ik weet nog dat ik een jaar of 18 was en met vrienden op stap was in Rotterdam waar we in een tattoo shop kwamen, een van ons had een tatoeage staan die nog verder afgewerkt moest worden.
terwijl wij op hem wachten ga je rond kijken, daar zag ik er een staan die ik mooi vond en best wilde zetten. was het niet dat die eikel van een eigenaar het weigerde om te zetten, hij vond het niks voor mij. nee, hij dacht meer aan een duifje met een takje in zijn bek voor op me boven arm. of net onder me schouderblad,boven me borst een roosje (dikke middelvinger) no way dat ik dat doe.
na een lange discussie zijn we weg gegaan en ik geen tatto.
ik had me heilig voor genomen nooit meer een tattoo te laten zetten maar de laatste weken denk ik er toch sterk over om iets te laten zetten wat me wel aan spreek.
je hebt het misschien al eens gezien, mensen met een puntkomma tattoo op hun pols of welke plek dan ook. ik vind deze mooi en niet zo groot.
maar er zit ook een betekenis achter deze, iets is nog niet klaar,er komt meer achter een verhaal.
het leesteken is een onderdeel van het semicolonproject wat is opgericht de de Amerikaanse Amy. haar vader pleegde zelfmoord in 2013 en zij bedacht deze actie met de achterliggende gedachten dat er altijd een reden is om geen punt achter je leven te zetten. je levensverhaal is nog niet ten einde,het heeft alleen een verandering nodig. hoewel deze actie is begonnen als steun voor mensen met suïcidale gedachten is met het met de tijd iets geworden wat mensen met andere redenen zijn gaan zetten, maar de betekenis blijft het zelfde: je levensverhaal is nog niet ten einde.
ik heb in mijn leven genoeg mee gemaakt die niet rooskleurig te noemen zijn en een op bouw is van teleurstellingen,woede en verdriet maar vooral onmacht, ik haal me schouder vaak op en zwaai het weg met shit happends.
verkeerde keuzes of door onmacht ergens in belanden maar ik heb bewezen een vechter te zijn want ik heb al die demonen verslagen. mijn leven is een hele grote puntkomma.
wie meerder blogs van mij heeft gelezen heeft er misschien wel eens iets er over gelezen. de vechtlust komt vooral door me dochter, zij is echt de drijfveer van me leven en mensen die ons kennen vinden ons band bijzonder, moeder en dochter maar ook vriendinnen.
ik heb alle dingen bevochten voor mezelf en haar, maar ook voor dat zij er was heb ik genoeg bevochten en als ik dat niet had gedaan was zij er misschien niet geweest,en daarom pas de puntkomma tattoo bij mij.
ik ben alleen doodsbang voor naalden,beetje lastig. maar de tattoo is niet zo groot dus denk ik dat ik dat wel aan kan. heb alleen geen flauw idee waar ik hem wil zetten. het hoeft niet opzichtig te zijn, het is iets voor mezelf, een symbool voor mijn verhaal.
dus ik zal nog even wat meer moed moeten verzamelen om deze te laten zetten.
met een week of twee wordt ik 43 jaar, het zou voor mij een mooie aanwinst zijn dit symbool staat voor al die jaren en de jaren die nog moeten komen. wanneer ik hem laat zetten? geen idee.
maar het is zeker een punt op me to-do-list.
tot het volgende blog .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten