er stond een keuring gepland om te zien hoe het met me lijf is gesteld en of de keuringen van eerder nog wel geldig zijn, een soort herkeuring dus. dit heeft weer te maken met wetsveranderingen in Nederland en ben je eerst afgekeurd voor werk kan je nu op eens wel geschikt worden bevonden.
bij mij gaat het er om dat ik misschien mag gaan werken en dat dan een baas subsidie krijg om jouw in dienst te nemen met je beperkingen. krom: ze willen je niet hebben als je zo solliciteert en zegt wat je heb maar als ze er een vergoeding voor krijgen willen ze je wel.
goed, een probleem: auto onder het ijs! hoewel ik met goede moed nog een poging had onder nomen om me auto van onder het ijs te krijgen heb ik die poging opgegeven toen me vinger niet echt meer mee wilde werken door de kou. met een temperatuur van -10 was het niet echt lekker te noemen en nog pijnlijk ook als je vingers bevriesneigingen hebben.
ik besloot dus niet met de auto naar het treinstation te gaan maar de bus, die stopt er recht voor dus makkelijker kan je het niet hebben.
met al de kleding die ik droeg voelde ik met net een ijsbeer, t-shirt,trui,vest en me jas, ik had zelfs 2 paar sokken aan om me voeten warm te houden.
goed, even 10 uur ben ik van huis gegaan om de bus te nemen, zo tegen 11 uur stond ik netjes op het perron om de trein te nemen naar Goes. maar echt lekker kan ik het niet noemen om daar te wachten, het perron is een open gat, in gepakt als of je op pool expeditie gaat en nog staan blauw bekken.
gelukkig was de trein er snel en was het ongeveer 30 minuten reizen en ik stond op plaats van bestemming. waar ik moest wezen is aan de overkant van het treinstation,hoe makkelijk wil je het hebben.
bij binnenkomst moest ik nog wat papieren invullen en kreeg ik koffie om op te warmen, zeker een plus punt voor het uvw op dit punt.
goed ,uiteindelijk een eerste gesprek met een soort adviseur, je bespreekt je levensgeschiedenis en hoe je je toekomst ziet. naar een aantal punten toch naar voren te hebben gebracht over bepaalde gang van zaken waren we er beiden over uit dat het toch vreemd is dat het zo gegaan is.
positief van mij kant en negatief als tegen reactie.
na een uurtje moest ik door naar een keuringsarts,die je even onder de loep neemt.
me vriendelijkheid niveau begon aardig te dalen, ik snap dat het moet maar als ze gaan lopen duwen op plekken waar je last van heb dan krijgt mijn arm toch kung fu neigingen om met me elleboog naar achter te rammen, doet dit pijn? want dat duwen op me gewrichten doet wel pijn.
er is een afwijking te zien van af me rechter schouder naar me heupen loopt scheef en me rechter schouderblad staat iets hoger, en de pijn is chronisch te noemen. dit wil zeggen dat het een pijn is wat niet gelijk weg trekt en vaak iets waar je mee moet leren leven dat je dat voelt. wist ik al, was dus niks nieuws voor mij.
naar deze bevindingen kan ik terug naar huis,hoewel de trein terug even vertraging had door een man met zijn hond op de rail.
3 jongeren die bij mij zaten bleken prima vermaak te zijn. erg leuk om een praatje met hun te maken.
het humor niveau van hun pasten helemaal in mijn straatje.
door de vertraging vreesde ik me bus te missen maar gelukkig had ik die net op tijd en even 4 uur stapte ik thuis weer binnen.
na me ontdaan te hebben van extra kleding en een kop koffie van me dochter te hebben gehad bleek de hond een jankpartij gehouden te hebben op het feit dat ik niet thuis was. me dochter had dit opgenomen,helaas lukt het me niet om te up te loaden voor het weblog.
het is nu afwachten de ik de uitslag krijgen van me keuring, vandaag voel ik me 80 jaar, me lijf werkt niet mee dus twee in plaats van één tablet is geen overbodige luxe vandaag en verder doe ik het rustig aan. niks extra's opzoeken om te doen.
deze onderneming heb ik via instagram online staan, ook heb ik nog een stukje gefilmd. dit heb ik ook gedaan omdat me dochter thuis was en niet blij was dat ik zo lang weg moest.
zo kon ze zien hoe het mij verging en kon ze zelf een beetje zien hoe laat ik dan weer thuis kon zijn.
dat dat niet vroeg zou zijn wist ze en het is ook belachelijk als je na gaat dat je heen en terug ruim 4 uur werk heb voor een gesprek en keuring van ongeveer 2 uur.
we hebben het gehad en verder zien wel wel, gelukkig is het minder koud nu, ik ben echt zo klaar met de winter. tot het volgende blog .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten