het is weer de tijd van het jaar dat ik mocht bloedprikken om te zien hoe het is met de waarde in me bloed voor de reuma en de botontkalking, voor dat laatste nemen ze ook een foto.
als ik die terug zie dan weet ik al genoeg. op een rontgenfoto hoor je je botten wit te zien, bij mij is dat dus zwart of zo als nu donker grijs, dat is beter als zwarte maar nog echt geen topscoren.
dat zal ik niet meer gebeuren maar na bijna 2 jaar kalktabletten eten ziet het er iets gunstiger uit.
feit blijft dat ik van die kalktabletten nooit meer af kom. we knabbelen dus maar braaf iedere ochtend 2 van die dingen op. ik heb keuze uit de smaken citroen,framboos,pepermunt of sinaasappel, deze is nieuw. pepermunt hoef ik niet en verder laat ik me maar verrassen als ik me pot weer heb gebracht bij de dokter om bij te vullen.
de rest moet ik nog even op wachten maar ik weet dat ik nu verplicht ben om iedere dag minimaal 1 ontstekingsremmer/pijnstiller in te nemen.
ik wilde nog als eens alleen in te nemen als ik ook echt er last van heb, het blijft toch chemische troep maar die tijd is dus voor bij.
over 2 weken krijg ik ook nog eens een keuring, of ik vrijwilligers werk mag doe of niet.
persoonlijk heb ik zo iets van: betaald werk ben ik voor afgeschreven dus dan zal vrijwilligers werk wel nop worden maar dankzij nieuwe wetten moet je daar weer los op beoordeeld worden.
de uren die je daar voor kan maken liggen lager als bij betaald werk.
klinkt allemaal krom, ik zie het als lekker goedkoop een werknemer in dienst krijgen.
hopelijk vindt ik snel een uitgever voor me verhalen die ook voor mezelf gunstig uitkomen dan kan ik me lekker van uit huis op me schrijfwerk storten in combinatie met me huishouden en een opgroeiende puber dochter.
volgens me horoscoop is 2016 mijn jaar waarin ik me streven zal uit komen maar er echt in geloven doe ik niet.
voor nu wachten op de uitslagen van me bloedtesten en dan maar zien hoe we er voor staan.
beter worden doet het nooit maar hopelijk is het niet te erg achter uit gegaan.
leven met reuma en botontkalking is niet onmogelijk, beetje uitkijken en dingen verdelen dan komt het goed en soms is een helpend handje van je dochter ook prettig.
ik wordt ouder,me medische klachten worden meer maar ik voel me beslist nog niet afgeschreven.
tot het volgende blog ......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten