donderdag 19 november 2015

afscheid nemen

de afgelopen twee weken zijn weer een ware achtbaan geweest,en ik hou niets eens van achtbanen!
het hele gedonder van de 3 ... tja hoe zullen we het eens noemen? ik spreek over zwelgje 1,2 en 3 hier in huis,heb ik even gelaten voor wat het is,de kous is nog niet af dat weet ik wel en er zal heus nog wel een paar stevige woorden gaan vallen op school. maar ze kunnen van mij in elkaar donderen heb even wel wat anders aan me hoofd.

het overlijden van me tante heeft me best aan gegrepen,van alle familie leden was zij me het meest dierbaar. ik kwam er iedere week wel voor een bakkie koffie en een kletspraatje. 
gisteren was het afscheid van haar,ik heb zeker veel moeten slikken en soms kon het me even niks schelen en liet het gaan. het was een mooi afscheid van een mooie en lief mens wat veel te snel van ons is afgenomen.
ik weet dat ik nog niet het moment heb dat ik het ook echt los kan laten en weet dat het goed is,ik maakte een opmerking waar van me dochter zei dat ik dat ook niet mag zeggen en dat klopt ook wel dat dat niet mag maar zo voelt het wel voor mij.
het gevoel wat haar twee dochters,man en kinderen voelen ken ik zelf ook zo goed. als ze de spullen gaan uitzoeken om haar huisje leeg te maken komen er zo veel herinneringen boven,met soms een lach maar zeker ook soms met een traan. uit ervaring zeg ik dat het een proces is die bij je verwerking hoort en misschien iets afsluit wat weg is en slechts een herinnering blijft in je hart.
dat is weg besef ik heel goed. en dat gaat je ook weer aan het denken zetten over keuzes in je leven.
ik heb altijd gezegd dat als me pa er niet meer zou zijn ik niet op dit dorp wil blijven wonen en ik sta al een paar jaar ingeschreven bij een andere gemeente waar ik naar toe wil.
ik voel op geen enkel manier nog een verbinding met deze woonplaats,weg allemaal weg. en zal proberen om een verhuizing zo snel mogelijk rond te kunnen krijgen.
ik wil meer dan ooit weg hier,weg uit dit huis,kleinere woning en een nieuwe start waar er meer kansen liggen om te ondernemen voor mij en zeker voor de toekomst van me dochter.
ik heb de afgelopen 30 jaar te veel afscheid genomen van mensen en dingen,en wil nu nog een keer afscheid nemen van dit huis van me vader,de goeie en slechte ervaringen hier en alles los laten en een nieuwe start in een nieuwe stad en woning maken maar wel dichterbij iemand in de buurt die al bijna 30 jaar me beste maatje is. iemand waar ik op kan rekenen en zij op mij!
tot het volgende blog ..... 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

kattenstreken #84

Welkom bij kattenstreken! Een blog waarin ik de foto’s deel met jullie van mijn 3 kleine monsters en het verhaal achter de foto’s. Soms grap...