdstuk in het leven mijn dochter.
2 nieuwe schooljaren, op weg naar haar droom, nieuwe ervaringen en mogelijk nieuwe vrienden.
een ding weet ik wel zeker, voor we vanmiddag weg zij op de oude school zal de vriendinnengroep huilend afscheid nemen.
sommige zien elkaar nog op de andere school en andere gaan weer naar andere scholen toe.
contact zal wel blijven en toch voelt het als of ze voorgoed afscheid nemen.
helaas zal er ook een kleine domper zijn.
op één na is ieder van de klas er en die ene zal zeker gemist worden.
en ondanks de blijdschap is er ook die kleine toon van teleurstelling dat één persoon gaat achter blijven. en dan merk je weer hoe hecht de groep is en ze voor elkaar er zijn als het nodig is.
nog één keer de vlag uit van geslaagd, nog één keer naar die school en dan is het tijdperk vmbo echt over.
met een laatste traan afscheid nemen en op weg naar nieuwe mogelijkheden.
tot het volgende blog .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten