lieve pa

Afgelopen zondag,16 juni, werd ik wakker me een gevoel dat er iets niet klopte. Wat voor jouw het best is en een einde maakte aan je lijden is voor mij de ergste nachtmerrie die ik kon verwachten. Ik vond je dood in je bed,en hoe erg ik het ook vind,ik ben voor jouw blij dat je zo van uit je slaap het leven achter je heb gelaten. Je had jezelf er bij neer gelegd dat het zo zou verlopen maar je was behoorlijk opstandig,eigenwijsheid is iets wat jij hebt maar ik ook. Dat ging soms hard tegen hard. Dat was op dag van 27 dec vorig jaar al te merken toen ik de arts had gebeld en na zijn bezoek je werd opgenomen in het ziekenhuis. De eerst reeks van schelden en tieren was er toen al,en nog vaak daar na kwam er vervolg op je uitspraak “trut,ik zei het toch!”. Vanaf toen ging het minder ook al riep je tegen iedereen,het gaat prima. Konden we zien dat dat echt niet zo was. Je hebt de laatste weken een behoorlijk jas uit gedaan. En ook al zei je,het feit is zo als het er ligt,ik ga dood,klaar! Weet ik zeker dat je diep van binnen je heel goed bewust was van wat er ging komen en dat je daar misschien niet echt een uittting aan kon geven,jezelf groter voor doen dan dat het werkelijk was. We heb de nodige keren samen zitten praten en daar in vertelde je me hoe je terug kijkt op je leven en hoe je gedachten waren over dingen,en waar je ongenoegen over had,je teleurstellingen,je verdriet ...dingen die je met mij wilde delen,en verder met niemand. Ik kon je gevoel begrijpen en ben je dankbaar dat je dat met me heb gedeeld. Van uit die gedachten van jouw hebben we je wensen besproken hoe je het wilde als je er niet meer was. Simpel,geen gerammel achter me kont,zo als je zei. Lieve pa, Het was een ongelijke strijd, ineens werd je ziek en we raakte jou kwijt. Je had zoveel verdriet en het deed je zo ontzettend veel pijn, maar je hebt er zelf voor koos de strijd niet aan te gaan. Het was een keus die ik best kon begrijpen. Jouw ongeneesbare ziekte, steeds verder viel jij weg. Steeds zie ik jou vechten, maar telkens met minder kracht. Je wilde nog heel wat jaartjes bij ons horen, Maar je kon niet meer je hebt de strijd verloren. Dan hoor ik jou in gedachten zeggen, jij bent dapper en sterk. heb geduld met het verwerken, dan doet de tijd zijn werk. Ik zal de liefde die ik van je kreeg nooit vergeten, Papa ik ben super trots op jou, Weet dat ik zielsveel van je hou. Pa,ik hoop dat ik je wens heb volbracht van jouw afscheid. Ik ben je dankbaar voor je steun en raad de afgelopen jaren. Ik zal je missen. Rust nu zacht,je hebt je strijd gestreden. voor me pa,23 september 1933 - 16 juni 2013