up-date: moeilijk besluit

naast me hier op de tafel ligt nu een grote,dikke envelop. in deze envelop zitten de papieren waar mee ik akkoord ga om graven te laten ruimen van personen die me dierbaar zijn. hoe gek dat ook is,me moeder heb ik gekend maar van me oma weet ik niks meer en van de andere drie weet ik alleen door wat me is verteld,maakt niet uit,het is en blijft familie. omdat ik het moeilijk vond heb ik een gesprek gehad met iemand van de gemeente over wat de mogelijkheden nou zijn. geld voor 5 graven is een beetje te veel van het goede maar toen werd me iets voorgesteld waar ik mezelf helemaal in kon vinden. je doet afstaand van de graven en doet het verzoek,die ze niet zullen weigeren omdat het van een familie is,om de personen te laten herbegraven bij elkaar in een verzamelgraf. plus dat ze dan ook nog eens te samen worden genoemd op het monument wat op dit graf komt. en dan krijgt dat moeilijk besluit een lichtpuntje. vader,moeder en hun twee dochter komen straks samen in een graf,het hele gezin bij elkaar. dat klinkt erg mooi,voor zo ver je over iets mooi's kan spreken. de vijfde persoon is een broer van me oma,nooit getrouwd geweest en voor zover bekend heeft hij ook geen kinderen ergens rond lopen. de vooruit zichten zijn dat ik als enige nabestaande kan worden beschouwd dus ja,ik mag afstand nemen en hem met de andere,die ook zijn familie waren laten herbegraven. het gevoel wat ik nu heb is opluchting,oke ik moet het graf van me moeder opgeven,ter wel dat een belangrijke plek voor me is,maar ik krijg er later iets mooi's voor terug en de voldoening om de familie bij elkaar te houden geeft op eens een rust in je lijf. met deze keuze en de mogelijkheid die ik heb gekregen heb ik vrede,ik kan me er wel in berusten dat het zo nu kan. ergens kreeg ik ook het gevoel van goedkeuring dat ik dit nu zo laat doen,het is goed zo,opa,oma,een tante,een oud oom en me moeder bij elkaar. ik ben tevreden met deze oplossing,het had niet mooier gekund. tot het volgende blog.....