dingen die in en rond onze leven gebeuren, misschien herkenbaar of juist niet.
laat ik met me dochter maar beginnen, met haar waren we gisteren (woensdag) in het ziekenhuis.
voor wie regelmatig dit blog volgt weet wel dat mij dochter een scoliose heeft, een vergroeiing van de rugwervel.
dit is iets waar ze me is geboren en waar van werd gedacht dat het geen problemen kon geven,
helaas door een klein ongevalletje op school tijdens de gym werd het wel een probleem.
en dat zal het ook blijven, dat is wat er kort gezegd nu aan de hand is.
gisteren tijdens de controle werd duidelijk dat de vergroeiing te klein is om verdere stappen te ondernemen, de mogelijkheden die er zijn kunnen niet gebruikt worden om dat de vergroeiing niet ernstig genoeg zijn en de bocht in de wervel niet aan een percentage komt om verder iets te mogen doen. de problemen, voornamelijk de pijn, is iets waar ze mee moet leren omgaan en ook niet zich door moet tegen laten houden.
het vorm nu een grens en die moet ze doorbreken, daar is de pijn niet mee weg maar ze zou dan wel weer meer kunnen doen.
wat ze aan pijnstillers heeft zou ze eventueel kunnen blijven gebruiken maar echt niet meer dan nodig. het was een kleine teleurstelling dat hier de behandeling even stil komt te staan.
de kans dat de rug verslechterd kan maar dat gebeurd dan met hele kleine stapjes die je weer over vele jaren moet verdelen of ze moet met een ernstig ongeluk te maken krijgen.
maar laten we niet daar van uit gaan.
we houden ons voorlopig gewoon aan het schema wat er nu is en gaan stapjes bij voeren en kijken zo wel hoe het gaat. we gaan nu grenzen verleggen en kijken hoe ver ze komt.
ze zal moeten door zetten, en dat gaat niet makkelijk worden, zo jong en ...tja haar eigen woorden, hartstikke kapot en niet meer te repareren.
afgelopen zaterdag werd onze huisvriend nog 2 jaar en als cadeau krijg je dan een castratie op je dak!
hij is een binnen kat maar als eigenaar wil ik toch dat hij geen nakomelingen kan veroorzaken. vele denken misschien "niet mijn probleem wat hij buiten de deur doet" maar ik neem me verantwoording omdat te voorkomen.
nogmaals het is een huiskat, komt nooit buiten maar ik neem geen risico.
de ingreep is zo groot niet, ik kon er op wachten, ik heb jaren geleden met een kat die ik ooit had er zelf op staan kijken hoe ze het deden.
ik zal jullie dat besparen hoe dat gaat.
na zijn ingreep op zijn mannelijkheid kreeg hij nog wat prikjes voor de nazorg en mocht, nog slapend weer mee naar huis.
thuis was het allemaal wat onwennig, duidelijk nog onder invloed van de narcose waggelde hij door het huis. al snel, met hulp op de bank om daar lekker te gaan liggen bij me dochter, die toen op de bank lag met bijna 39 graden koorts. twee zieken bij elkaar.
in middels is onze vriend weer helemaal op orde en gaat alles goed met hem.
wel is na een gesprek met de dierenarts me mer duidelijk geworden over het vechten wat ze hier veel doen.
en hoe gaat het met mij? goed, ik ben alleen nog opzoek naar iemand die me voor tuin kan onderhouden. bij mij wil het echt niet meer lukken met de reuma en de botontkalking.
inmiddels ben ik nu bijna twee maanden rookvrij, ik heb laatste nog eens een haal van iemands zijn sigaret gedaan en het smaakte me totaal niet, dus ik denk dat het nu een keer een succesvolle poging is geworden.
en het 4de verhaal uit mijn Cottonshall serie is ze goed als klaar!
daar zal ik jullie binnenkort mer over vertellen in een andere blog en wanneer deze dan online gaat komen.
kleine scoop: de kleine van Phoebe wordt in dit deel geboren!
en dat was weer even een stand van zaken voor nu.
tot het volgende blog ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten