verstrooiing as van pa

we zijn nu weer een paar weken verder na pa zijn dood. het blijft moeilijk voor mij,overdag gaat het nog wel,je hebt je bezigheden maar als je op bed komt dan gaat er van alles door je hoofd. a.s dinsdag 23 juli is er een moment voor mij en me dochter die ook niet makkelijk zal zijn,de verstrooiing van pa zijn as. een beetje nemen we mee naar huis en de rest strooien we uit. we mogen zelf een plekje uitzoeken waar we dit willen. dat wil zeggen,er is een bepaald veld waar je mag strooien en ergens op dat veld mogen we kiezen waar we dit doen. het liefst wil ik het in de buurt van een boom met schaduw. klinkt stom maar pa was geen zon mens dus van daar die gedachten gang van schaduw waar we de as verstrooien. als we dit hebben gedaan is het voor me gevoel echt over,er is dan niks meer dan je herinneringen in je hoofd,de foto's en dingen in huis,spullen van hem. tot nu toe heb ik alleen nog maar een goed gevoel gehad over hoe ik alles heb gedaan,zijn crematie en de dingen er rond. zijn wens heb ik zo als hij wou uitgevoerd,simpel geen gerammel achter zijn kont. in tussen gaat het leven door en kom je soms verrassingen tegen. dingen waar ik niks van wist en nu moet oplossen. gelukkig is dat simpel papierwerk waar mee het op te lossen is. veel regelwerk wat ook gedaan is en hopelijk hebben we dat ook snel achter de rug. me dochter en ik hebben onze draai wel weer gevonden maar dat neemt niet weg dat we pa en opa missen. het blijft vreemd en ergens van binnen heb ik ook een klein gevoel van: ik was er nog niet aan toe hem nu al kwijt te raken.ondanks zijn ziekte en weten dat het zo zou gaan. het is te snel gegaan,ik had nog niet echt afscheid kunnen nemen en vrede sluiten met zijn dood die zou komen. vrede had hij er wel mee,zijn lijden is over maar ik vecht nog even door met me gevoel: het ging te vlug. tot het volgende blog....