en nu was dan daar het moment om echt te zeggen "genoeg"!
de auto is wat leeftijd echt al de kosten niet meer waard en ik heb hem door een sloper laten ophalen.
het valt wel op dat het geen gewone auto betreft maar een brommobiel, ook wel 45 km auto genoemd.
zijn bouwjaar is/was 2001, 17 jaar oud.
waar van de laatste 7 jaar ik hem heb gebruikt.
ik kocht hem samen met mijn vader in 2011, hij had zijn rijbewijs niet meer laten verlengen en om laten zetten in een AM-rijbewijs om in dit soort voertuigen te mogen rijden.
mijn vader was toen 77 jaar en vond dat hij niet meer de leeftijd had om in het hedendaags verkeer mee te kunnen gaan.
te veel veranderingen in het verkeer en de regels. iets wat vele een wijze beslissing noemde.
ik had al een rijbewijs om er in te kunnen rijden en gebruikte hem om tussen 2011 en 2012 naar me werk te gaan wat ik toen nog had.
eind 2012 werd mij vader ernstig ziek en reed ik met hem veel naar het ziekenhuis.
in juni 2013 overleed hij, en mijn dochter en ik reden zelf met die auto naar zijn uitvaart.
we konden meerijden maar deden het zo om onze eigen reden.
een paar maanden na zijn overlijden begon mijn dochter medische problemen te krijgen en we rolde van het een in het andere traject.
wederom reed ik me suf naar ziekenhuizen, dit keer met haar.
tussen door ook nog eens voor mezelf omdat ik toch regelmatig een check moet hebben op mijn medische zorg.
en tussen alles door bracht ik haar er mee ook naar school.
ook reden we wat af naar vrienden voor bezoek en een avondje uit met zijn twee.
sinds 2017 gebruikte ik hem ook weer om nar mijn werk te gaan, wat erg handig was.
ik kon werken op de uren die me het beste uit kwamen en zo nodig kon ik ook op extra evenementen mee helpen.
mijn dochter kreeg ook een baantje en bracht haar er naar toe en haalde haar weer op.
en ze kon haar droom gaan volgen, ze begon met paardrijden, iedere donderdag reden we naar de manage.
maar eind mei begon de ellende en van het ene kwam het andere.
en de grens was nu bereikt!
en tijden het opladen bleek wel dat dat geen verkeerde keuze was om het weg te doen.
de achter as brak af en je wil niet mee maken als dit gebeurd als je er mee zou hebben gereden.
en nu zit je dan zonder vervoer. de bus is hier waardeloos.
maar later vandaag heb ik een gesprek omdat ik misschien recht op vervoer vanuit het WMO.
mede door mijn medische zorgen en die van mijn dochter.
dat zou wel fijn zijn want ik kan met eigen vervoer alles gewoon zelf en hoef daar verder niemand voor lastig te vallen.
wat kan ik zeggen: ik ben niet graag afhankelijk van een ander.
bye bye auto, de koek is op voor jouw.
je hebt genoeg km-ers op je teller maar nu is het op.
tot het volgende blog .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten